فیلسوف‌های همه‌چیزدان بی‌مطالعه!

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، ما اصولا نمی‌توانیم به سینما برویم و فیلم تماشا کنیم، بنابراین صبر می‌کنیم فیلم‌ها به‌صورت دی‌وی‌دی عرضه بشوند تا بتوانیم آنها را تماشا کنیم. اصلا از نرفتن به سینما راضی هستیم. این سینما آنقدر بد است که در همین حد هم اصلا نیاز نیست در موردش حرف زد.

می‌رویم یک گشتی در فضای دنیای مجازی از طریق گوگل مهربان می‌زنیم تا ببینیم کارگردان یا بازیگر گرامی چند کلاس سواد و تحصیلات آکادمیک دارد که البته اغلب چیزی هم پیدا نمی‌کنیم. به ویکی‌پدیا هم که می‌رویم هرچند اطمینان به آن هم زیاد درست نیست، می‌بینیم که مثلا آنجا نوشته که فلانی دستیار چندتا فیلم بوده. بازیگران عزیز که دیگر هیچ. خدایا این چه وضعش است. بله، اینگونه می‌شود که در سینمای ما، دستیار‌بودن معیار سنجش شده است.

اینکه یک نفر کارگردان خوبی است یا نه، چون با فلان کارگردان بزرگ کار کرده اما سواد آکادمیک ندارد، اهل مطالعه هم نیست، باعث می‌شود که فیلم‌های سینمایی در حد فاجعه بشوند. تازه فیلم با بدبختی و ‌هزار جور داستان و برنامه‌ریزی به جشنواره سائوسائو در موگادیشو فرستاده می‌شود و یک جایزه می‌گیرد.

آن‌وقت کارگردان اثر می‌گوید که فیلم او قابلیت حضور در اسکار را هم داشته است.بعد همین اساتید می‌آیند به نماینده‌ها می‌گویند شما که در مورد سینما چیزی نمی‌دانید اصلا چرا دخالت می‌کنید؟ در حالی که نماینده‌ها می‌روند و اطلاعات شما را به دست می‌آورند و می‌بینند که اساسا تحصیلات خودتان هم جای بحث دارد.

کسی رفته و یک فیلمنامه نوشته است، اگر از او بپرسید: «چندتا فیلمنامه از فیلم‌های مطرح دنیا رو خوندی؟» پاسخ می‌دهد: «مگه لازمه؟!» جواب می‌دهم: «حداقل اونا الگوی خوبی هستن، اگر قرار نیست مطالعه و سواد فیلمنامه‌نویسی داشته باشی برو از فرمت نوشتار فیلمنامه‌های مطرح دنیا الگوبرداری کن، تو اصلا خودت فهمیدی چی نوشتی؟» به هر حال در جامعه‌ای که سواد و دانش را ارج نمی‌نهد، همه‌چیز هم باید همین رنگ و بو را بدهد.

فاجعه یعنی وسط یک فیلم به یکدیگر نگاه کنیم و بگوییم که این فیلم چه می‌گوید؟! چه می‌خواهد؟ بازیگرها چرا اینجوری بازی می‌کنند؟ صداها چرا شنیده نمی‌شوند؟ بیان بازیگرها چرا فاجعه است ؟ این بازیگر چرا همیشه یک مدل بازی می‌کند ؟ چرا سایه‌های بوم در کادر دیده می‌شود؟ اصلا این طرف که نامش به‌عنوان کارگردان آمده، پایش را در چهارتا کلاس آموزشی گذاشته است؟ اساسا فیلم‌های سینمای ما یک خوبی دارند؛ ظاهرا یک پولی این وسط هست و یک عده دارند آن را بین هم تقسیم می‌کنند تا یک جماعتی به هر حال زندگی‌شان بچرخد. این فیلم‌های بد و بی‌کیفیتی که از آنها نوشتم، آنقدر تعدادشان زیاد است که اسامی‌شان در این نوشتار جا نمی‌شود.

مسعود میرطاهری*