بلایی که سر مارکز آوردیم!

به گزارش پایگاه خبری “ججین”، خیلی کوتاه می‌توان گفت، کتاب «صد‌ سال تنهایی» شاهکار ادبی گابریل ‌گارسیا‌ مارکز در ایران سلاخی شده است. این کتاب ابتدا توسط بهمن ‌فرزانه ترجمه و پس از آن توسط ۹ مترجم دیگر ‌نیز مجددا ترجمه می‌شود. هرچند ترجمه بهمن فرزانه از این کتاب حاوی اشکالات عمده‌ای است اما ترجمه‌های مجدد این اثر (به‌جز ترجمه کاوه ‌میرعباسی) چیزی در حد فاجعه است که بیشتر شبیه کتابی به تالیف مترجمان است. در این میان کیومرث‌ پارسای بلایی بر سر صد سال تنهایی می‌آورد که حکایتی است خواندنی و غم‌انگیز به جز حذف سطور، پاراگراف‌ها و حتی صفحاتی از کتاب(!)، اشتباهات عمده‌ای در ترجمه این اثر وجود دارد که بیشتر شبیه ترجمه نظامی! است.

پارسای در مصاحبه‌ای با خبرگزاری کتاب(ایبنا) مدعی می‌شود که ناشران مترجمان را «مجبور» به ترجمه مجدد آثار ادبی می‌کنند! (عذر بدتر از‌ گناه) همچنین برخی از این افراد مدعی هستند که این کتاب در ترجمه‌های پیشین دچار ممیزی شده است درحالی که خود برای فرار از اعتراض منتقدان، سانسور را دلیل حذف بخش‌هایی از کتاب می‌نامند. دکتر احمد اخوت از مترجمان نام‌آشنای کشورمان در این‌باره اعلام کرده: «خودم را متعهد می‌دانم که نباید در امانت (متن اصلی) خیانت کرد، به دلیل نشر در ایران، معذور نیستیم برای انتشار متنی، در آن حذف یا تحریف انجام دهیم.» باید پرسید آیا «کیومرث پارسای» هم به این حفظ امانت متعهد بوده یا خیر؟! حال این ترجمه ضعیف با بیان «اجبار» از سوی «ناشر» به‌راحتی ماست‌مالی می‌شود و کسی از کیومرث پارسای نمی‌پرسد: «چرا باید امرار معاش جنابعالی به اثر یک نویسنده خارجی لطمه وارد کند؟!» در نتیجه اگر می‌خواهید این کتاب را بخرید و بخوانید، بهتر است به ترجمه کاوه میرعباسی رجوع کنید تا «مارکز دست‌ساز وطنی» دلتان را نزند!