مبارزه حضرت زهرا(س) برای پذیرش همگانی ولایت امام علی(ع)

به گزارش پایگاه خبری “ججین“ به نقل از خبرگزاری تسنیم، پس از ماجرای سقیفه، حضرت زهرا(س) از پیشروترین مدافعان حق خلافت امیرالمؤمنین(ع) شناخته می‌شود. ایشان در این راستا از هیچ کوششی دریغ نکرد، چرا که قضیه خلافت مسلمین نه یک قضیه‌ای شخصی و جناحی بلکه مسئله‌ای معرفتی و برگرفته از توصیه‌های وحیانی بود که در غدیر خم تثبیت شد. از این جهت از همان آغازین لحظات اختلاف‌افکنی‌ها، ایشان فعالیت‌های خویش را در قالب بیان خطبه‌های روشنگرانه، ملاقات‌های حضوری با صحابه و مشاجره‌های لفظی با گمراهان و کج‌اندیشان  آغاز کرد تا جایی که در این مسیر جان خویش را فدا کرد. با این اوصاف می‌توان گفت اولین مدافع حریم ولایت حضرت زهرا(س) محسوب می‌شوند.

در ادامه دو نمونه از بیانات حضرت درباره تبعات پذیرش ولایت امیرالمؤمنین(ع)‌ تبیین و تشریح می‌شود.

در یکی از گزارشات تاریخی می‌خوانیم حضرت زهرا(س) ضمن جملاتی به محمود بن لبید در حالی که به‌ شدت منقلب بود و اشک می‌ریخت، فرمود: «به خدا سوگند اگر حق را به اهلش واگذار و از عترت رسول خدا(ص) پیروی می‌کردند، دو نفر هم با یکدیگر اختلاف نمی‌کردند، و امامت همان گونه که پیامبر خدا(ص) معرفی فرمود، از علی(ع) تا قائم ما، فرزند نهم حسین، از جانشینی به جانشینی دیگر به ارث می‌رسید؛ وَ اللّهِ؛ لَوْتَرَکُوا الْحَقَّ عَلى أهْلِهِ وَاتَّبَعُوا عِتْرَهَ نَبیّه، لَمّا اخْتَلَفَ فِى اللّهِ اثْنانِ، وَلَوَرِثَها سَلَفٌ عَنْ سَلَفٍ، وَخَلْفٌ بَعْدَ خَلَفٍ حَتّى یَقُومَ قائِمُنا، التّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِالسَّلام». سپس در ادامه فرمود: «اما کسی را مقدّم داشتند که خدا او را کنار زده بود و کسی (علی) را کنار زدند که خدا او را مقدم داشته بود. نتیجه آن شد که محصول بعثت را انکار کردند و به بدعت‌ها روی آوردند، آنها هواپرستی را برگزیدند و براساس رأی و نظر شخصی عمل کردند، هلاکت و نابودی بر آنان باد!»

نکته اول اینکه حضرت زهرا(س) همان طور که اشاره شد مسئله خلافت را امری شخصی و حزبی نمی‌دانست بلکه آن را مسئله‌ای از جانب خدا محسوب می‌‌کرد که از مجرای رسول خدا(س) به همگان ابلاغ شده بود. حال وقتی رفتار منفی در قبال این امر انجام شد، خود را مکلف دانست وارد صحنه عمل شود تا از حریم ولایت الهی دفاع کند. از این جهت خطاب به محمود بن لبید از مفهوم “حق” استفاده کردند و نفرمودند اگر خلافت را به همسرم می‌سپردند چنین و چنان می‌شد.

همچنین حضرت زهرا(س) از آنجا که اطاعت و تبعیت از عترت را بر اساس آیه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ… ؛ ای کسانی که ایمان آوردید از خدا و رسول و اولیای امر از بین آن‌ها اطاعت کنید»، تکلیف الهی می‌دانستند، فرمودند اگر از عترت رسول خدا(س) اطاعت و تبعیت می‌کردند، دو نفر یا یکدیگر اختلاف نمی‌کردند.

