سید حسن نصرالله :لبنان در شرایط حساسی به سر می‌برد/ مخالف استعفای دولت و انتخابات زودهنگام هستیم

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری تسنیم، سید حسن نصرالله در سخنان امروز خود به تحولات داخلی لبنان و اعتراضاتی که وارد دومین هفته خود شده است، اشاره می‌کند.

مهمترین محورهای سخنان نصرالله :

لبنان در شرایط حساسی به سر می‌برد و این امر ایجاب می کند که با حس مسئولیت پذیری و آرامش صحبت کنیم‎.

شنبه گذشته بعد از چند روز از آغاز تحرک و جنبش مردمی گفتم که این جنبش، مردمی و خودجوش و صادقانه و فراتر از طوایف است و بیانگر مشکلات و دغدغه های مردم است و ریشه در  یک حزب یا سفارتخانه ندارد.‎

من این تحرک و جنبش را محترم شمردم. معتقدیم که آنچه انجام دادند، مهم و عظیم بود. توضیح دادم که حزب الله در آن مشارکت نمی کند، زیرا اگر در آن مشارکت کند، این امر در میادین آشکار خواهد بود و جنبش مسیر دیگری به خود خواهد گرفت و بعدی منطقه ای خواهد داشت. مصلحت جنبش در این است که به دور از ما و احزاب باقی بماند.‎

گفتم که می توانید به خیابانها بیایید، زیرا شما از طرف های متنوعی هستید و می توانید هرگاه خواستید، به خیابان بیایید، اما اگر حزب الله به خیابان بیاید، نمی تواند قبل از تحقق اهداف از خیابان خارج شود.‎

برخی از اولین روز گفتند که حزب الله و سید حسن نصرالله تظاهرکنندگان را تهدید می کند. برخی این گفته را باور کردند و رسانه های کشورهای عرب حوزه خلیج(فارس) بر این محور حرکت کردند و برخی هم در داخل.

از جایگاهی برادرانه آرزو داشتم که تظاهرکنندگان از اهانت کردن و اقدامات تخریبی و برخورد با ارتش و نیروهای امنیتی پرهیز کنند و مهمترین نکته این بود که آرزو داشتم که به احزاب سیاسی اجازه ندهند که بر موج جنبش سوار شوند و آن را به جای دیگری ببرند.‎

درخصوص دستاوردها و جنبه های مثبت باید بگویم که دستاوردهای بزرگی خصوصا در روزهای اول حاصل شد. می خواهم برخی از این جنبه های مثبت را یادآور شوم. این مردم بودند که این جنبه های مثبت را تحقق بخشیدند و لذا مسئولیت همگان است که جنبه های مثبت جنبش و تحرکات را که به نفع همگان است، حفظ کنند. ‎

درخصوص جنبه های مثبت باید گفت که این جنبش بر دولت فشار آورد تا بودجه ای عاری از مالیات را با کسری ۰٫۶ درصد برای اولین بار در طول ۲۰ سال تصویب کند. عملا بحث و گفت وگو زیاد بود . امروز این جنبش بودجه ای بدون مالیات را تحمیل کرد که این یک دستاورد کوچک نیست، بلکه مهم و بزرگ است.‎

زیر فشار جنبش و تحرکات مردمی، بسته اصلاحاتی که حریری درباره آن سخن گفت، بیرون آمد که بسیار مهم و بی سابقه است. در آن خواسته های مهمی مطرح است. در حد خودش گامی مترقی و رو به جلو است.‎

این گامی رو به جلو هست؛ هرچند در سطح انتظارات نیست.‎

کسی که خود را هدایت کننده جنبش و تحرکات می داند و برخی رسانه ها این بسته اصلاحات را به طرز عجیبی کم اهمیت دانستند.  من به یاد نمی آورم که در سایه هرگونه دولتی و در طول تنها یک جلسه واحد، این میزان تصمیمات همراه با جدول زمانی بیرون آمده باشد بنابراین چرا این موضوع را کم اهمیت می شمارند؟ این دستاوردی برای جنبش است. برخی این دستاوردها را کم اهمیت می شمارند. کم شمردن دستاوردها به این شکل درست نیست.

