سلام چخوف، سلام گورباچف!

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از ایسنا،«تیم‌ ملی فوتبال ایران متأسفانه و در کمال تعجب و در عین خوشحالی به مسابقات جام‌ جهانی ۲۰۱۸ روسیه صعود کرد. معاون اول رئیس‌جمهوری نیز در ورزشگاه حضور داشتند و شاهد این پیروزی بودند. متأسفانه دولت یازدهم و خیلی متأسفانه‌تر به زودی دولت دوازدهم (دلواپس‌مآبانه!) ‌تمام دستاوردهای گذشته را نقش بر آب کردند و هر چه ما هشت سال رشته بودیم، پنبه کردند و ریختند در حلیم‌ها.

ماجرا از این قرار است قدیم‌ها وقتی یک مسئول عزیزی در ورزشگاه فوتبال یا استادیوم کشتی حضور پیدا می‌کرد، شکست ما حتمی بود. از آنجایی که ما یک زمانی دستی در راه‌اندازی طرح‌های عمرانی (البته در کلام!) داشتیم، بیشتر پل‌های ساخته شده در کشور در سالن کشتی ساخته شدند. به این صورت که رئیس دولتی وارد استادیوم می‌شد و ناگهان کشتی‌گیر ما روی پل رفته و ضربه فنی می‌شد. یا تیم فوتبال ما پس از حضور یک مقام مسئول در ورزشگاه ناگهان پیروزی را با شکست و حذف از جام‌ جهانی عوض می‌کرد اما امروز متأسفانه تیم‌ ملی ما دو بازی مانده به پایان مسابقات به جام‌ جهانی راه پیدا می‌کند.

این همه عجله و شتاب از کجا نشأت می‌گیرد؟ لابد پس فردا هم می‌خواهید از گروه خود در جام‌ جهانی صعود کنید؟ به قول یکی از کاندیداهای محترم ریاست‌جمهوری «آقای کی‌روش واسه این چه جوابی دارین؟» متأسفانه ما اخلاق را در عرصه ورزش واگذار کرده‌ایم و فقط نتیجه‌گرا شده‌ایم. در گذشته به سبک پوریای‌ ولی در مسابقات شکست می‌خوردیم تا والده بازیکنان تیم‌های دیگر خوشحال شوند. این حب پیروزی و این اصرار به برنده شدن از اثرات برجام نباشد، پس از اثرات چیست؟ باور کنید ما یک زمانی تا به جام‌ جهانی برویم، بلایی بر سر علاقه‌مندان به فوتبال و مردم می‌آوردیم که تا تعدادی سکته نکرده و به دیار باقی نمی‌شتافتند، ما نمی‌توانستیم راهی این مسابقات شویم. اصلاً به قدری ما هیجان صعود به جام جهانی داشتیم که یک بار اعضای بوکوحرام اعلام کردند: «بابا شل کنید، فوتبال برد و باخت داره دیگه!» یک زمانی امید ما این بود که علی‌اکبر‌ استاداسدی به خودمان گل نزند تا بتوانیم به جام‌ جهانی برویم اما این بار به گونه‌ای صعود کردیم که اگر جواد خیابانی دو دقیقه دیگر میکروفن دستش بود، به خروشچف و گورباچف و آنتوان چخف هم سلام می‌رساند.»