موسیقی‌های خیلی جدی نمی‌تواند در خیابان اجرا شود / بخش نواحی از جشنواره جوان جداشدنی نیست

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری تسنیم، دوازدهمین دوره جشنواره ملی موسیقی جوان این روزها در حال برگزاری است و بسیاری از اهل هنر اعتقاد دارند که این رویداد، مهمترین رویداد هنری در کشور است. جشنواره موسیقی جوان در سه بخش موسیقی دستگاهی، موسیقی نواحی و موسیقی کلاسیک برگزار می‌شود و هر بخش هم داورانی دارد. مهمترین ویژگی جشنواره موسیقی جوان داوران و اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره هستند. هر کدام از داوران این جشنواره از استادان به نام و معتبر موسیقی کشور هستند. شاید هر جشنواره‌ای در حوزه موسیقی آرزوی حضور یکی از این داوران را در کنار خودش داشته باشد.

به هر روی جشنواره موسیقی جوان چند دوره‌ای است که به صورت مداوم در حال برگزاری است و امروز مانند درختی شده که میوه‌هایش در حال به ثمر رسیدن هستند. یکی از چهره‌هایی که در روند برگزاری جشنواره موسیقی جوان و حرکت رو به رشد این جشنواره نقش بسیاری داشته، حسین علیزاده است. علیزاده از دوره‌های قبل در کنار این جشنواره بوده و هیچ‌گاه این جشنواره را تنها نگذاشته است.

روز گذشته – سه‌شنبه ۶ شهریور ۱۳۹۷ حسین علیزاده به عنوان داور بخش تارنوازی به تالار رودکی آمده بود تا اجرای شرکت کنندگان در سه رده سنی الف، ب و ج را بررسی کند. پس از داوری این بخش‌ها، پای صحبت‌های حسین علیزاده نشستیم تا دیدگاه‌های او را درباره‌ی کیفیت اجراهای امسال بشنویم. در ادامه متن گفت‌وگو با حسین علیزاده را می‌خوانید:

*امروز داوری بخش تارنوازی را در جشنواره موسیقی جوان انجام دادید. بخش تارنوازی امسال را در مقایسه با همین بخش در سال گذشته چطور می‌بینید.

به نظرم بخش تارنوازی از پارسال خیلی درخشان‌تر بود. سال گذشته درگروه الف چهره‌های درخشان‌تری حضور داشتند و البته این مسئله امسال هم مشاهده شد. پارسال شرکت کنندگان در رده سنی ب و ج وضعیت ضعیف‌تری داشتند اما امسال در این دو رده سنی کیفیت شرکت کنندگان خیلی بهتر بود.

تکنیکِ شرکت کنندگان خیلی به هم نزدیک بود. خوشبختانه بخش خلاقیتی که برای گروه سنی ب و ج در نظر گرفته بودیم، جواب داد. شرکت کنندگان زمانی که به بخش خلاقیت می‌رسیدند انگار آزاد شده بودند و تازه خلاقیتشان نمود پیدا می‌کرد. در کل در بخش ساز تار، گروه سنی ب و ج وضعیت بهتری نسبت به سال گذشته داشتند.

امسال بخش خلاقیت را هم به جشنواره اضافه کردید تا شرکت کنندگان علاوه بر اجرای رپرتوارهای مدنظر، در بخشی از مسابقه، به اجرای قطعه‌هایی براساس خلاقیت‌های خودشان بپردازند. درباره این بخش بیشتر برایمان بگویید.

به نظرم جشنواره موسیقی جوان باید به سمت خلاقیت‌ها برود. این جشنواره از جایی شروع کرد که فضای خیلی خیلی بسته‌ای داشت و فقط در چارچوب رپرتوارهایی که تعیین می‌شد، پیش می‌رفت. در آن فضا امکان خلاقیت بچه‌ها دیده نمی‌شد و برخورد جشنواره با شرکت کنندگان درسی و مدرسه‌ای بود.

 آرام آرام رویه جشنواره تغییر کرده و در عین حفظ جنبه‌های پایه‌ای و کلاسیک موسیقی ایرانی و توجه به سبک و سیاق اساتید گذشته، آزادی لازم برای شرکت کنندگان هم فراهم می‌شود. با زمینه‌ای که جشنواره مهیا کرده، شرکت کنندگان اگر درک درستی از پایه‌های موسیقی ایرانی داشته باشند، می‌توانند خلاقیت‌های فردی خود را هم رشد دهند.

