راهکار نانویی برای از بین بردن عفونت‌های ریوی مقاوم در برابر دارو

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از ایسنا، فیبروز کیستیک یکی از شایع‌ترین بیماری ژنتیکی در استرالیا است که در آن ریه‌ها، دستگاه گوارش و سیستم تولید مثل  تحت تأثیر قرار گرفته و باعث تولید مخاط اضافی، عفونت و انسداد می‌شود.

به تازگی با کمک هزینه ۵۰۰ هزار دلاری که انکوباتور Cureator از طریق برنامه کاهش مقاومت میکروبی CSIRO در نظر گرفته است، محققان دانشگاه استرالیا جنوبی در حال توسعه آنتی بیوتیک‌هایی هستند که حاوی نانوذرات کریستال مایع است. این آنتی‌بیوتیک‌ها با دقت بالایی بیماری عفونت ریوی در افراد مبتلا به فیبروز کیستیک را هدف قرار داده و از بین می‌برد.

در این پروژه، قرار است یک فناوری پلت فرم مورد استفاده قرار گیرد، فناوری که توسط مرکز نوآوری دارویی UNISA به صورت پتنتی به ثبت رسیده است و از آن برای ارائه روشی به منظور درمان بیماری فیبروز کیستیک استفاده خواهد شد.

قرار است این فناوری در بیمارستان کودکان و زنان مورد آزمایش قرار گیرد. در استرالیا بیش از ۳۶۰۰ نفر با فیبروز کیستیک زندگی می کنند و از ۲۵۰۰ نوزاد متولد شده یک نفر با این بیماری درگیر است.

پروفسور کلیو پرستیج، از محققان این پروژه می‌گوید: نانوذرات کریستال مایع یک سیستم محصور سازی و تحویل منحصر به فرد برای بهبود اثربخشی آنتی بیوتیک‌ها بوده و می‌تواند برای حل مشکل مقاومت میکروبی از آن استفاده کرد.

وی می‌افزاید: هنگامی که فرد به بیماری فیبروز کیستیک مبتلا است، بدن او مخاط چسبنده و ضخیم در ریه تولید می‌کند که مستعد ابتلا به عفونت است. عفونت های باکتریایی ریه اغلب به آنتی بیوتیک احتیاج دارند، اما با عفونت های مکرر و مصرف آنتی بیوتیک به طور منظم، باکتری‌ها در برابر درمان ها مقاوم می شوند. همه گیر مقاومت میکروبی (AMR) یک تهدید بزرگ برای سلامت انسان‌ها است.

به گفته وی، هنگامی که در ریه ها عفونت و انسداد وجود دارد، رسیدن آنتی بیوتیک‌های سنتی دشوار است. این جایی است که نانوذرات کریستال مایع می توانند کمک کنند. با غلبه بر فرآیندی که باعث مقاومت در برابر دارو و عفونت غیرقابل کنترل می شوند، این رویکرد تحویل منحصر به فرد می‌تواند مکان‌هایی را در بدن هدف قرار دهد که در آن درمان های آنتی بیوتیکی معمولی نمی توانند نفوذ کنند.

این فناوری نتایج مثبتی در مقابله با بیماری فیبروز کیستیک داشته که همین موضوع دانشمندان را امیدوار کرده تا در آینده بتوان از آن در بیمارستان‌ها استفاده کرد.