این بسته اصلاحات وعده نیست. آنچه به دولت مربوط می شود، یک سری تصمیمات گرفته شده با جدول زمانی همراه است و آنچه که نیاز به تصویب در مجلس نمایندگان دارد، پیش نویس قوانین است. مهمترین آنها بازپس گیری اموال به غارت رفته است. ما به عنوان حزب الله آماده همکاری با همه افراد با جدیت هستیم. این بسته اصلاحات برای اجرا شدن است و نه اینکه جوهری بر روی کاغذ بماند. اجازه به تاخیر افتاده این تصمیمات و اجرا شدن آن را نخواهیم داد.

جنبش و تحرکات مردم ، مسئولان دولتی را بر آن داشت تا اجرای وعده های خود را آغاز کنند و جلسات فشرده ای که برگزار می شود، گواه این امر است.‎

مردم به خودشان اعتماد به نفس دارند. این جنبش و تحرک مردمی اعتماد و امید را بازگرداند.‎

این جنبش فرصتی به مردم داد که بگویند چه چیزی می خواهند. جنبه مثبت این بود که مردم رنج ها و مشکلات خود را با تعابیر و عبارت های خود بیان کردند. باید مردم عادی و فقیران و دانشجویان و افراد بیکار را ببینیم. به طور اساسی، خواسته ها، اجتماعی است. مردم بدون ترس یا مانعی نظر خود را بیان کردند.‎

این جنبش و تحرک مردمی فضایی را در کشور ایجاد کرد که درها را به روی همه نیروهای سیاسی جدی می گشاید که آیا در مبارزه با فساد و هدر دادن امول عمومی و تلاش برای اصلاحات صادق هستند. این فضا باعث خواهد شد که نیروهای سیاسی جدیت بیشتری داشته باشند. از جمله این نیروهای جدی، حزب الله است.‎

این فضا درها را به روی همگان و همه انسان های جدی و صادق خواهد گشود.این بسته اصلاحات اولین گام در مسیر گام هایی است که باید برداشته شود. مجلس نمایندگان همین کار را خواهد کرد. ما در مسیر تصویب قانون بازگرداندن اموال چپاول شده و لغو محرمانه بودن اطلاعات بانکی و رفع مصونیت قانونی از دست اندرکاران بخش عمومی گام برخواهیم داشت تا دست دستگاه قضایی باز شود تا سالم و عادلانه و غیرگزینشی اقدام کند.‎

رئیس جمهور روز گذشته درها را به روی جنبش و تحرکات مردمی گشود و به آنها گفت که بفرمایید. رئیس جمهور نگفته است که مطالبات شما را گوش نمی کند، بله گفت که می خواهم گوش کنم و صحبت کنیم.امروز رئیس جمهور در صدر قدرت است و پاسدار قانون اساسی است و اگر مردم نمی خواهند که با او گفت وگو کنند، پس در این صورت، در مسیر کدام افق گام برخواهند داشت؟ ‎وقتی درباره وضعیت موجود صحبت می کنیم، همه باید به دنبال راه حل باشیم. مردم و نیروهای سیاسی و افراد ذیربط بدانید که باید هرگونه راه حلی برپایه این امر باشد که خلاء در نهادها و قدرت ایجاد نشود، زیرا اگر روی دهد، امری بسیار خطرناک خواهد بود و در سایه وضعیت دشوار و بحرانی اقتصادی و مالی و معیشتی و در سایه تنش های سیاسی در کشور و منطقه به هرج و مرج و فروپاشی خواهد انجامید و (در صورت وقوع چنین فروپاشی) حتی ارتش که حافظ امنیت و صلح و سلامت داخلی است، قادر به پرداخت حقوق نخواهد بود. رویکرد باز برای هرگونه بحث و گفت وگو داریم، اما نه براساس رفتن به سمت خلاء قدرت زیرا این امر کشنده خواهد بود.

