تجربه پاریس و نگاهی واقع بینانه به نتایج کشتی فرنگی

به گزارش پایگاه خبری ججین به نقل از  ایرنا،  رقابت های کشتی فرنگی قهرمانی جهان روزهای ۳۰ و ۳۱ مرداد ماه با حضور ۵۴ تیم در شهر پاریس فرانسه برگزار شد و در پایان تیم ایران پس از تیم روسیه با کسب سه مدال برنز محمدعلی گرایی، سعید عبدولی و حسین نوری در وزن های ۷۱، ۷۵ و ۸۵ کیلوگرم و یک مقام پنجمی محمد الیاسی در وزن ۶۶ کیلوگرم و بدون کسب مدال طلا و با ۳۶ امتیاز به عنوان نایب قهرمانی رسید.
کشتی فرنگی بعد از سال ۲۰۱۴ و مدال طلای سوریان در رقابت های جهانی در تاشکند ازبکستان در رقابت ها جهانی ۲۰۱۵، بازی های المپیک ۲۰۱۶ و همچنین رقابت های جهانی وزن های غیر المپیکی، مدال طلا کسب نکرده است.
در سال ۲۰۰۹ تیم کشتی فرنگی ایران پس از المپیک ۲۰۰۸ پکن در رقابت های جهانی هرنینگ دانمارک به مقام نایب قهرمانی رسید و دومین عنوان نائب قهرمانی ایران به همراه تیمی جوان در مسابقات جهانی فرانسه ۲۰۱۷رقم خورد.
تیم ایران در سال ۲۰۱۴ میلادی برای نخستین بار در ازبکستان به مقام قهرمانی جهان رسید و در سال ۲۰۱۱ میلادی و در مسابقات جهانی ترکیه نیز سوم شده بود.
نائب قهرمانی ایران در پاریس نیز در حالی به دست آمد که ۶ نفر از هشت ملی پوش اعزامی برای نخستین بار گام به پیکارهای قهرمانی جهان و حتی مسابقه ای در رده سنی بزرگسالان می گذاشتند.
مهرداد مردانی (۵۹ کیلوگرم)، محمد الیاسی (۶۶ کیلوگرم)، محمد علی گرایی (۷۱ کیلوگرم)، حسین نوری (۸۵ کیلوگرم)، سید مصطفی صالحی زاده (۹۸ کیلوگرم) و شهاب قوره جیلی (۱۳۰ کیلوگرم) از مردانی بودند که برای نخستین بار در رقابت های قهرمانی جهان شرکت می کردند و حتی مردانی، الیاسی و قوره جیلی تجربه حضور در میدان آسیایی در رده بزرگسالان را نیز نداشتند.
به طور حتم کسب عنوان نائب قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی بزرگسالان نمی تواند بیانگر دقیق توان و ظرفیت این رشته در کشتی کشورمان باشد و مسئولان فدراسیون و کادر فنی بیش هر چیز باید به سمت برطرف کردن نقاط ضعف ملی پوشان باشند.
برگزاری دیر هنگام رقابت های انتخابی تیم ملی کشتی فرنگی در فاصله ۴۰ روز مانده به پیکارهای جهانی (۱۵ و ۱۶ تیر) سبب شد فرنگی کارانی چون مردانی، الیاسی و شهاب قوره جیلی فرصت حضور در رقابت های قهرمانی آسیا و یا بازی های کشورهای اسلامی را نداشته باشند و بدون هیچ تجربه و یا حضور در یک میدان بین المللی گام به رقابت های قهرمانی جهان بگذارند.
به طور حتم با کشتی های خوبی که مهرداد مردانی و محمد الیاسی گرفتند نشان دادند که می توانند در آینده مهره های قابل اتکایی برای تیم ملی باشند و از سوی دیگر این دو نیاز به میدان های بین المللی و رویارویی با حریفان طراز اول جهان را دارند.
الیاسی با کسب سه پیروزی پی در پی مقابل حریفانی از بلاروس، بلغارستان و اوکراین در نیمه نهایی به صخره سخت برناتک لهستانی خورد. تحلیل رفتن قوای بدنی این فرنگی کار ایذه ای در این کشتی سبب شد که او در دیدار رده بندی مقابل آتکان یوکسل ترکیه ای نتواند توانایی های فنی خود را اجرایی کند و همانند پیکارهای قهرمانی نوجوانان و جوانان جهان در رده بزرگسالان نیز پنجم شد.
مهرداد مردانی در وزن ۵۹ کیلوگرم با دو پیروزی پیاپی مقابل ازبکستان و ترکیه با شکست مقابل کیم کره ای نتوانست به نیمه نهایی راه یابد. مردانی بدون شک در این پیکارها چوب کم تجربگی خودش را خورد و با کمی تلاش و جنگندگی بیشتر می توانست مقابل این کره ای پیروز باشد. مردانی در پیکارهای جهانی جا پای سوریانی گذاشته بود که هفت مدال طلای جهان و المپیک را در کارنامه داشت و با تغییر نگرش در کشتی های خود به طور حتم می تواند یکی از بهترین های این وزن در جهان باشد.
