زوال رسانه ملی

به گزارش پایگاه خبری “ججین”   ، لازم نیست چندان اشاره کنم که چقدر برنامه‌های تلویزیون زمان ما و قبل از ما خوب بود. هنوزهم وقتی صفحه خانم معاونی را می‌بینم، حالم خوب می‌شود و تمام احساسات خوب کودکی‌ام برمی‌گردد. یکی دوسال پیش زیر یکی از نوشته‌هایشان خواهش کردم که به حرمت هرچه تلویزیون چهارده‌اینچ است، به گروه کودک و نوجوان برگردد تا امثال علی ضیا و بچه‌هایی که بدترین الگو برای بچه‌های هم‌سنشان هستند را در قاب تلویزیون نشان ندهند. بچه‌ها خیلی حساسند و خیلی خیلی علاقه‌مند به تشویق و دیده‌شدن هستند.

به همین خاطر هم الگوبرداری‌های زیادی می‌کنند. خاطرم هست زمان ما فقط یک بچه توی تلویزیون بود: آقای طباطبایی که حافظ قرآن بود و در مدرسه ما همه می‌خواستند حافظ قرآن شوند که تلویزیون آنها را نشان بدهد. لااقل می‌گفتیم همکلاسی‌مان دارد قرآن حفظ می‌کند و الگویش هم آقای طباطبایی است که هوش خوبی دارد. اما این دو کودک مورد اشاره خیلی‌خیلی پایین‌تر از حد معمول واقعا چه دارند؟ بچه‌های باهوش امروزی این دو نفر را تماشا می‌کنند و دچار افسردگی می‌شوند وقتی می‌بینند درس‌خواندن و ورزش‌کردن و موسیقی و زبان و… از طرف جامعه در دوران کودکی پذیرفته نیست و اتفاق خاصی برای‌شان نمی‌افتد.

پس اگر تصمیم بگیرند مثل این دو کودک بی‌‌‌خبر از همه‌جا که ملعبه دست رسانه‌ها شده‌اند، رو به لودگی بیاورند، کار اشتباهی نکرده‌اند. اگر کمی تحقیق کنید متوجه می‌شوید بچه‌هایی که در کودکی موقعیت‌های خوبی برای دیده‌شدن داشتند، و به قول معروف سلبریتی بودند و جلو قاب و بعد به حال خودشان رها شده‌اند، به افسردگی‌های شدیدی مبتلا شدند. از نظر انسانی، شرعی، اخلاقی، دینی، رواشناسی، جامعه‌شناسی و… کار درستی نیست. دارید در حق این دو بچه و بچه‌هایی که اینها را می‌بینند، ظلم می‌کنید. نه شما توان جلو دوربین نگه‌داشتن این دو نفر در آینده را دارید، نه این دو نفر استعداد خاصی برای ارائه کردن دارند. در واقع از خود واژه معمولی هم معمولی‌ترند.

محمدمهدی عزیزمحمدی

telegram.me/jajinnews