ما استعفای دولت را تایید نمی کنیم و برگزاری انتخابات پارلمانی زودهنگام در این شرایط را نمی پذیریم زیرا موضوع پیچیده است. ما کشور را از خلا که به فروپاشی منجر خواهد شد، حفاظت می کنیم. مسئولیت ما حفاظت از کشور و ملت و مردم خودمان است. ما با مقاومت از آنها حفاظت می کنیم. ما خون و شهید نثار می کنیم تا همه خاک لبنان را آزاد کنیم. در سطح سیاسی در داخل نیز به حفاظت از کشور اهمیت می دهیم. ما هزینه اتهام زنی ها و اهانت ها را می پردازیم.‎

نکته اساسی در هرگونه راه حلی باید این باشد که به سمت خلا در قدرت حرکت نکنیم. ما کشور را به سمت دو سال و نیم خلا قدرت نبرده ایم. دولت و مجلس نمایندگان وجود داشت و راهها بسته نبود و مدارس و دانشگاهها و روند تجاری و تردد و سفر فعالیت می کردند. فقط رئیس جمهور در کاخ بعبدا نبود. این درست نیست که ما خلا قدرت را بر کشور تحمیل کردیم. براین اساس، رئیس جمهور روز گذشته درها را باز کرد (و خطاب به تظاهرات کنندگان گفت که) اگر رهبری ندارید، کسی را انتخاب کنید و اگر نمی توانید، نمایندگانی را از مناطق انتخاب کنید و گردهم آیید و بر سر خواسته های خود توافق کنید و سپس با رئیس جمهور وارد مذاکره شود. این به معنای خارج شدن از میادین نیست. زیر فشار اعتراضات مذاکره کید. کسی مذاکره را برای خارج کردن مردم ازمیادین مطرح نکرده است.‎

از تظاهر کنندگان می خواهم که جاده ها و خیابانها را باز کند. از میادین خارج نشوید، اما جاده و خیابانها را به روی مردمی که می خواهد به سرکار و مدارس و دانشگاهها بروند، باز کنید. برخی تلاش می کنند که فضا سازی کنند و بگویند که کسانی که در قدرت هستند، می خواهند ارتش را رو در روی تظاهرکنندگان قرار دهند، این دروغ و افترا و اقدامی تحریک آمیز و بی اساس است.‎

ارتش و نیروای امنیتی مجاز نیستند که به روی کسی تیراندازی کنند. اگر تعدی و تعرضی به دارایی های عمومی و مردم صورت گرفته یا ایست و بازرسی (غیرقانونی در جاده و خیابانها ایجاد شده است)، حکومت باید مسئولیت خود را (برای مقابله با آن ) برعهده بگیرد.‎

نکته چهارم این است که وضعیت کنونی جنبش و تحرکات با روزهای نخست تفاوت کرده است. این جنبش مردمی و خودجوش و به دور از احزاب و سفارتخانه ها به راه افتاد و آغاز شد اما تا حد زیادی در حال حاضر نظیر فعالیت های روزانه اش نیست و شعارهایش دیگر مردمی صرف نیست. این جنبش را احزاب و نیروهای سیاسی شناخه شده و برخی شخصیت ها و نهادهای معین هدایت می کنند. یک مدیریت هماهنگی و تامین مالی وجود دارد. تظاهرات و تامین آب و غذا و رسانه و تریبون همه و همه نیاز به پول دارد. برخی طرف ها حمایت مالی می کنند. نمی خواهم کسی را متهم کنم، اما امیدوارم که رهبران جنبش برای ما تشریح کنند که چه کسی حمایت مالی می کند؟ سوال بزرگی در این زمینه مطرح است.‎

خواسته هایی که امروز مطرح می شود، دیگر خواسته های مردم عادی و خوب نیست. امروز از سرنگونی نظام صحبت می شود. منظور کدام نظام است؟ آیا در لبنان نظامی وجود دارد. اما اگر بحث از بین بردن طائفه گری سیاسی است، ما با شما موافق هستیم. آیا مردم عملا خواهان خلاء در قدرت هستند؟‎

