صداقت آقای شاعر

به گزارش پایگاه خبری “ججین”   ، برای درک این نکته که چگونه ملک‌الشعرای بهار توانست از طریق آثار خود مانند شعر، نثر و فعالیت‌هایی که در آن برهه از زمان انجام داد، تبدیل به چهره‌ای تاثیرگذار شود، باید چند نکته مهم را مدنظر قرار دهیم؛ ملک‌الشعرا با آثار خود در آن روزگار در جامعه، فرهنگ و سنت‌های ما و برای تربیت نسلی که امروز میراث‌دار آن فرهنگ هستند، انقلاب بزرگی به‌پا کرد. در آن دوران تاثیر رسانه و همه‌گیر‌بودن آن با روزگار ما تفاوت‌های بسیار زیادی داشت. یادمان باشد در آن مقطع رسانه‌هایی که می‌توانستند بیشتر تاثیر بگذارند، رسانه‌های مکتوب مانند مطبوعات بودند. فرهنگ ما از طریق روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌ها و مجلات به دست علاقه‌مندان می‌رسید. فراموش نکنیم پس از یک دوره رکود فرهنگی، دورانی که در حقیقت از قافله تمدن و فرهنگ جهان جا مانده بودیم، اشتیاق و شور امثال بهار، حال خاصی در میان طبقه‌ای که در آن عصر به عنوان «روشنفکر» وجود داشتند، به وجود آورده بودند و آنها با تمام وجود تشنه دریافت میراث فرهنگ روزگار خود بودند تا عقب‌افتادگی فرهنگی ما را جبران کنند. ملک‌الشعرا عامل بسیار مهمی در وجود خود داشت (مانند دیگر هم‌نسلان خود) و آن عنصر «صداقت» در کلام و قلم بود؛ صداقتی که برخاسته از درون آنها بود. چیزی به اسم تظاهر، ریا، خودنمایی در وجود آنان نبود و واقعا به آنچه که می‌گفتند، اعتقاد داشتند. این همان چیزی است که در روزگار ما کمرنگ شده است. عنصر ریا و تظاهر و رسیدن به مقام و نان و شهرت، بر صداقت سایه انداخته است. در آن عصر، هم‌نسلان بهار با صداقت و شرافت مثال‌زدنی تلاش می‌کردند این عقب‌افتادگی فرهنگی را جبران کنند و با تمام وجود از طریق شعر و نثر، آثاری خلق می‌کردند تا میراث فرهنگی گذشته ما را با آثار تازه تمدن امروز پیوند دهند. نکته دیگر این است که فضای سیاسی و فرهنگی ایران بستر مناسبی را برای ظهور بزرگانی چون بهار فراهم کرده بود. چه در دوران پهلوی اول و چه دوران کودتای ۲۸ مرداد، فرصت خوبی برای نشر جراید به وجود آمده بود و نشریات ادبی و سیاسی بزرگی منتشر شدند و این ماحصل تلاش امثال بهار بود که این عقاید به قشر تحصیلکرده و افراد دغدغه‌مند اعتلای فرهنگ ایران برسد. این عوامل باعث شد که محمدتقی بهار، «ملک‌اشعرا» شود. یادش گرامی باد!

telegram.me/jajinnews