مرگ روزانه ۱۰ نفر به دلیل نبود عضو پیوندی

به گفته رئیس مرکز مدیریت پیوند عضو وزارت بهداشت سه‌هزار و ۴۳۸ مورد پیوند عضو طی سال گذشته در کشور انجام شده که از این تعداد یک‌هزار و ۲۷۴ مورد پیوند از افراد زنده و بقیه مربوط به افراد مرگ مغزی بوده است. سید محمد کاظمینی افزود: «یکی از پیوندهای مهم در کشورهای پیشرفته پیوند کبد است و اکنون پیوند کبد تنها در شیراز و اصفهان انجام می‌شود که هشت مرکز پیوند کبد و علاوه بر آن ۳۰ مرکز پیوند کلیه نیز در استان‌های مختلف کشور فعال است. یک‌هزار و ۴۰ مورد پیوند مغز استخوان سال گذشته در کشور انجام شد که از سلول‌های بنیادی خون ساز بهره می‌گیرد.» برای بیماری که توسط میله‌های تخت بیمارستان احاطه شده و هر روز و ساعت به مرگ فکر می‌کند مرگ یک بیمار مغزی نوید‌بخش یک زندگی تازه است. هرچند نگاه او به یک بیمار مرگ ‌مغزی ظالمانه و دور از انسانیت می‌نماید، اما او برای بقا می‌جنگد و بازگشت سلامتی برای او به معنای بازگشت زندگی است، بنابراین حق دارد اندکی خودخواه باشد. در واقع اهدای عضو یک بیمار مرگ ‌مغزی شده سال‌های دور سلامتی و نشاط را به او برمی‌گرداند. بیمار مرگ مغزی زندگی تمام شده‌ای دارد اما در امتداد این زندگی تمام شده‌ قلب دیگری می‌تواند بتپد و انسان دیگری توان نفس‌کشیدن پیدا ‌کند. انسانی که در حسرت روزهای واپسین زندگی خود ثانیه‌ها را برای رسیدن به مرگ می‌شمارد.

اهدای اعضای بدن کم است

رئیس اهداى عضو بیمارستان دکتر مسیح دانشورى در پیامی از وضعیت اهدای عضو در کشور گفت. فرحناز صادق بیگى در پیامی در بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات از مردم دعوت کرد تا جلوی مرگ روزانه ۱۰هزار نفر را بگیرند. در پیام او آمده است: اهداى عضو اهداى زندگى به بیماران نیازمند به پیوند عضو است. درکشور ۳۰‌هزار نفر در فهرست انتظار پیوند هستند که روزانه ۱۰ نفر آنان به دلیل نرسیدن عضو پیوندى فوت می‌کنند و این در حالى است که فقط ۲۵‌درصد موارد فوت به علت مرگ‌مغزى به اهداى عضو می‌رسند. بیایید با حمایت از اهداى عضو بعد از مرگ مغزى جلوى مرگ بیماران را بگیریم. به گزارش ایرنا، صادقی‌بیگی در ادامه می‌گوید: هرمورد مرگ مغزى می تواند با اهداى یک قلب، یک کبد، دو کلیه، یک ریه، لوزالمعده و روده‌ها جان هشت بیمار را نجات دهد و با اهداى بیش از ۵۰ بافت مانند قرنیه، دریچه قلب و استخوان سبب بینایى و بازتوانى بیماران نیازمند شود. اعضاى نجات بخش موارد مرگ مغزى گنج‌هاى حیات بخشى هستند که با عدم رضایت خانواده‌ها به زیر خاک می‌روند و نابود می‌شوند. خداوند متعال در آیه ۳۲ سوره مبارکه مائده می‌فرمایند: «هرکس نفسى را نجات بخشد مانند آن است که همه انفاس را نجات بخشیده است.»

