تمایل زنان و مردان ایرانی به بچه‌دارشدن چگونه است؟

به گزارش پایگاه خبری ججین  ، در مطالعات باروری، زمان تولد اول از اهمیت زیادی برخوردار بوده و موالید بعدی و بعد تکمیل‌شده­ خانوار، به زمان تولد اول مربوط هستند. همچنین بخشی از کاهش باروری به زیر سطح جانشینی را نیز که به‌منظور کنترل جمعیت انجام‌شده است، می­‌توان به تغییر در زمان باروری ربط داد.

مطالعات در ایران نشان داده است که زنان با فاصله ۲.۷ سال فرزند اول خود را به دنیا می‌­آورند. همچنین داده‌­های طرح سلامت و جمعیت حکایت از این دارد که فاصله ازدواج تا فرزند اول به‌طورکلی و نسبت به سال‌های پیشین ۳.۵ سال افزایش یافته است.

در این رابطه، پژوهشگران دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران به‌منظور بررسی تمایلات افراد و تفاوت دیدگاه زنان و مردان در شرف ازدواج برای تولد اولین فرزندشان، به مطالعه زوجین پرداخته‌اند تا به فاصله ازدواج تا تولد اولین فرزند و عوامل مؤثر بر آن پی ببرند.

در این پژوهش از ۲۰۰ زوج اطلاعاتی در قالب پرسشنامه دریافت شد و سپس اطلاعات به‌دست‌آمده مورد تجزیه‌وتحلیل آماری قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که تمام افراد پاسخگو خواهان فرزندآوری در ۵ سال نخست زندگی­شان هستند.

همچنین طبق این نتایج، میانگین فاصله ازدواج تا اولین فرزند برای مردان ۲.۲۲ سال و برای زنان ۱.۹۵ سال بوده است که نشان می‌دهد زنان نسبت به مردان، زودتر به فرزندآوری تمایل دارند.

همچنین بر اساس یافته‌های این پژوهش، برای مردان، تنها عامل تأثیرگذار در فاصله ازدواج تا اولین فرزند، محل سکونت است. ولی در مقابل، برای زنان عواملی همچون سن ازدواج، وضعیت اشتغال و موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده بر نگرش آن‌ها نسبت به فاصله ازدواج تا تولد اول، تأثیر بیشتری دارد.

به گفته ترابی و همکارانش که این پژوهش را اجرا کرده‌اند، مردان شهری، نسبت به مردان روستایی تمایل بیشتری دارند که تولد اولین فرزندشان به تأخیر بیفتد و همچنین زنانی که ازدواج زودرس داشته‌اند، نسبت به زنانی که ازدواج دیررس دارند، با فاصله بیشتری فرزندآوری خویش را شروع می­‌کنند.

از دیگر یافته‌های این پژوهش می‌توان به این مورد اشاره کرد که زنان شاغل بیش­تر از زنان بیکار و یا خانه‌­دار، خواهان به تأخیر انداختن زمان تولد اولین فرزندشان هستند.

محققان فوق با توجه به نتایج به‌دست‌آمده و طی پیشنهادی می‌گویند: «نتایج این تحقیق نشان از آن دارد که لازم است توجه سیاست‌گذاران بر بهبود شرایط کاری زنان شاغل، بهبود مراقبت­های بهداشتی در زمان حاملگی و فراهم کردن شرایط ازدواج برای جوانان در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی متمرکز شود».

این یافته‌ها در قالب مقاله‌ای علمی پژوهشی در مجله «دانشگاه علوم پزشکی مازندران» به چاپ رسیده است.