بحث درخواست از شورای امنیت برای قرار دادن لبنان زیر فصل هفتم منشور سازمان ملل طرح شده است. برخی میادین برای توصیف مقاومت به تروریسم و تمرکز روی سلاح مقاومت مورد استفاده قرار می گیرد. اینها آن خواسته هایی نبود که در روزهای اولیه آغاز جنبش و تحرکات وجود داشت. باید رسانه ها به آرشیو آن روز خود برگردند و جنس شعارها را متذکر شوند.‎

برخی نیروهای سیاسی و احزاب و تجمع ها موج سواری می کنند. تظاهرکنندگان در خیابانها هستند و بعد از گذشت  ۹ روز سوال می کنم که آیا باقی ماندن در خیابان می تواند اهداف را تحقق بخشد؟ شاید بله و شاید هم نه. تظاهرات به تنهایی کافی نیست و نیاز به چیز دیگری هم هست. قدرت آماده مذاکره است و شما باید مذاکره کنید.‎

چرا رهبران را مشخص نکرده اید؟ آیا رهبران پنهان واعلام نشده وجود دارند؟ چرا خود را علنی نمی کنند؟ دلایل زیادی وجود دارد و  می دانیم که رهبران این جنبش و تحرک چه کسانی هستند. آنها احزاب و برخی اشخاص هستند. تظاهرکنندگان باید بدانند که پشت سر چه کسانی تظاهرات می کنند.‎

گروهی هستند که جنبش را هدایت می کنند که آنها وطن گرا هستند و درباره درصد آنها بحث است. گروه دوم احزاب سیاسی هستند که در قدرت بودند و تاریخ و پروژه و ارتباطاتی با خارج دارند. گروه دیگری متشکل از تشکل ها و جریان های سیاسی جدیدی هستند که در انتخابات پارلمانی شرکت کردند و پول زیادی پرداختند. گروهی هم با سفارتخانه ها و دستگاههای اطلاعاتی خارجی در ارتباط هستند.. شخصیت ها و طرف هایی هستند که این برداشت وجود دارد که تحرکات را هدایت می کنند و برخی از مفسدترین آنها نیز کار حمایت مالی از این تحرکات را برعهده دارند.‎

انقلاب های مردمی، رهبرانی آشکار و  مشخص و جایگزین های مشخصی را معرفی می کند. کسانی که خود را رهبران جنبش و تحرکات می دانند، آمادگی خود را برای رفتن به دستگاه قضایی در صورت متهم شدن به فساد اعلام کنند. چهره های خود را نمایان کنید و محرمانه بودن اطلاعات بانکی خود را لغو کنید. این پول ها از کجا آمده است؟‎

نکته پنجم این است که من اولین کسی بودم که گفتم این جنبش خودجوش بوده و از طرف سفارتخانه ها یا احزاب هدایت نمی شود. من تئوری توطئه را رد می کنم، اما در روزهای اخیر، اطلاعات و داده ها حکایت از آن دارد که لبنان در معرض ضربه سیاسی و بین المللی قرار گرفته است. از لبنانی ها می خواهم که نگاهی به مقالات و تلویزیون ها و شبکه های اجتماعی و لحن و گفتار تحریک آمیز رسانه های عربی و رسانه های کشورهای عرب حوزه خلیج(فارس) و رسانه های خارجی بیندازند تا این امر را درک کنند.‎

هشدار می دهم که یک احتمال وجود دارد. گفته های سفارتخانه ها را باور نکنید. مهم نیست که چه می گویند بلکه چه کاری انجام می دهند. لذا صراحتا ابراز نگرانی می کنم و کسی که می گوید چیزی نیست بیاید و به ما اطمینان بدهد. من نگران مقاومت نیستم، بلکه نگران کشور درخصوص وقوع جنگی داخلی هستم.‎

قویترین طرف در معادله داخلی، کشور است. نگرانی درخصوص ضربه به کشور یعنی دولت و ارتش و ملت و مقاومت وجود دارد. یک سری اطلاعات و داده ها و شک و تردید ها در این زمینه وجود دارد.‎

در کمترین حد، رهبران واقعی جنبش لازم است که به لبنانی ها و مقاومت اطمینان بدهند که کشور هدف قرار نگرفته است.