دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان

به گزارش پایگاه خبری “ججین“ به نقل از خبرگزاری تسنیم، در بیان عظمت ماه رمضان همین بس که قرآن کریم کتاب هدایت تمام بشریت در این ماه آن هم در شب قدر که برتر از هزار ماه است، نازل شده است، ماهی که به ماه مهمانی الهی شناخته می‌شود و بر اساس روایتی از پیامبر(ص)، ماهى است که ابتدایش رحمت، میانه‌‏اش مغفرت و پایانش اجابت و آزادى از آتش جهنم است.

اینک به‌مناسبت فرا رسیدن هفتمین روز از ماه مبارک رمضان، دعای روز هفتم این ماه شریف به‌همراه شرحی از آن منتشر شده است:

* * * * *

اللَّهُمَّ أَعِنِّی فِیهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ‏

اى خدا مرا در این روز بر روزه و اقامه نماز یارى کن و از لغزش‌ها و گناهان دور ساز

وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ بِتَوْفِیقِکَ یَا هَادِیَ الْمُضِلِّینَ‏

و ذکر دایم نصیبم فرما به حق توفیق بخشى خود اى رهنماى گمراهان عالم.

* شرح دعا از آیت‌الله مجتهدی:

سال‌ها قبل در قم واعظی بود به نام  میرزا محمد تقی اشراقی؛ ایشان به قدری در فن خطابه قوی بودند که تا زنده بود، مرحوم آقای فلسفی به قم دعوت نمی شد، آدم ملایی بود و صدای رسایی هم داشت؛ طوری که بدون بلندگو  در صحن حرم همه صدای او را می‌شنیدند. مرقد ایشان هم در حرم حضرت معصومه (س) پایین پای مرحوم موسس حوزه، آیت‌الله حائری یزدی (ره) است.

مرحوم اشراقی از قول پدر (مرحوم ارباب) این طور نقل می‌کردند: سحر ماه رمضان به حرم امیر المومنین (ع) مشرف شدم و مشاهده کردم؛ عده‌ای در قنوت نماز وتر دعای ابوحمزه ثمالی را از حفظ می‌خوانند و اشک می‌ریزند؛ وقتی تعداد ایشان را شمردم دیدم هفتاد نفر هستند.  چه مردمی بوده‌اند؛ اما ما چگونه  دعا و نماز می‌خوانیم؛ چرا با بی حالی و کسالت نماز می‌خوانیم؟!

وَ جَنِّبْنِی فِیهِ مِنْ هَفَوَاتِهِ وَ آثَامِهِ؛ خدایا در ماه رمضان از لغزش گناه حفظم کن و دورم کن؛ توفیق بده در ماه رمضان گناه نکنم؛ اعضاء و جوارحم هم روزه داشته باشد. در حدیث وارد شده است:

«اِذَا صُمْتَ فَلْیَصُمْ سَمْعُکَ وَ بَصَرُکَ وَ شَعْرُکَ وَ جِلْدُکَ…. » باید گوش و چشم و..اعضاء و جوارحت روزه دار باشند. ذکر زبانی توام با غفلت، مصیبت و بدبختی است

وَ ارْزُقْنِی فِیهِ ذِکْرَکَ بِدَوَامِهِ؛ خدایا در این ماه رمضان روزی کن همیشه به یاد تو باشم، ذکر شامل ذکر زبانی هم می‌شود؛ البته اگر دل به یاد خدا باشد زبان هم ذکر می‌گوید؛ اما اگر زبان ذکر خدا بگوید و دل غافل از او باشد، این چنین ذکری مصیبت و بدبختی است.

همه موجودات ذکر خدا را می‌‌کنند، در روایت وارد شده است که اگر حیوانات هم یاد خدا نکنند و ذکر نگویند به دام صیادان خواهند افتاد؛ هیچ پرنده‌ای به دام صیاد نمی‌افتد، مگر زمانی که از یاد خدا غافل شود؛ حیوانات هم ذکر دارند، «وَ إِنْ مِنْ شَیْ ءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ» حیوانات هم ذکر دارند.

گر تو را از غیب چشمی باز شد

با تو ذرات جهان هم راز شد

نطق خاک و نطق آب و نطق گل

هست محسوس حواس اهل دل