مجید مجیدی / نگران فیلمسازان جوانم

به گزارش پایگاه خبری “ججین”   ، مجید مجیدی با بیان اینکه فیلمسازی مستقل است؛ گفت: اگر به پروژه سینمایی «محمد رسول‌ا…» بودجه ملی اختصاص یافته به این دلیل بوده که فیلمی با ابعاد ملی و حتی جهانی بوده است. مجید مجیدی کارگردان، فیلمنامه‌نویس سینمای ایران که به منظور شرکت در ششمین کنفرانس بین‌المللی رسانه‌های کودکان شبکه تلویزیون رسمی ترکیه (TRT) به آنکار سفر کرده است، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری آناتولی نکاتی را درباره فیلم «محمد رسول‌ا…» و حضور نسل جدید فیلمسازان در ایران صحبت کرد. که در ادامه می‌خوانید:

هدف و انگیزه از ساخت فیلم «محمد رسول‌ا… (ص)» چه بود و آیا این فیلم توانست به اهداف خود برسد؟ ضمن اینکه انتقاداتی از اهل سنت متوجه این فیلم بود. ارزیابی شما از این انتقادات چیست؟

متاسفانه تصویری که از اسلام در سال‌های اخیر در جهان و به‌ویژه دنیای غرب به وجود آمده یک تصویر خشن و همراه با تروریسم و درگیری بوده و ظهور گروه‌های تندرو همچون داعش و طالبان نیز این موضوع را تشدید کرده است. این موارد، سبب تشدید اسلام‌هراسی در جهان غرب شد و این وضعیت مرا بر آن داشت تا در قالب چنین فیلمی، وجوه معرفتی دین اسلام را به همگان معرفی کنم. به نظر من دین اسلام دین محبت، صلح، دوستی، برابری و یگرنگی است و نزد اسلام همه ادیان و نژادها محترم هستند ولی متاسفانه تصویری که امروزه از اسلام در جهان وجود دارد، کاملا دروغین است. گروه‌های تندرو، دین اسلام را به سرقت برده اند آن هم در شرایطی که اسلام هیچ‌نسبتی با خشونت ندارد. با ساخت فیلم محمدرسول‌ا…(ص) سعی شد تا دید و پنجره تازه‌ای از اسلام به دنیای غرب باز شود. البته این فیلم قطره‌ای کوچک از آن اقیانوس بیکران رحمه للعالمین پیامبر اسلام است. متاسفانه برای معرفی پیامبر اکرم و دین اسلام از سوی جهان اسلام کوتاهی شده است. جالب آن است که بدانید که در دین مسیحیت صدها فیلم در مورد حضرت عیسی(ع)، حضرت موسی(ع) و دیگران پیامبران ساخته شده است اما در مورد تاریخ اسلام و شخصیت حضرت محمد(ص) اولین فیلم، ۴۲سال پیش توسط مصطفی عقاد ساخته شده و آن هم بیشتر معطوف به بررسی جنگ‌های دوران صدر اسلام بوده و چندان به بیان حقیقت دین اسلام که همان صلح و محبت است نپرداخته است. این دومین فیلمی است که در مورد حضرت محمد(ص) ساخته شده است که هدف آن معرفی جایگاه محبت و رحمت در نزد پیامبر اسلام و دین اسلام است. وقتی این فیلم ساخته شد، گروه‌های تندرو و رادیکال بدون اینکه این فیلم را مشاهده کنند با آن به مخالفت برخاستند و تماشای آن را حرام اعلام کردند. من بارها نامه نوشتم و از این افراد درخواست کردم که اول فیلم را ببینند و بعد مخالفت کنند اما آنها چنین نکردند.به‌رغم همه مخالفت‌ها، این فیلم در محافل فرهنگی متعدد و همچنین در بسیاری از کشورهای جهان چون روسیه، عراق و ترکیه به اکران عمومی گذاشته شده و حتی از تلویزیون‌ها پخش شده است. من امیدوارم که روزبه‌روز شرایط برای تولید و ساخت چنین فیلم‌هایی بیشتر بشود.

در زمینه همکاری با سینماگران ترکیه چه پیشنهادهایی دارید؟

من با بسیاری از سینماگران ترکیه چون سمیح کاپلان‌اوغلو دوست هستم و ارتباط دارم و با بسیاری از فیلمسازان جوان و نیز آکادمیسین‌های ترکیه در رابطه هستم. با هدف همکاری مشترک با ترکیه نیز از مدت‌ها پیش در این فکر بودم و شاید به‌زودی پروژه‌هایی را در ترکیه داشته باشم و بخواهم با سینماگران ترک کار کنم و بدین ترتیب بتوانیم آن نگاه فرهنگی مشترک میان ترکیه و ایران را به منصه ظهور برسانیم.