59 کیلوگرم از وزن های پرستاره ای است که به طور حتم کسب مدال در این وزن در سال های آینده مشکل خواهد بود و کنیچیرو فومیتا از ژاپن در این وزن با قهرمانی جهان در غیاب شینوبو اوتا هموطن خود که نائب قهرمانی المپیک ریو را در کارنامه دارد نشان داد که ژاپنی ها از هم اکنون حساب جداگانه ای روی مدال طلای وزن های ۵۹ و ۵۷ کشتی آزاد و فرنگی در بازی های المپیک ۲۰۲۰ توکیو باز کرده اند.
محمدعلی گرایی پدیده سال های اخیر کشتی فرنگی ایران که با پیروزی مقابل حریفانی از گرجستان و فرانسه و شکست مقابل استابلر آلمانی که برای دومین باره در فرانسه روی سکوی قهرمانی جهان ایستاد، نشان داد که علیرغم مصدومیت مچ پا و دست، از ظرفیت بالای فنی برخوردار است.
او در رقابت های جهانی سه فرنگی کاری که مدال دار جهان و المپیک بودند را از پیش رو برداشت و به مدال برنز اکتفا کرد.
عبد ولی کاپیتان تیم ملی که مدال برنز المپیک و طلای قهرمانی جهان را در کارنامه دارد، بعد از تغییر قوانین، هنوز نتوانسته سبک کشتی خود را با قوانین جدید منطبق کند. از سوی دیگر بعد از اتفاقاتی که در انتخابی تیم ملی برای او و پیام بویری به وجود آمد، فرنگی کار اندیمشکی فرصت اندکی برای تمرین و آماده سازی داشت.
با توجه به تغییر وزن رومن ولاسوف روسی و مارک مادسن دانمارکی از ۷۵ به ۸۰ کیلوگرم، عبد ولی این فرصت را داشت تا بعد از پنج سال از آخرین قهرمانی جهان در پاریس دومین مدال طلا را به گردن بیاویزد. البته ولاسوف نامدار و مادسن دانمارکی در وزن ۸۰ کیلوگرم در کمال ناباوری از گردونه رقابت ها حذف شدند و چهره های جدید و جوانی چون ماکسیم مانوکیان (ارمنستان)، رادزیک کولیف (بلاروس)، پاسکال ایزل (آلمان) به ترتیب اول تا سوم شدند و تنها الوین مورسالیف (آذربایجان) که به عنوان سوم مشترک دست یافت از فرنگی کاران با تجربه بود.
عبد ولی در کشتی مقابل نمس صربستانی اعتقاد داشت که به ناداوری باخته اما با تغییر قوانین، داوران موظف هستند که به کشتی گیران کم کار اخطار و به حریفانی که پرتلاش و پرتحرک هستند امتیاز بدهند. شاید همین باخت سبب شد که عبد ولی در جدول شانس مجدد با سه پیروزی متوالی و کشتی های بسیار زیبا به مدال برنز دست یابد، برنزی که با هوشیاری و دقت نظر او و البته کادر فنی می توانست، طلا باشد.
در وزن ۸۰ کیلوگرم یوسف قادریان ناکامی خود را در پیکارهای وزن های غیر المپیکی سال ۲۰۱۶ در بوداپست مجارستان تکرار کرد و در فرانسه نیز چون مجارستان در همان کشتی نخست مغلوب حریفش شد.
به نظر می رسد که قادریان بعد از کسب مدال برنز رقابت های جهانی سال ۲۰۱۵ انگیزه و شور و اشتیاق همیشگی را از دست داده و نمی تواند چهره قابل اتکایی برای تیم ملی باشد.
در وزن ۸۵ کیلوگرم حسین نوری که بعد از کسب چندین عنوان قهرمانی در مسابقات انتخابی، هیچگاه فرصت حضور در رقابت های جهانی و المپیک به او داده نمی شد بعد از کسب مدال طلای قهرمانی آسیا در رقابت های جهانی پاریس بعد از پشت سر گذاشتن حریفانی از لیتوانی، استونی و مجارستان در کشتی مقابل حریف آلمانی مغلوب شد و از راهیابی به فینال بازماند و در نخستین تجربه جهانی خود به مدال برنز دست یافت.
نوری به طور حتم برای قرار گرفتن در بین برترین فرنگی کاران جهان و حضور در بازی های المپیک باید در سبک کشتی خود تغییراتی ایجاد کند، چرا که او نشان داده در مواجه به حریفان سرسخت و چالشی با مشکل مواجه می شود.
در این وزن متهان باشار از ترکیه قهرمان شد، قهرمانی که با حذف داویت چاکاوادزه دارنده مدال طلای المپیک از روسیه به دست آمد.
سید مصطفی صالحی زاده نیز در وزن ۹۸ کیلوگرم شاید یکی از بدشانس ترین فرنگی کاران ایران در این دوره از رقابت ها بود که همان دور نخست به آرتور آلکسانیان قهرمان جهان و المپیک از ارمنستان مواجه شد، هر چند کسی که سودای طلای جهان را دارد کاری به اسم ها و عنوان ها نباید داشته باشد، اما صالحی زاده یکی از با اخلاق ترین و فنی ترین کشتی گیران، استحقاق حداقل مدال برنز در رقابت های جهانی را داشت.