به نظرم امروز و در بخش ساز تار این مسئله خود را به خوبی نشان داد. وقتی به بخش خلاقیت می‌رسیدیم همه در راستای آموزش‌های خودشان دست به خلاقیت زده بودند و موسیقی جدی را در خلاقیت فردیشان دنبال می‌کردند.

بخش موسیقی نواحی از جشنواره جوان جدانشدنی است

*به نظرتان جشنواره توانسته به جایی برسد که شرکت کنندگانی از سراسر کشور داشته باشد.

تمام زیبایی این جشنواره در این است که از تمام ایران شرکت کنندگانی در جشنواره هستند. در برخی از لیست‌ها تهران تنها یک یا دو شرکت کننده دارد اما از تمام ایران چهره‌های بسیار توانمندی می‌آیند. در جشنواره امسال به غیر از اینکه تعداد شرکت کنندگان شهرستانی در جشنواره زیاد است، بخش موسیقی نواحی به گونه‌ای برگزار می‌شود که به آدمی احساس غرور و شعف می‌دهد. این مسائل نشان می‌دهد که تداوم جشنواره مثبت بوده و درختش به بار نشسته است.

زمزمه‌هایی بود که می‌خواهند بخش موسیقی نواحی را از جشنواره موسیقی جوان جدا کنند. این مسئله تا چه حد امکان رخ دادن دارد.

هیچ کس قصد تخریب بخش موسیقی نواحی را ندارد و اگر بحثی درباره جدایی بخش موسیقی نواحی از جشنواره موسیقی جوان مطرح شد، بیشتر به خاطر حفظ نظم و برنامه‌ریزی‌های این بخش بود.

در اختتامیه‌ها به علت زیاد بودن شرکت کنندگان بخش موسیقی نواحی، این بخش کمتر دیده می‌شد و شاید حق این بخش به گونه‌ای که شایسته است، ادا نمی‌شد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم که اختتامیه‌های هر بخش را جداگانه برگزار کنیم و امسال هم اختتامیه بخش موسیقی نواحی جداگانه برگزار شد و ما هم در این مراسم شرکت کردیم.

به هیچ وجه قرار نیست که بخش موسیقی نواحی از جشنواره حذف شود. همه‌ی ما معتقدیم که موسیقی نواحی جان تازه‌ای به جشنواره می‌دهد و لازم است که در کنار بخش موسیقی دستگاهی و موسیقی کلاسیک حضور داشته باشد.

رسانه ملی مال ما نیست

*در هفته‌های اخیر مسئله برگزاری کنسرت خیابانی در صدر اخبار قرار گرفته و هنرمندان مختلفی در این باره نظر داده‌اند. برخی هم قصد برگزاری کنسرت خیابانی کرده‌اند. نظر شما در این باره چیست.

به هر شکلی، هر گروهی و هر نوع موسیقی که در شهر جریان داشته باشد و دیده و شنیده شود، از نظر من مثبت است. مردم در بسیاری از مواقع شهر را در رادیو و تلویزیون می‌بینند و می‌شنوند، اما ما این امکان را در ایران نداریم. هرچقدر هم که در این چند دهه گذشته به رادیو و تلویزیون انتقاد شده، گویی این رسانه ملی مال ما نیست.

موسیقی جدی که در دانشگاه‌های ما تدریس می‌شود، در تلویزیون جایی ندارد و بهایی به آن داده نمی‌شود. تلویزیون با این کار دانشگاه را هم زیر سوال می‌برد.

خیلی از مردم هستند که قدرت خرید بلیت کنسرت را ندارند یا اینکه اصلا موسیقی در فرهنگشان نیست. به همین دلیل اگر موسیقی در اماکن عمومی و در پارک‌ها اجرا شود خیلی هم خوب است. من معتقدم که موسیقی‌های خیلی جدی نمی‌تواند در خیابان اجرا شود؛ چرا که امکانات و شرایط خاص خودش را می‌خواهد. اما به هر حال هر نوع موسیقی که در فاصله‌ای نزدیک در کوچه و خیابان اجرا شود، نکته مثبتی است. این اتفاق سال‌هاست که در دنیای متمدن رخ می‌دهد.

اجراهای خیابانی در تمام دنیا برگزار می‌شوند. اینکه در شهر اتفاقی رخ دهد که مردم دوست داشته باشند و جمعیتی بخواهند به آن عکس‌العمل نشان دهند، خیلی زود پلیسی و سیاسی می‌شود. ما امکان جمعی برای گریستن و غمگین شدن داریم اما امکان جمعی برای شادمانی را نداریم.