تجهیز چماق به دستان برای مقابله با نهضت اسلامی

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، در بهمن ۱۳۵۷، رژیم پهلوی در حالی سقوط کرد که علاوه بر حمایت کشورهای خارجی، رژیم پهلوی برای مقابله با خیزش سراسری مردم ایران از هر وسیله و ابزاری استفاده می‌کرد. دستگاه پهلوی از آتش اسلحه گرفته تا مذبوحانه‌ترین اقدامات همچون تجهیز چماق به دستان برای مقابله با نهضت اسلامی مردم ایران سود می‌جست.

محمد جعفربگلو، پژوهشگر تاریخ انقلاب اسلامی با اشاره به واپسین روزهای حیات رژیم پهلوی درباره یکی از ترفندها و ابزارهای رژیم پهلوی برای مقابله با مبارزات مردمی گفت: «لمپن‌ها و افراد چماق به دست که با دریافت پول ناچیزی به سود رژیم پهلوی وارد خیابان‌ها می‌شدند، یکی از ابزارهای رژیم برای مقابله با مبارزات مردمی بود.»

وی با بیان اینکه «استفاده از لمپنیسم کنترل شده برای سرکوب جنبش‌های اجتماعی و شکل‌دهی به جریانات کاذب، در دوران پهلوی مسبوق به سابقه است» افزود: «رضاخان در موارد متعددی مثل کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ یا ماجرای جمهوری‌خواهی کذایی خود بارها اوباش را به میدان فرستاده بود.»

پژوهشگر تاریخ معاصر ایران یکی دیگر از نمونه‌های استفاده از لمپنیسم را کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ دانست و گفت: «اسناد و شواهد زیادی از فعالیت اوباش در کودتای ۲۸ مرداد وجود دارد و حتی سردسته آنها یعنی شعبان جعفری بعد از کودتا لقب “تاج‌بخش” گرفت. بسیاری از تحلیلگران و نویسندگان تاریخ معاصر ایران معتقدند که ضربه نهایی به دولت مصدق توسط همین چماق‌به‌دست‌ها زده شد و اصطلاحا آنها “بازوی اجرایی” کودتا بودند.»

 جعفربگلو که مطالعات و پژوهش‌هایی در رابطه با طیب حاج‌رضایی انجام داده است، به یکی دیگر از شواهد استفاده اوباش توسط رژیم پهلوی اشاره کرده و می‌گوید: «در قضیه حمله به مدرسه فیضیه در فروردین ۱۳۴۲ هم رژیم پهلوی از چماقداران استفاده کرد. معروف است که در آن قضیه می‌خواستند از طیب حاج‌رضایی که در کودتای ۲۸ مرداد به نفع شاه فعالیت کرده بود هم استفاده کنند اما او جواب رد به رژیم می‌دهد و با آنها همراهی نمی‌کند؛ بلکه برعکس، چند ماه بعد در قیام ۱۵ خرداد بسیار فعال است و با رژیم پهلوی مبارزه می‌کند و نهایتا هم محکوم به اعدام می‌شود.»

وی افزود: البته طیب حاج‌رضایی که لقب «حر» نهضت امام خمینی را هم یدک می‌کشد از اواخر دهه ۳۰ کم‌کم تغییر جهت یا به تعبیر گزارشگران رژیم «تغییر لحن» داده و نشان داده بود که از کرده خودش پشیمان است و دیگر نمی‌خواهد در راستای اهداف رژیم پهلوی حرکت کند.

جعفربگلو به یکی از حربه‌های رژیم پهلوی در مقابله با انقلاب اسلامی مردم ایران در سال ۵۷ اشاره کرد و گفت: در سال ۵۷ و در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی می‌بینیم که باز هم رژیم پهلوی از چماق به دست‌ها برای مقابله با مردم ایران استفاده می‌کند. وقتی روزنامه‌های بهمن ۵۷ را ورق می‌زنیم پر از خبرهایی است که براساس آن مردم با لمپن‌های اجیر شده دربار مقابله کرده‌اند.

وی با بیان اینکه مقابله اوباش اجیرشده از سوی رژیم پهلوی با مردم انقلابی ایران فقط مربوط به تهران نمی‌شد گفت: این مسئله فقط مربوط به تهران نیست. بلکه در شهرها و استان‌های مختلف دیگر هم دیده می‌شود. من چند روز پیش که روزنامه‌ها را ورق می‌زدم برایم جالب بود که رژیم پهلوی در همه استان‌ها و شهرها نوکرهای جیره‌بگیر داشت و جالب است که در این درگیری‌ها و زدوخوردها، نیروها و ماموران رژیم پهلوی هم هماهنگ و همدست با ارازل و اوباش به مردم حمله می‌کردند.

وی ضمن اشاره به تجهیز اوباش توسط رژیم پهلوی در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، درباره تعدادی از اوباش اجیرشده رژیم پهلوی در آستانه انقلاب گفت: از جمله اوباش معروفی که آن موقع جیره و مواجب‌بگیر رژیم پهلوی بودند و به مردم انقلابی حمله می‌کردند اسماعیل کیجا و حسین فرزین بودند که فرزین بعد از پیروزی انقلاب اسلامی محاکمه و اعدام شد. او متهم بود که به همراه گروهش در شهرری و در صحن مطهر حضرت عبدالعظیم(ع) با قمه به مردم انقلابی حمله کرده است. اینها همه در روزنامه‌های آن موقع منعکس شده و وجود دارد.

جعفربگلو ادامه داد: رژیم پهلوی فکر می‌کرد با استفاده از این اوباش می‌تواند جلوی انقلاب مردم ایران را بگیرد. غافل از اینکه سیل انقلاب اسلامی آنقدر قدرت و شدت داشت که خس‌وخاشاک‌های این چنینی در مقابلش سد محسوب نمی‌شد.

وی در پایان با بیان اینکه رژیم پهلوی به خصوص در روزهای آخر حیاتش آنقدر حقیر شده بود که دست به دامن اراذل و اوباش هم می‌شد گفت: در مسیر مبارزه مردم ایران، ابرقدرت‌هایی مثل امریکا هم توانایی مقابله نداشتند، چه برسد به اوباش و امثال آنها.