تصاویر جدید از حرم حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)

در عصر قاجار، محمد شاه ضریحی از جنس نقره روی ضریح فولادی نصب کرد. به گفته ناصرالدین شاه، نقره ضریح را مادر محمد شاه هدیه کرده بود. نظارت بر ساخت آن، بر اساس کتیبه بالای ضریح، به عهده حاج عبد الهادی استر آبادی بود. در ۱۳۸۵ ق نیز ضریح جدیدی برای حرم در ایران ساخته شد. هنرمندان اصفهانی نهایت هنر خود را در این کار به نمایش گذاشتند. این ضریح، که هدیه آنان بود، از جنس نقره و طلای ناب با سنگ های قیمتی مینا ساخته شد و از لحاظ زیبایی منحصر به فرد بود. چهارصد هزار مثقال نقره و هشت صد مثقال طلا در آن به کار رفت و ساخت آن سه سال طول کشید. ضریح مذکور به پشتیبانی و حمایت آیت الله سید محسن حکیم ساخته و نصب شد. بر چهار گوشه این ضریح چهار انارک طلایی زیبا به قطر پنجاه سانتی متر تعبیه شده است. در داخل آن صندوقی از خاتم روی قبر حضرت عباس(علیه السلام) قرار دارد.

در رواق شمالی از زیر زمین به داخل قبر راه است. ادیب الملک در سفرنامه خود آن را چنین شرح می دهد: « به حرم حضرت ابوالفضل(علیه السلام) رفتیم، در رواق دریچه آهنی کوچکی را متولی باشی باز کرد. از چند پله پایین رفتیم به قدر ده ذراع به خط مستقیم در جایی که دو نفر ایستاده می توانستند راه بروند رفتیم بعد طرف دست راست دالان تنگی بود… بعد پله ای. یک ذرع رفتیم پایین در آن جا اعلی علیین بهشت و عرض خداوندی یعنی قبر منور و مطهر حضرت عباس صلوات الله و سلامه علیه بود، زیارت کردیم ».

ناصر الدین شاه نیز این مکان را همین گونه توصیف کرده و از ورود خود به داخل قبر مطهر در زیر زمین روضه شرحی داده است.

گنجینه

از دیرباز از سوی پادشاهان، حاکمان، بزرگان دین و سیاست هدیه هایی به حرم تقدیم می شد که امروزه در گنجینه آن نگهداری می شود. در این گنجینه اشیای ارزشمندی چون قالی های بافته شده با تار و پود زر، چهل چراغ های طلایی، شمشیرهای مرصع، ساعت های دیواری طلا، مجسمه های طلا، تصویری حقیقی از سر امام حسین(علیه السلام)، که گفته می شود از ایتالیا آورده شده است، نسخه های خطی و صحیفه های منسوب به امام علی(علیه السلام) دیده می شود. این گنجینه اکنون به محل مقبره آل خیرالدین در جوار حرم انتقال یافته است.