نکته دوم اینکه در این روایت دستیابی به تمدن وعده داده شده خداوند برای نظام‌مندی تمام ملت‌های عالم را از ثمرات پذیرش ولایت امیرالمؤمنین(ع) معرفی کردند؛ تمدنی که در آن حتی دو نفر با یکدیگر اختلاف ندارند. شاید این تعبیر حضرت زهرا(س) اشاره به دیگر روایت ایشان دارد که فرمودند: «طَاعَتَنَا نِظَاماً لِلْمِلَّهِ وَ إِمَامَتَنَا أَمَاناً لِلْفُرْقَه؛ خداوند اطاعت ما را نظام و سامانی برای آئین اسلام و امامت ما را امانی از اختلاف و پراکندگی قرار داد».

جالب اینکه حضرت زهرا(س) در سخنانی دیگر به جزئیات ثمرات پذیرش ولایت امیرالمؤمنین(ع) اشاره داشتند که حاکی از نعمات و محبت‌های خاص خداوند بر بشر است. حضرت در بین زنان مدینه آنگاه که در بستر بیماری قرار داشتند، فرمودند: «به خدا سوگند هر گاه مردم از جاده حق منحرف مى‌شدند و از پذیرش دلیل روشن سرباز مى‌زدند، آنها را با نرمى و ملایمت به سوى منزل مقصود سِیر مى‌داد، سِیرى که هرگز آزار دهنده نبود، نه مرکب ناتوان مى‌شد و نه راکب خسته و ملول؛ وَ تَاللهِ لَوْ مالُوا عَنِ الْمَحَجَّهِ اللاّئِحَهِ، وَ زالُوا عَنْ قَبُولِ الْحُجَّهِ الْواضِحَهِ، لَرَدَّهُمْ اِلَیْها، وَ حَمَلَهُمْ عَلَیْها، وَ لَسارَ بِهِمْ سَیْراً سُجُحاً، لا یَکْلُمُ خُشاشُهُ، وَ لا یَکِلُّ سائِرُهُ وَ لا یَمِلُّ راکِبُهُ.» و حضرت به دیگر ثمرات شگفت‌آوری که خداوند به دنبال پذیرش ولایت امیرالمؤمنین(ع) بر بشر جاری می‌کرد، اشاره فرمود.

در جمع‌بندی این قسمت می‌توان گفت خداوند با جریان ولایت امیرالمؤمنین(ع) نعمات خاص خود را در معرض انسان‌ها قرار داد، نعماتی که اکنون در روایات مربوط به عصر ظهور آن‌ها را می‌خوانیم. در واقع بر اساس روایات حضرت زهرا(س) همان جنس نعماتی که بناست خداوند در عصر ظهور امام زمان(عج) بر بشر جاری کند، با پذیرش ولایت امام علی(ع) در عالم جریان پیدا می‌کرد، اما مجموع تحرکات حزب شیطان و کج‌رفتاریِ عده‌ای از افراد امت باعث منع این نعمات خاص خداوند شد. از این جهت باید گفت جریان ولایت امیرالمؤمنین(ع) در غدیر و ماجرای سقیفه به عنوان حساس‌ترین مقطع از سیر تاریخ بشریت محسوب می‌شود.

باید این را هم اضافه کرد هر آن کس که در آن زمان به صورت فردی از امامت امیرالمؤمنین(ع) تبعیت کرد، واجد عالی‌ترین محبت‌ها و نعمات خداوند شد. افرادی همچون سلمان(ع)‌ از جمله این افراد بودند. همچنین هرکس در هر زمانی تابع تمام قد ولایت حضرت شود و از نور علوی بهره ببرد، نعمات خداوند بر او جریان می‌یابد اما بر اساس روایات متقن عصر ظهور، این امر به صورت جمعی در آن دوران حاصل خواهد شد.