سینمای ایران دوگانگی سینماگر و نظام را چگونه ارزیابی می‌کند؟

به‌طور کلی باید بگویم که سینمای ایران توانمندی‌های زیادی داشته و دارد. جهان خارج روزی ایران را از طریق صادرات نفت، پسته و فرش می‌شناخت اما بعد از انقلاب تحولی در حوزه سینما رخ داد و هنر و سینما در ایران بعد از انقلاب رشد فزاینده‌ای یافت. استعدادها به این ترتیب شکوفا شد و اتفاقات خوبی افتاد. در این مسیر قطعا آفت‌هایی نیز وجود دارد و بعضا سینماگران ما بخصوص جوانان را به دام جشنواره‌ها می‌افکند. البته نفس شرکت در جشنواره چیز خوبی است، اما اگر قرار باشد جشنواره نگاه شما را تغییر دهد این دیگر چیز خطرناکی است و می‌تواند ما را از هویت مان دور کند. متاسفانه در سال‌های اخیر شاهد این موارد بودیم.در برخی از جشنواره‌ها نه به فیلم بلکه به تفکری که در پشت ساخت این فیلم و یا سازنده آن بوده جایزه داده‌اند، البته فیلم‌هایی بوده اند که به حق باید جایزه می‌گرفتند. گرچه برخی از فیلم‌ها فقط به دلایل نگاه سیاسی‌ای که داشتند جایزه گرفته‌اند.بی تردید سینمای ایران جایگاه بسیار خوبی دارد. من فقط نگران نسل جدید سینمای ایران هستم که در مسیر خوبی حرکت نکند و مردم و سینمای مردمی را فراموش کند و فقط چشم داشته باشد به آن سوی مرزها که این خطری است برای همه سینماگران در جهان.

مستقل کار کردن در سینمای ایران چه مزایا و مشکلاتی دارد؟

همیشه داشتن استقلال عمل و رأی در هر کاری، هم شیرین هست و هم سخت. متاسفانه در هر کشوری گروه‌ها و نگاه‌های سیاسی سعی می‌کنند تا شما را به سمتی برانند. آنها بعضا ما را نیز متهم به حکومتی بودن می‌کنند حتی اگر مستقل باشید. من فکر می‌کنم در ایران یک نگاه سیاسی وجود دارد که سعی بر سایه افکندن بر آثار شما می‌کند که این نگاه سیاسی با تفکر و ایدئولوژی فیلمساز جمع می‌شود. این آثار هنرمند است که باید مورد داوری قرار بگیرد. ضمن اینکه فراموش نکنیم استقلال بهایی دارد که باید آن را بپذیریم. برای مثال من برای ساخت فیلم پیامبر اسلام وارد پروژه‌ای شدم بودم که قطعا باید از بودجه ملی استفاده می‌کرد، چراکه بخش خصوصی به خاطر بالابودن بودجه آن، قادر به فعالیت در این زمینه نبود. به هرحال من فیلمی ساخته‌ام که برای پیامبر اسلام است و اگر از امکاناتی هم استفاده کرده‌ام طبعا در راستای آن تفکر و گرایش بوده است اما بسیاری آمدند و به آن از زوایه مادی نگاه کردند و گفتند که مجیدی، میلیاردها پول برای این پروژه صرف کرده است. به هرحال این فیلم، پروژه‌ای ملی بود و برای جهان اسلام دستاوردهای متعددی داشت که هر کدام از آنها می‌تواند سرمایه‌ای ملی برای کشور محسوب شود. به همین دلیل یک فیلمساز باید با نگاهی توام با استقلال کارهایش را به پیش ببرد که این نگرش شرایط سختی را برای شما ایجاد می‌کند. البته باید مقاومت کرد.خداوند تا حالا به من لطف کرده تا آنچه را که دلم خواسته است بسازم. الآن که ۵۸ سال از عمر من گذشته است، وقتی برمی‌گردم و به آثارم نگاه می‌کنم به صراحت می‌گویم که از هیچ‌کدام از آثاری که ساخته ام پشیمان نیستم و از ساخت همه آنها خوشحالم و پای تک تک آنها ایستاده ام. خودم به عنوان یک فیلمساز تلاش کرده‌ام آثاری بسازم که به آن باور داشته باشم. به تمام آثارم افتخار و تاکید می‌کنم که من کارهایی را کرده ام که خودم به درستی آن باور داشته و دارم.

telegram.me/jajinnews