نقاشی ؛ درس آناتومی دکتر نیکلا تولپ

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، در سال ۱۶۳۲، رامبرانت این پرتره گروهی را از هفت جراح و هم چنین دکتر نیکلا تولپ طراحی کرد. این پرتره یکی از مجموعه نقاشی هایی است که با هدف نصب در سالن جلسات انجمن جراحان طراحی شدند. این مجموعه نقاشی های آناتومی یک موتیف مرکزی داشتند: یک درس آناتومی و یک شخصیت محوری که به تشریح جسد می پردازد. این نقاشی در ژانویه سال ۱۶۳۲ در یکی از کلاس های آناتومی دکتر تولپ طراحی شد. این دکتر هر دو هفته یک بار یک کلاس تئوری برای جراحان آمستردام برگزار می کرد. معمولا یک بار در سال، یک جلسه کالبد شکافی به صورت عمومی برگزار می شد. این جلسه معمولا به زمستان ها موکول می شد چرا که در این فصل بوی تعفن جسد به حداقل می رسید. یک دکتر یا کارشناس معمولا در این جلسات حضور داشت. در این نقاشی دکتر تولپ که سه سالی بود که به عضویت انجمن جراحان درآمده بود، کار تشریح جسد را انجام می دهد.

در این نقاشی، دستاورد هنری که این نقاش جوان به دست آورده حیرت انگیز است. مخصوصا از این نظر که او تا آن زمان پرتره خیلی کم کار کرده بود. در ظاهر به نظر می رسد رامبرانت یک لحظه از این ماجرا را به سرعت انتخاب و ثبت کرده است. ولی در حقیقت این نقاشی با دقت فراوان و ترکیب بندی دقیق کار شده است. توجه بیننده ناخودآگاه بر روی تولپ متمرکز می شود. کسی که مشغول تشریح نحوه اتصال دست به بدن است. با هدف بررسی بیش تر، قسمت دست شکافته شده است. در این جلسات معمولا از اجساد جنایتکاران استفاده می شد. نام جسدی که در این نقاشی به کار رفته، آدریان هت کینتاست. نام اشخاص داخل نقاشی بر روی کاغذی که در دست نفر انتهایی است نوشته شده است.

نکته جالب این است که این نقاشی یک نمونه دقیق و واقعی از جلسه ای که در این تاریخ در سال ۱۶۳۲ برگزار شد، نیست. این جلسه اساسا با شکافتن شکم و جمجمه شروع شد. نقاش بنا به نیاز ترکیب بندی، تغییراتی اعمال کرده است. جسد نقطه کانونی تصویر را تشکیل می دهد و در مقایسه با بقیه، روشنایی بیش تری دارد. بعد از جسد، توجه بیننده بر روی سرهای بینندگان معطوف می شود که هر کدام واکنش متفاوتی نشان داده اند. بعد از آن است که بیننده به صورت و دستان تولپ خیره می شود. تولپ که با لباس و کلاه تیره برجسته شده است، از یک انبرک برای بررسی عضلات و تاندون های دست جسد استفاده می کند. او هم چنین با دست چپ توضیحات لازم را ارائه می دهد.

صرف نظر از نفر هفتم که نزدیک تولپ است و کاغذی در دست دارد، شش نفر دیگر به نحوی کنار هم قرار گرفته اند که با هم یک فلش تشکیل داده اند، جهت فلش رو به طرف دست راست تولپ است که انبرک را نگه می داد. این تمهید باعث می شود بار دراماتیک جایگاه تولپ در صحنه افزایش یابد. استفاده هوشمندانه رامبرانت از سایه روشن، اتمسفر صحنه را تقویت کرده است و در عین حال، به فردیت تک تک اشخاص داخل صحنه قدرتی ویژه می بخشد. می گویند این شیوه استفاده از تاریکی و سایه روشن رامبرانت تحت تاثیر کارهای کاراواجو بوده است، ولی بعید به نظر می رسد رامبرانت کارهایی از این نقاش دیده باشد. بیش تر به نظر می آید او تحت تاثیر کارهای نقاشان رئالیست هلندی مکتب اوترختمثل فن هورتهورست  و هندریک تربروگن بوده است. این نقاش ها در ایتالیا حضور داشتند و از پیروان کاراواجو بوده اند.

بعید به نظر می رسد پیام عمیق و ویژه ای در این نقاشی وجود داشته باشد. مسلما نقاش به دنبال این است که بر ارتباط میان جرم و جنایت و مرگی زشت و کریه تاکید کند. هم چنین شاید به نظر می آید نقاشی می خواهد گذرا بودن زندگی ما انسان ها را به تصویر بکشد. ویلیام شوبپاخ نویسنده معتقد است در این نقاشی شکافتن دست هم یک اشاره غیرمستقیم مذهبی دارد. او ادعا می کند که رامبرانت با به کار گیری دست می خواسته این باور مذهبی سنتی را به تصویر بکشد که معتقد است دست یکی از اعضای بدن انسان است که مورد توجه ویژه خداوند قرار دارد. به این ترتیب نقاش می خواهد بگوید همان طور که بدن انسان آفریده خداوند است، هنر کالبد شکافی هم راهی است برای دست یافتن به علم خدا.