به گزارش پایگاه خبری ججین به نقل از ایرنا ، این روزها یکی از مباحثی که در فضای اجتماعی و رسانه ای مطرح می شود، ترکیب کابینه دولت دوازدهم است. بیشتر صحبت ها نیز گمانه زنی ها درباره فهرست افرادی است که در دولت دوازدهم قرار است سکان وزارتخانه ها را به دست بگیرند. با این حال کمتر به مساله چرایی تغییر و تحولات احتمالی در چینش نفرات کابینه پرداخته شده است. در این زمینه به ذکر چند نکته می پردازیم؛

۱- تغییر و تحول کابینه در دولت های مختلف مساله ای پذیرفته شده است. دولت ها بر اساس خط مشی، رویکرد و اهدافی که دنبال می کنند، دست به گزینش زده و سعی می کنند بهترین افراد را در تیم خود قرار دهند.
در واقع تغییر در کابینه ها به طور معمول در راستای حرکت روبه جلو، رفع نواقص پیشین و تقویت نقاط مثبت است. بر این اساس بهره گرفتن از افرادی در کابینه که بتوانند تصمیم گیری و تصمیم سازی را تسهیل کنند، امری بدیهی است.
به نظر می رسد فارغ از این که چه افرادی سکان هدایت کابینه را در دست گیرند، لزوم توجه به چرخش یا گردش نخبگان را باید امری جدی تلقی کرد. بر این اساس، جدا از این که کابینه مقتدر از بار مشکلات می کاهد، تغییر می تواند باعث سرعت گرفتن گردش نخبگان شود.

۲- تغییر و جابجایی افراد در کابینه به معنای نفی و نادیده گرفتن توانمندی ها نیست. از این رو آن را به عنوان ترمیم مطرح کنند. تغییر در ترکیب کابینه می تواند امید به تحقق وعده‌ها و برنامه هایی باشد که دولت خود را ملزم به پاسخگویی آن می داند. در واقع بخشی از مسئولیت پذیری دولت ها در قبال برنامه هایی که ارائه می دهند، برآورده کردن آن ها است.
همان سان که دولت ها دارای حقی هستند اما تکلیفی را نیز بر عهده دارند. یکی از تکلیف های دولت، توجه به سرمایه های اجتماعی و تقویت اعتماد عمومی است. بر این اساس دولت برای جذب بیشینه سرمایه ها اجتماعی در انتخاب و چینش کابینه نمی تواند نسبت به مطالبه گری رای دهندگان کم توجه باشد. باید توجه داشت بر خلاف حق که اختیاری است، تکلیف الزامی است. از این رو مسئولیت، نتیجه تکلیف است.

۳- یکی از ضرورت هایی که دولت ها پس از روی کارآمدن مدنظر قرار می دهند، تشکیل کابینه ای یکدست، پویا، متخصص و کارآمد است. از این رو دولت ها سعی می کنند افرادی که دارای این شاخصه ها و ویژگی ها باشند را انتخاب کنند. تخصص گرایی زمینه پاسخگویی را نیز فراهم می سازد زیرا فردی که توان مدیریتی و تخصصی بالایی داشته باشد، از پس مسئولیتی که بر عهده دارد بر می آید.

۴- بالا بودن میانگین سن افراد حاضر در کابینه بارها از سوی منتقدان مورد نقد واقع شده است، در برهه ای نیز حتی حامیان دولت نیز بر این امر صحه گذاشتند. آقای روحانی نیز در صحبت‌های انتخاباتی خود اشاره کرده بود که قصد دارد کابینه را جوان تر کند. این سخن رییس جمهوری نشانگر توجه دولت به چابک تر شدن کابینه و تحرک بیشتر دولت در رفع امور است.

۵- در کشورهای توسعه یافته، توجه به تربیت و آموزش مدیران برای تجربه اندوزی مدنظر قرار می گیرد. به عبارت دیگر بهره گیری از توانمندی های افراد در حوزه های مختلف سبب ساز آن می شود که مدیریت از حالت یکنواخت خارج شده و ایجاد انگیزه کند. این مساله موجب تسریع گردش نخبگان ، نوآوری و خلاقیت می شود. بنابر این تغییر در ترکیب کابینه در دولت دوازدهم که رییس جمهوری نیز پیشتر اشاره کرده بود، گامی رو به جلو و مثبت است.