بهترین فیلم های کارگردانان زن جهان

۱. سی دقیقه نیمه شب (کاترین بیگلو)

امتیاز متاکریتیک: ۹۵ از ۱۰۰

 

کاترین بیگلو به دنبال فیلم اسکاری اش «هرت لاکر» دوباره به خاورمیانه برگشت و فیلمی ساخت که حتی نسبت به اثر قبلی اش نقدهای مثبت زیادی دریافت کرد. جسیکا چستین نقش اصلی را در این تریلر سیاسی بازی می کند که درباره شکار اسامه بن لادن، بعد از ماجرای یازده سپتامبر است.

فیلم با مرگ بن لادن بعد از حمله نیروهای نظامی آمریکا تمام می شود. به گفته مانولا دارجیس از نیویورک تایمز، کارگردانی بیگلو اینجا به طرز غیرقابل انتظاری مبهوت کننده است. گاهی خشن و گاهی هم صمیمانه می شود. او در ترکیب اکشن در مقیاس بزرگ با المان های انسانی نبوغ عجیبی دارد.

---

۲. هرت لاکر (کاترین بیگلو)

امتیاز متاکریتیک: ۹۴ از ۱۰۰

 

این تریلر درباره جنگ عراق و آمریکا با بودجه کمی ساخته شد. در حقیقت یک اثر مستقل جنگی بود که اگر هنرنمایی بیگلو نبود، در میان اکشن های بزرگ استودیویی گم می شد. فیلم داستان یک تیم خنثی کننده بمب را در حین جنگ عراق و آمریکا به تصویر می کشد. این فیلم شروع جدیدی برای کارنامه فیلمسازش بود. شروع مسیر موفقیت. مایک لاسال در سانفرانسیسکو کرونیکل نوشته بود: «این فیلم وارد معبد بزرگ ترین فیلم های جنگی تاریخ سینما می شود.»

---

۳. تونی اردمان (مارن آده)

امتیاز متاکریتیک: ۹۳ از ۱۰۰

 

این فیلم آلمانی – اتریشی داستان یک پدر شوخ طبع و سر به هوا و سرخوش را تصویر می کند که می خواهد با دخترش که تاجر موفقی است دوباره ارتباط دوستانه ای برقرار کند.در یک بازی جدید پدر نقش رئیس دختر را بازی می کند. نسخه آمریکایی آن که اعلام شده ساخته خواهد شد هنوز کارگردان ندارد اما فیلمنامه اش را لنا دنهام و جنی کونر خواهند نوشت. به گفته منتقدان «تونی اردمان» کمدی با اجرای معصومانه و در عین حال اعتماد به نفس زیاد است.

---

۴. ۳۵ شات رام (کلر دنی)

امتیاز کریتیک: ۹۲ از ۱۰۰

 

درباره یک بیوه پاریسی و یک اپراتور ترانزیت که باید یاد بگیرند چطور به تنهایی با زندگی مواجه شوند، در حالی که دختر بزرگ مرد عاشق می شود و از کنار پدرش دور می شود. راجر ایبرت در ستایش فیلم  گفته بود: «فیلم های این چنینی شما را به داخل خودشان می کشانند و می توانید در آنها زندگی کنید.»

---

۵. داستان هایی که ما می گوییم (سارا پولی)

امتیاز متاکریتیک: ۹۱ از ۱۰۰

 

این یک مستند خیلی شخصی و زندگینامه ای از فیلمساز و فیلمنامه نویس و بازیگر جوان کانادایی سارا پولی است که در آن اسرار خانواده پولی کشف می شوند و متوجه چیزهای عجیبی درباره والدینش می شویم. امپایر درباره فیلم «داستان هایی که ما می گوییم» نوشت: «این سفر شخصی جسورانه پولی که در آن ترس را کنار گذاشته، یک دستاورد بزرگ است اما هر چقدر کمتر درباره آن بدانید از این سفر بیشتر لذت خواهید برد. انگار در حالی که از سرما یخ زده اید وارد یک جهان شوید و گرم از آن بیرون بیایید.»

---

۶. استخوان زمستان (دبرا گرانیک)

امتیاز متاکریتیک: ۹۰ از ۱۰۰

 

جنیفر لارنس اولین نامزدی اسکار کارنامه بازیگری اش را برای نقش آفرینی در این فیلم به دست آورد. برای بازی در یک درام مستقل جمع و جور. لارنس در این فیلم نقش دختر نوجوانی را در یک روستا بازی می کند که باید پدر گمشده اش را پیدا کند. منتقدان نوشتند: گراتیک به هیچ عنوان قصد ندارد ژانر نوآر را در فیلمش دست بیندازد یا شیطنت و موذی گری کند.

او اصلا ذائقه نوآر ندارد. پس با این دید به فیلم نزدیک نشوید. او در عوض یک لوکیشن سردسیری انتخاب کرده که حتی الامکان به او امکان ساخت یک فیلم ناتورالیستی را بدهد. فیلمی که نکته برجسته آن بازی جنیفر لارنس است.

---

۷. سلما (آوا دوورنی)

امتیاز کریتیک: ۸۹ از ۱۰۰

 

دیوید اویلو به مارتین لوترکینگ در اواخر دوران زندگی اش جان می بخشد، تا در این درام تاریخی برنده اسکار آن رژه بزرگ برای به دست آوردن حق رأی را به تصویر بکشند. رژه ای که از شهر سلما شروع می شد و تا مونتگومری ادامه داشت.

در اینترتینمنت ویکلی درباره این فیلم آمده بود: «دوورنی با فیلم «سلما» خدمت بزرگی هم به سینما و هم به جامعه ضد نژادپرستی انجام می دهد. او یکی از قدرتمندترین فیلم های هزاره سوم را ساخته است. یادآوری ضروری برای کاری که لوترکینگ برای سیاهپوستان آمریکا انجام داد و این که از آن کار بزرگ چه چیزهایی به جا مانده است.»