عکس ؛ نگاهی به عکس راهب در آتش

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، در ژوئن ۱۹۶۳ اکثر آمریکایی ها ویتنام را روی نقشه هم نمی توانستند پیدا کنند. پس از اینکه مالکولم براونعکاس اسوشیتد پرس این عکس را گرفت و بازتابی جهانی پیدا کرد، این کشور جنگ زده‌ی آسیای جنوبی دیگر آن ویتنام فراموش شده نبود. عکسی از خودسوزی تچ کوانگ دوک راهب بودایی مهایانه در اعتراض به قوانین تبعیض آمیزی که نسبت به بودایی‌ها در دوران ریاست جمهوری نگو دین دیم شدت گرفته بود. او در خیابان شلوغ و پر رفت و آمد سایگون اقدام به خودسوزی کرد.

براون متوجه شده بود در اعتراض به رفتارهایی که از جانب رژیم نگو دین دیم با بوداییان می شود، اتفاقاتی در شرف تکوین باشد. این روز هم عکاس در مکان حادثه حاضر بود و مشاهده کرد که دو راهب، راهب پیر نشسته روی زمین را خیس گازوئیل کردند. او بعداً نوشت «در آن لحظه کاملا متوجه شدم چه اتفاقی خواهد افتاد و چند ثانیه بعد شروع به عکس گرفتن کردم.» این عکس به یکی از بارزترین و تأثیر گذارترین عکس‌های تاریخ تبدیل شد و جایزه ی پولیتزر را دریافت کرد. تصویر راهبی که در حالت نیلوفری نشسته و سرشار از آرامش به نظر می رسد و غرق شعله های آتش شده است. این عکس در آمریکا بازتاب عمده‌ای داشت. این اقدام شهادت وار کوانگ دوک به نمادی برای نواسانات و مشکلات کشورش تبدیل شد. کندی، رئیس جمهور آمریکا بعداً در این باره گفت«هیچ عکس خبری در طول تاریخ به اندازه ی این عکس در سراسر دنیا احساس برانگیز نبوده است» این عکس باعث واکنش هایی از جانب مردم درباره ی روابط آمریکا و حکومت دیم شد و باعث شد در تصمیمات حکومتی دخالتی در کودتای ماه نوامبر صورت نگیرد.

خودسوزی در اعتراض به رژیم دیم با سیاست های پرو-کاتولیک و قوانین تبعیض آمیزی که به نسبت بوداییان وضع شده بود، صورت گرفت. در‌واقع این اقدام جوابی به ممنوعیت پرچم بودایی بود. دو روز قبل این واقعه دیم طی یک مراسم عمومی به اجرای نمایش صلیب پرداخته بود. قبلاً هم در حکم ریاست جمهوریش ویتنام را به مسیح و کلیسای کاتولیک وقف کرده بود. افزایش فشار، آزار و اذیت بودایی‌ها از جانب حکومت دیم به یکی از مسائل بنیادین ویتنام جنوبی تبدیل شده بود و باعث بروز کودتایی شد با این هدف که کسی به منسب قدرت برسد که آیین بودا را سرکوب نکند. ۷۰ تا ۹۰ درصد جمعیت ویتنام در این کودتا شرکت کردند.

کوانگ قبل از خودسوزی اش در نامه‌ای آخرین سخنانش را نوشته بود:
«قبل از اینکه چشمانم را ببندم و به سوی بودا بروم. با احترام از رئیس جمهور نگو دین دیم خواستارم که نسبت به مردم کشور با مرحمت و شفقت رفتار کند و مساوات مذهبی برقرار کند تا قدرت و جاودانگی وطنمان حفظ شود. منراهبان، کشیشان، اعضای سانگها، بودایی ها را فرا می خوانم تا برای حفظ آیین بودا با هم متحد و یکپارچه شوند.»

telegram.me/jajinnews