مرز پرسشگری و حرمت گفت‌وگو؛ تحلیل نشست خبری معاون بهداشت وزارت بهداشت

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری تسنیم، رخداد اخیر در نشست خبری وزارت بهداشت، با درگیری لفظی میان معاون وزیر و یک خبرنگار آغاز شد و با عذرخواهی سریع مقام‌ها پایان یافت، این واکنش قابل تقدیر است چون نشانه پذیرش مسئولیت و آمادگی برای اصلاح است؛ اما نباید ما را از بررسی ریشه‌ها و اصلاح روش‌های ارتباطی بازدارد.

سوی مثبت ماجرا، پاسخگویی فوری و تلاش برای بازسازی اعتماد عمومی بود. اگر این رویکرد با اقدام‌های پایدار همراه شود، می‌تواند فضای شفاف و محترمانه‌ای بسازد و پیام روشنی درباره احترام به سرمایه انسانی (به‌ویژه خبرنگاران) ارسال کند، در مقابل، عذرخواهی بدون برنامه مشخص، به جبرانی کلامی تقلیل می‌یابد و از تکرار خطا جلوگیری نمی‌کند.

در بخش ضعف‌ها، به‌کارگیری زبان توهین‌آمیز (حتی اگر تحت فشار لحظه‌ای باشد) کرامت فردی و اعتماد عمومی را مخدوش می‌کند؛ آن هم در حوزه حساسی مانند سلامت روان که پاسخگویی دقیق، آرام و حرفه‌ای می‌طلبد، همچنین مدیریت نشست از نظر زمان‌بندی، نوبت‌دهی و هدایت پرسش‌ها ناکافی بود، مجری و تیم اجرا باید مسیر گفت‌وگو را بر موضوعات اصلی نگه دارند و از تنش‌های بیهوده پیشگیری کنند.

خبرنگاران نیز مسئولیت حرفه‌ای دارند، پرسشگری برای روشن‌کردن واقعیت و افزایش آگاهی عمومی است، نه تولید جنجال. تکیه بر سند و عدد، طرح پرسش‌های روشن و مرتبط، و پرهیز از القای نیت یا حاشیه‌سازی، مرز میان کار حرفه‌ای و جلب توجه را روشن می‌کند.

رشد رسانه‌های زرد چالش دیگری است. طرح پرسش‌های نامرتبط یا تحریک‌آمیز به کیفیت نشست‌ها لطمه می‌زند. راه درست، محدودکردن پرسش نیست؛ اجرای قواعد روشن است: نوبت‌دهی شفاف، رعایت زمان، پایبندی به موضوع و مدیریت قاطع اما محترمانه رفتارها.

نهادهای صنفی و اتحادیه‌های رسانه‌ای باید پشت خبرنگاران بایستند: حمایت فوری در موقعیت‌های پرتنش، آموزش‌های مستمر، و سازوکارهای روشن برای رسیدگی به تخلفات، این‌ها هم از حقوق خبرنگاران صیانت می‌کند و هم به اعتبار رسانه‌ها و شفافیت عمومی کمک می‌کند.

این رخداد هشداری جدی است: اعتماد عمومی زمانی پایدار می‌ماند که «پرسشگری حرفه‌ای» و «پاسخگویی محترمانه» هم‌زمان نهادینه شود. با سه گام عملی؛ اجرای پروتکل نشست‌های خبری، آموزش ارتباطات بحران برای مدیران و خبرنگاران، و تقویت سازوکارهای حمایت صنفی می‌توان از تکرار رخدادهای مشابه جلوگیری کرد و سطح گفت‌وگوی عمومی را از هیجان لحظه‌ای به محتوای سنجیده ارتقا داد.