شهاب قوره جیلی نماینده وزن ۱۳۰ کیلوگرم از کشتی گیران قدرتمندی است که همانند دو نماینده سنگین وزن بدون هیچ میدان بین المللی گام به رقابت های جهانی گذاشت و هر چند او در مبارزه با حریف گرجستانی در جدول بازنده ها با کمی تلاش می توانست در نهایت به مدال برنز دست یابد.
خوشبختانه ملی پوشان ایران خلاف بازی های المپیک از نظر جسمانی و آمادگی در سطح نسبتا خوبی بودند و همخوانی آنان با قوانین جدید نیز محسوس بود که این موضوع همچنان نیاز به کار و تمرین بیشتری دارد، چرا که خلاف سال های گذشته در کشتی فرنگی امتیاز به کسانی داده می شوند که فن اجرا کنند و یا اقدام به اجرای فن داشته باشند و از سوی دیگر داوران موظف هستند کشتی گیران مدافع و کم کار را با امتیاز دادن به حریفان مقابلشان، جریمه کنند.
به هر ترتیب میدان جهانی پاریس نشان داد که کشتی فرنگی در دنیا و به خصوص در اروپا با سرمایه گذاری های سنگین به سرعت رو به توسعه است و ما نیز بیش از گذشته نیازمند برنامه ریزی و پرورش فرنگی کارانی هستیم که بتوانند در رقابت هایی جهانی و المپیک برای کشورمان مدال آوری کنند.
کسب سه مدال برنز با توجه به تغییر نسل کشتی فرنگی و همچنین نائب قهرمانی جهان، نمی تواند نتیجه بدی باشد اما خوب هم نمی تواند باشد و در باد غرور آن نیز نباید خوابید، چرا که کشورهای دیگر به سرعت در حال پیشرفت هستند.
مدال های طلای این دوره از رقابت ها بین کشورهای ترکیه (۲ طلا)، ارمنستان (۲ طلا)، آلمان (یک طلا)، کره (یک طلا)، ژاپن (یک طلا) و صربستان (یک طلا) توزیع شد.
همچنین کشورهای دیگر چون روسیه، قزاقستان، بلاروس، لهستان، استونی، مجارستان و ایران نیز موفق به کسب مدال های نقره و برنز شدند و البته در این رقابت ها دو ستاره طلایی کوبا یعنی بوررو و لوپز غایب بودند و به طور حتم در صورت حضور آنان نام کوبا به طور حتم در جمع کشورهای مدال دار بود.
از نکات جالب این دوره از رقابت ها، خالی بودن نام روسیه در جمع کشورهای طلایی بود. تزارها دو نقره و دو برنز گرفتند در حالی که این کشور چه در زمان اتحاد جماهیر شوروی و چه بعد از فروپاشی همواره در ۶۰ سال گذشته در رقابت های جهانی مدال طلا کسب کرده بود.
آنچه که مسلم است کادر فنی تیم ملی کشتی فرنگی بزرگسالان طی یک سال گذشته تمام تلاش خود را برای موفقیت به کار بسته اما رقابت های جهانی پاریس نشان داد، این کادر نیاز به تقویت دارد و باید مربیان با تجربه تری که ضمن داشتن تجربه فنی بالا بتوانند از نظر روحی و روانی با فرنگی کاران تاثیرگذار باشند در جمع مربیان حضور داشته باشند.
ناصر نوربخش، ایرج اسفندیاری فر، محمد بنا، یوسفی افشار، رضا سیم خواه، جمشید خیرآبادی و سایر زحمتکشان و مربیان کشتی فرنگی هر کدام جزو سرمایه ها و ظرفیت های کشتی فرنگی این کشور هستند که به طور حتم می توانند با مدیریت و برنامه ریزی در جایگاه خودشان به کشتی فرنگی ایران کمک کنند.
از نقاط قوت رقابت های کشتی فرنگی قهرمانی جهان داوری های عادلانه و کم اشتباه و بدون حرف و حدیث این دوره از رقابت ها بود که می تواند نقطه قابل اتکا برای اتحادیه جهانی در روزهایی که خطر حذف این رشته از المپیک احساس می شود، باشد.
خلاف ادوار گذشته رقابت های جهانی و به خصوص بازی های المپیک ۲۰۱۶ ریو، اتحادیه جهانی با تغییر قوانین داوری و انتخاب داوران زبده و خوب، یکی از بهترین رقابت های قهرمانی جهان از نظر داوری را رقم زد.
کشتی فرنگی ایران برای نخستین بار در سال ۱۹۶۱ میلادی توسط ایرج قلیچ خانی به مدال برنز رسید و از آن سال تاکنون تیم ایران تنها در چهار رقابت جهانی توانسته است روی سکوی تیمی برود.

https://telegram.me/jajinnews