نقد نقاشی / حوضچه نیلوفر آبی

به گزارش پایگاه خبری “ججین” ، مونه و خانواده اش در سال ۱۸۸۳ به روستای ژیورنی در خارج از پاریس نقل مکان کردند. اینجا بود که او نقاشی های بسیاری کشید، آثاری که توانستند او را به عنوان نوآور و پیشگامی در عرصه هنر معرفی کنند و نهایتا او به یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان تمامی دوران تبدیل شد.

کلود مونه نیرو محرکه ای بود در پس گروهی رادیکال که به عنوان امپرسیونیست ها شناخته می شدند. او متأثر از یوجیین بوودین و یواهن بارتولد بود، که خود توانست با کشیدن حالت های آنی نور و رنگ به سطح و مهارت بالایی در نقاشی های فضای باز برسد. از دیگر امپرسیونیست هایی که روی فضاهای باز تمرکز داشتند، آلفرد سیسیلی و رنوار بودند.

کلود مونه مدت سی سال آخر زندگی‌اش را به کشیدن مجموعه‌ آثاری مشهور از باغ آبی اش در روستای ژورنی پرداخت. در میان مجموعه نقاشی هایش با عنوان نیلوفرهای آبی (۱۸۹۷ تا ۱۹۲۶)، مجموعه‌ای کوچک‌تر هم نقاشی کرد. نقاشی هایی شامل هجده زاویه دید از پل ژاپنی روی حوضچه اش کشید. او کار روی این مجموعه را از سال ۱۸۹۹ آغاز کرد. از بهترین نمونه های این نقاشی های امپرسیونیستی پل ژاپنی، پل روی حوضچه‌ی نیلوفرهای آبی، حوضچه نیلوفر آبی بودند.

این نقاشی منظره را در ژیورنی، پانزده سال پس از زمانی کشید که امپرسیونیست ها شروع به جدایی از هم کردند. پنج سال از زمانی گذشته بود که با کمک شش کشاورز شروع به ساخت این باغ آبی اش کرده بود. در سال ۱۸۹۹ این باغ در کنار حوضچه و علفزارهایش تبدیل به بهشتی آبی پر از درختان بید، زنبق و نیلوفرهای آبی شد که از ژاپن خریدند. یکی از کشاورزان استخدام شده بود تا گل و گیاهان را به شکلی در آورد که مناسب کار و نقاشی های مونه باشد.

این نقاشی با دقتی بالا از حوضچه پر از نیلوفری کشیده شد که همراه با یازده اثر دیگر زاویه یکسانی از این منظره داشتند. مونه این آثار را در سال ۱۸۹۹ کشید و سال بعد در نمایشگاه پل دوراند روول در پاریس به نمایش گذاشت. همراه با تابش نور خورشید به صورت پراکنده و هماهنگی رنگ‌ها، آهنگ  و بافت منظره کلیت شیوه و روش کشیدن طبیعت فضای باز توسط مونه را نشان می دهد. او در این آثارش علاوه بر مشاهداتش، احساساتش را نیز روی تابلو بیان می کند. طبق معمول، از ضربات سریع قلموی متعدد و زدن آرام قلمویی از رنگ خالص روی بوم برای ایجاد سطح گل‌های باز شده روی آب استفاده شده است. روشی که با ساخته شدن قلموهای تخت، مربعی، فرول (حلقه ای) نسبت به قلموهای گرد قدیمی آسان تر شد. برای برجسته کردن بافت و شکل شاخ و برگ درختان، با استفاده از پالتی، لایه های مختلفی روی بوم ایجاد کرده و نتیجه آن تشکیل پوسته ای ضخیم روی بوم است. هلال زیبای پل ژاپنی، نقاشی را به دو بخش تقسیم کرده است، خطوط بنفش روی نرده پل و به دنبال آن هارمونی رنگ سبز با سطح حوضچه زیر پل، و شاخ و برگ‌های سبز بالای پالای پل.

