سالروز رحلت پیامبر‌ مهربانی

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، روزهای پایانی ماه صفر در تقویم اسلامی روزهای بسیار غمبار و یادآور رحلت و شهادت بهترین انسان‌ها و مخلوقات الهی است. رحلت جانسوز رسول مکرم اسلام(ص) و شهادت جانگداز نوه بزرگوارش امام حسن مجتبی(ع) و مقارن آن، شهادت امام علی بن موسی الرضا(ع) در این ایام اتفاق افتاده است. در این ایام تمام دنیای اسلام غرق در ماتم و عزاست و در سوگ رسول خدا(ص) و فرزندانش مجلس عزا به پا کرده‌اند. آخرین پیغمبر الهی، اشرف مخلوقات عالم حضرت محمد بن عبدا…(ص) پس از ۲۳ سال دعوت و مجاهدت و ابلاغ پیام الهی و پس از فراز و نشیب‌های فراوان در راه انجام رسالت بزرگ خویش، سرانجام در سال یازدهم هجری و بنا به روایت‌های متواتر از علمای شیعه در روز بیست و هشتم ماه صفر، در سن ۶۳ سالگی پس از ۱۴ روز بیماری و کسالت، رحلت فرمودند.

نگاهی گذرا به ولادت و القاب حضرت

پیامبر رافت و مهربانی بنیانگذار حکومت اسلامی و نخستین معصوم در دین مبین اسلام، در روز جمعه، هفدهم ربیع‌الاول سال عام‌الفیل برابر با سال ۵۷۰ میلادی (به روایت شیعه) متولد شدند و بیشتر علمای اهل سنّت تولد آن حضرت را روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول همان سال دانسته‌‏اند.مکه معظمه، در سرزمین حجاز (عربستان کنونی) محل تولد حضرت است. پدرش عبدا… بن عبدالمطلب و مادر گرامی حضرت آمنه، دختر وهب بن عبد مناف است. این بانوی جلیل القدر، در طهارت و تقوا در میان بانوان قریشی، کم‏‌نظیر و سرآمد همگان بود.نام حضرت محمد بن عبدا…، کنیه‌های‌ ایشان ابوالقاسم و ابوابراهیم است و رسول‌ا…، نبی‌ا…، مصطفی، محمود، امین، امّی، خاتم، مزّمل، مدّثر، نذیر، بشیر، مبین، کریم، نور، رحمت، نعمت، شاهد، مبشّر، منذر، مذکّر، یس، طه‏ از القاب به‌کار رفته برای ایشان است. زنی که افتخار همسری حضرت محمد(ص) را یافت، خدیجه بنت خویلد بود. حضرت محمّد(ص) پیش از رسیدن به مقام رسالت، در سن ۲۵ سالگی با این بانوی بزرگوار ازدواج کرد. حضرت محمد(ص) از ۲۷ رجب سال چهلم عام‌الفیل (۶۱۰ میلادی) که در سن ۴۰ سالگی به رسالت مبعوث شدند تا ۲۸ صفر سال یازدهم هجری که رحلت فرمودند، به مدت ۲۳ سال عهده‏‌دار امر رسالت و نبوت بودند.

آخرین روزهای زندگی پیامبر(ص)

درباره زندگانی، سیره زندگانی و اخلاقی و اتفاقاتی که در زمان حیات آن‌ حضرت اتفاق افتاد، زیاد سخن گفته شده، اما یکی از مباحث و اتفاقاتی که شاید کمتر به آن پرداخته می‌شود اتفاقات روزهای آخر عمر شریف و مبارک رسول مکرم اسلام(ص) است. در این فرصت بخشی از این وقایع را مرور می‌کنیم. پیامبر (ص) شبِ پیش از بیماری شدیدش در حالی که دست امام علی(ع) را گرفته بود، همراه جماعتی برای طلب آمرزش به قبرستان بقیع رفت و برای اهل قبور درود فرستاد و برای آنان طلب استغفار کرد. آنگاه به امام علی(ع) فرمود: «جبرئیل هر سال یک مرتبه قرآن را بر من عرضه می‌کرد ولی امسال دو مرتبه ‌این امر صورت گرفت و این دلیلی ندارد مگر این‌که اجل من نزدیک باشد.» پس به امام علی(ع) گفت: «اگر من از دنیا رفتم، تو مرا غسل بده.» در روایت دیگر آمده است که فرمودند: به هر کسی وعده‌ای دادم، باید آن را بگیرد و به هر کسی دِینی دارم، باخبرم سازد.

لحظه وداع پیامبر با حضرت زهرا(س)

لحظات غمباری است. حال رسول خدا (ص) رو به وخامت است. نزدیکان در کنار بستر ایستاده‌اند. حضرت زهرا(س) هم آنجاست. او با چشمانی اشکبار لحظات واپسین حیات پدر را نظاره می‌کند. سپس با صدایی که به سختی از سینه بیرون می‌آید، می‌فرماید دخترم؛ فاطمه‌ام؛ هم‌اکنون این آیه از قرآن را بخوان: «محمد فقط فرستاده خداست و پیش از او، فرستادگان دیگری نیز بودند؛ آیا اگر او بمیرد و یا کشته شود، شما به عقب برمی‏‌گردید؟» سپس فرمود: دخترم نزدیک بیا و آنقدر نزدیک بیا که جز تو کسی صدای مرا نشنود. سپس زمزمه‌ای در گوش حضرت فاطمه(س) فرمود که او گریان شد. مجددا در گوش او زمزمه‌ای دیگر فرمود که در این لحظه حضرت فاطمه(س) شادان شد؛ وقتی از ایشان سوال شد که علت ناراحتی و خوشحالی بعد از آن چه بود، در جواب فرمودند که لحظه اول پیامبر(ص) فرمودند: «در همین درد می‌میرم» و در باب شادی و تبسم‌اش فرمودند: تو اولین کس از اهل بیت(ع) من هستی که به من ملحق می‌شود و این بود که من تبسم کردم.