مرگ مغزی بازگشت‌ناپذیر است

یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفت‌وگو با «آرمان» با اشاره به لزوم ترویج فرهنگ اهدای عضو در میان مردم می‌گوید: اهدای عضو امری بسیار ضروری است و از منظر اسلامی، دینی و انسانی کار بسیار پسندیده‌ای است که می‌تواند نجات‌بخش باقی افراد جامعه باشد. در قرآن اشاره شده که اگر هر فرد جان یک انسان را نجات دهد همانند آن است که جان یک امت را نجات داده است. حیدرعلی عابدی خاطرنشان می‌کند: بنابراین اقدام به اهدای عضو از نظر دینی و انسانی فوق‌العاده ارزشمند است، اما در مورد مساله اهدای عضو دو نکته قابل تامل وجود دارد. او می‌افزاید: مردم باید اطلاعات لازم را درباره پدیده مرگ مغزی داشته باشند تا این تصور را نکنند که در تشخیص مرگ مغزی فردی ممکن است اشتباه صورت گیرد و فرد توان زندگی مجدد دارد. عابدی تاکید می‌کند: متاسفانه افراد از نظر روانشناسی در هنگام مواجهه با اخبار بد درصدد انکار آن برمی‌آیند و این از خصوصیات رفتاری بشر است. برخی افراد به مدت طولانی خبر بد را انکار و از پذیرش آن امتناع می‌کنند. برای مثال برخی از اطرافیان بیمار مرگ‌مغزی‌شده ممکن است تا یک هفته مرگ او را قبول نکنند. او می‌افزاید: اگر بنا به اهدای اعضای بدن فرد مرگ مغزی شده باشد این اقدام زمانبر است و نقش کلیدی با اطرافیان فرد مرگ‌مغزی است تا مرگ بیمار را باور کنند و واقعیت را بپذیرند. اگر افراد یک شیء ارزشمند خود را گم کنند از دست دادن آن را باور نمی‌کنند و در هنگام از دست رفتن عزیز این انکارچند برابر خواهد بود. عابدی خاطرنشان می‌کند: اطرافیان بیمار باید اقوام درجه اول او را درباره مرگ آن فرد توجیه و به سخنان پزشک معالج بیمار اعتماد کنند. او می‌افزاید: اعلام مرگ مغزی بیمار کار یک پزشک نیست و مسئولیت این موضوع با مسئولان فنی بیمارستان است و قوانین و مقررات ویژه‌ای شامل افراد مرگ‌مغزی می‌شود. در واقع یک تیم از تخصص‌های‌ مختلف پزشکی تشکیل و تمام جوانب بررسی می‌شوند. وقتی تمام افراد آن تیم با انجام آزمایشات مختلف در مورد مرگ مغزی بیمار به قطعیت برسند و عدم ارتباط بین مغز و سایر ارگان‌های بدن را تایید کنند، مرگ مغزی بیمار اعلام می‌شود. عابدی تاکید می‌کند: تاکنون هیچ‌بیمار مرگ مغزی شده‌ای به صرف عدم اهدای اعضای خود در نهایت از مرگ نجات پیدا نکرده است و حتما بعد از سه روز اعضای بدن او و خود فرد از بین رفته‌اند. هیچ‌کس تاکنون نتوانسته بیمار مرگ‌مغزی شده را به زندگی برگرداند. او می‌افزاید: وزارت بهداشت و درمان می‌تواند افراد مرگ‌مغزی شده‌ای که حاضر به اهدای عضو خود نشدند را به مردم معرفی کند تا برای آنها مشخص شود که هیچ‌کدام از آنها به زندگی برنگشته‌اند و تشخیص مرگ‌مغزی این افراد درست بوده است. مردم باید دریابند که تشخیص مرگ مغزی شوخی نیست. عابدی خاطرنشان می‌کند: اگر فرد قبل از مرگ مغزی وصیت کند که در صورت مرگ مغزی اعضای او را هدیه کنند در این صورت در تصمیم‌گیری خانواده و افرادی که قیم بیمار هستند بسیار دخالت خواهد داشت. در صورتی که اطرافیان باور به مرگ مغزی داشته باشند به اهدای عضو اقدام می‌کنند و فرد مرگ مغزی باعث نجات جان چند نفر می‌شود. او در بخش دیگری از سخنانش در ارتباط با فروش و ایجاد بازارسیاه عضو می‌گوید: وزارت بهداشت می‌تواند مراکزی به منظور حمایت از فروشندگان عضو ایجاد کند. در تمام قوانین مربوط به اهدای عضو آمده که اهداکننده و گیرنده عضو نباید یکدیگر را بشناسند، اما وجود سیستم‌های خیریه در زمینه اهدای عضو بلامانع است. عابدی می‌افزاید: در صورتی که شرایط زندگی و معیشت فرد اهداکننده عضو این سازمان‌های خیریه مناسب نبود و به حمایت‌های مالی نیازمند بود، آنها باید مورد حمایت مالی بیمارستان یا مراکز خیریه قرار بگیرند، اما در صورت خرید و فروش بی‌واسطه عضو تبعات بعدی و منفی خواهد داشت که کنترل آنها در مواقعی بسیار سخت خواهد بود.