در اویل ۱۹۰۱ مونه با وسواسی که نسبت به نقاشی کشیدن از این باغ آبی اش داشت، روزانه حداقل سه بار از باغ دیدن می‌کرد، تغییرات نور را بررسی و جزئیات را یادداشت می کرد. او نقاشی کشیدن از حوضچه نیلوفرش را تا پایان زندگی‌اش ادامه داد و تعداد آثارش سال به سال بیش تر و انتزاعی تر می شدند. به صورتی که در آخرین مجموعه‌اش کلاً پل و فضای اطراف را نادیده گرفت و به صورتی ویژه روی سطح آب تمرکز کرد. در این سال ها تعدادی نقاشی انتزاعی پر از رنگ و نورهای آبی کشید. به عنوان سبک جدیدی از هنر انتزاعی مورد توجه زیادی قرا گرفت و در سال ۱۹۴۰ توسط هنرمندان علاقه مند به نقاشی اکسپرسیونیستی انتزاعی همچون جکسون پولاک مورد مطالعه قرار گرفت .

نقاشی پل ژاپنی

مونه در سال ۱۸۸۹ پلی که روی حوضچه باغش قرار داشت را نقاشی کرد. همچون دیگر آثار این مجموعه‌اش بارها منظره را دوباره نگاه می کرد. در این سال و سال بعدش چندین نقاشی روی بوم کشید که این پل و فضای اطرافش را به تصویر می کشید.

در تمامی نقاشی های مجموعه پل ژاپنی، نقطه توجه ترکیب بندی نقاشی یک پل است. در بیشتر این آثار، پل تمامی عرض بوم را گرفته و بوم را از وسط به دو بخش تقسیم می کند. رنگ پل طبق تابش نور زمانی که مشغول کشیدن آن بوده متفاوت است. همیشه پل چوبی هلالی است که نرده های آن خمیدگی پل را بازتاب می‌دهند و پل روی چند پایه عمودی قرار دارد. در برخی از آثار، پل تیره است که تاریکی جنگل قرار گرفته زیر سایه درختان بید یا زیر سایه ابری رهگذر را منعکس می کند. در برخی هم آبی، بنفش و صورتی روشن است که نور فضای پر از گل های اطراف حوضچه را منعکس می‌کند. نیمه بالای نقاشی، طبیعت دور تر و پشت پل را نشان می دهد. بخش بالایی را شاخ و برگ‌های درختان بید کاملاً پر کرده اند. تقریباً کل نقاشی را سایه‌های سبز و گاهی کمی زرد و آبی تشکیل داده است.

در بخش پایینی نقاشی مونه حوضچه اش را نشان می دهد. همچون پل، رنگ آب، نیلوفرها و گل‌های دیگر نیز در آثارش تغییر می کنند. در برخی قرمز پررنگ یا نارنجی هستند، در برخی هم آبی، سبز، آبی روشن یا صورتی هستند.

باغ
همچون دیگر آثار مونه موضوع نقاشی اهمیت بالایی دارد. در این مجموعه، خود پل نیست که این میزان از اهمیت را به آثار مونه بخشیده باشد. مونه کاری کاملاً جدید در روستای ژیورنی انجام داد. به جای اینکه زیبایی طبیعت را همانطور که هست نقاشی کند، طبیعت را به آن شکلی که میخواست در آورد و سپس آن را کشید. نقاشی های او از باغ و پل ژاپنی اش آثاری هستند که نشان می‌دهند او چگونه طبیعت را پیکرتراشی کرد.

مونه باغ را دقیقاً به آن شکلی که مدنظرش بود ساخت. صنعتگرانی برای ساخت پل آورد، گل‌هایی خرید تا بهترین تنوع نایابی که می‌توانست را ایجاد کند. جریان نهری را به آن سمت کشاند تا حوضچه اش را پر از آب کند. باغ او در روستای ژیونری به الهام چیزی تبدیل شد که بزرگترین تاثیرگذاری را در دنیای هنر داشت.

منبع: Cisual Art Cork / Cmonet Gallery