بدترین فیلم های سینمای جهان در نیمه اول سال ۲۰۱۷

زمانی «جک اسپارو»، شخصیتی جذاب و سرگرم کننده بود. حالا، پس از ۱۴ سال در پنجمین فیلم از مجموعه «دزدان دریایی کارائیب» باید یک «جانی دپ» تکراری و خسته کننده را تحمل کنیم که سعی می کند با دم دستی ترین شوخی های ممکن فیلم را نابود کند. البته «جانی دپ» به تنهایی مقصر چنین بحرانی نیست و باید داستان و قصه عجیب و سردرگم فیلم را هم به عوامل بد بودن آن ضمیمه کنیم. مردان مُرده کارائیب با همه جلوه های ویژه و پرده های سبز و آبی بزرگش، از منتقدان سایت «متاکریتیک» نمره ای بهتر از ۳۹ نگرفت و اهالی سایت «راتن تومیتو» هم به آن ۲۹درصد بیشتر امتیاز ندادند. پیش بینی می شد سری پنجم این فیلم، در بین سَلَف خود فروش بالایی داشته باشد اما در این بخش هم موفق نبود. اگر فکر می کنید ماجرای کارائیبی ها با این فیلم به نقطه پایانی رسیده است، باید بدانید که جانی دپ برای قسمت ۶هم قرارداد بسته و پیش تولید در حال انجام است. آن ها امیدوارند طلسم ناکامی فیلم قبلی را بشکنند.

در بدترین موقعیت های زندگی به بدتر ها فکر کنید تا کمی حالتان بهتر شود. بنابراین پیشنهاد روان شناس ها در سینما، پنجمین نسخه از «دگرگون شوندگان» است.۲۰۱۷ سال دنباله ها نیست و در این بین «دگرگون شوندگان» در فهرست بد ها جزو بدترین ها قرار می گیرد. فیلم با اعتمادبه نفس بالا مراحل تولید را پشت سر گذاشت، حضور «مایکل بی» هم در صندلی کارگردانی کمی امید ها را افزایش داده بود اما با اکران عمومی فیلم مشخص شد که عیار فیلم با شیب بالا به صفر میل می کند! فیلم در گیشه کمترین میزان فروش را در میان سری فیلم های «دگرگون شوندگان» به دست آورد و در میان منتقدان مورد تمسخر قرار گرفت. نمره «آخرین شوالیه» در «متاکریتیک» ۲۸، «راتن تومیتو» ۱۵و «آی ام دی بی» ۵.۳ درصد است.

در هنگام تماشای «کمدین»، «رابرت دنیرو»ی بزرگ و حیرت انگیز «گاو خشمگین» یا «راننده تاکسی» را به یاد داشته باشید و ببینید چطور یک اسطوره می تواند کارنامه درخشان خود را نابود کند. «کمدین» که در اوایل سال ۲۰۱۷ به طور عمومی اکران شد یک افتضاح سینمایی تمام عیار است. فیلم حتی نتوانست در گیشه هزینه ۱۵ میلیون دلاری خود را بازگرداند و فروشش به ۲میلیون دلار هم نرسید. در میان منتقدان هم استقبال از فیلم مثل گیشه بود. «کمدین» نمونه بسیار خوبی برای چطور کمدی نساختن و چطور فیلم بازی نکردن است و البته نقطه خوبی برای بازنشسته شدن «تایلر هکفورد» کارگردان فیلم.

این که چطور می توان با حرفه ای ترین عوامل پشت دوربین و بودجه ای هنگفت، فیلمی غیرقابل تحمل ساخت را باید از تهیه کنندگان فیلم «دیوار بزرگ» پرسید. «دیوار بزرگ» در پشت دوربین از قلم «تونی گیلروی»، موسیقی رامین جوادی، طراحی لباسِ «مایس روبئو» (طراح لباسِ «آواتار» ) و جلوه های ویژه «فیل برنان» (ولورین) بهره گرفت، همچنین «ژانگ ییمو» کارگردان «خانه خنجران پران» کارگردان مطرح چینی پشت دوربین و «مت دیمون» ستاره آمریکایی سینما، جلوی دوربین قرار گرفتند تا ملغمه ای درست کنند که منتقدان آن را در میان بدترین های ۲۰۱۷ قرار دهند. «دیوار بزرگ» در بهترین حالت یک تلاش بیهوده برای قراردادن یک قهرمان آمریکایی در میان اهالی شرق آسیاست که قرار است به سیاق هالیوود منجی آن ها هم باشد. فیلم در انتها ۷۵ میلیون دلار خسارت روی دست تهیه کننده های متعدد خود به یادگار گذاشت.

«نیکلاس کیج» بازیگر بدی نیست، یک مجسمه اسکار در کلکسیون خود دارد و فیلم هایی خاطره انگیز هم بازی کرده است. «جان کیوساک» هم آن قدر ها بازیگر بدی نیست و کارنامه قابل دفاعی برای خود دست وپا کرده است. این که چرا باید آن ها بازی در فیلم «آرسنال» را قبول کنند تنها در یک مورد خلاصه خواهد شد؛ پول. ستارگان هالیوود هم انگار درگیر رکود شده اند و چندان توجهی به قدیمی ها نمی شود. هر دلیل دیگری جز چک های تهیه کننده نمی تواند هیچ آدم عاقلی را به حضور در «آرسنال» ترغیب کند. فیلم در بد بودن حیرت انگیز است و اصلاً نوشتن درباره آن کاری به شدت سخت. فقط همین که منتقدان «راتن تومیتو» تنها ۴درصد برای فیلم ارزش قائل بودند و مخاطبان عام در «آی ام دی بی» نمره ۳.۹ به آن دادند. «آرسنال» تنها یک ویژگی مثبت داشت، این که باید توجه ویژه ای به بیمه بازنشستگی بازیگر ها شود تا برای پول، در هر فیلمی بازی نکنند!

شاهزاده مصر باستان، مدفون در عمق بیابان، با اکتشاف چند محقق وارد دنیای زنده ها می شود و پنجره ای باز می شود برای ورود موجودات عجیب وغریب به دنیای امروزِ غرب. خب، داستان «مومیایی» داستان جدیدی نیست، اما در همین کلیشه هم می شود فیلمی متوسط تولید کرد به خصوص این که «تام کروز» هم نفر اصلی ماجرا باشد و قرار است جذابیت های فیلم را دو چندان کند اما همه این ها نتیجه مطلوبی نداشت و مومیایی با قدرت در فهرست بدترین های ۲۰۱۷ قرار می گیرد. فیلم در «آی ام دی بی» ۵.۶ گرفته است و در «راتن تومیتو» ۱۶درصد! با این حال «مومیایی» حداقل توانست سرمایه تهیه کننده ها را با سودی معقول به آن ها بازگرداند.

«کتاب هنری مثل خوردن تکه ای کیک است که به جای شکر، نمک در آن ریخته باشند.» این جمله منتقد وب سایت معتبر «ورایتی» درباره «کتاب هنری»، خلاصه آن چیزی است که می توان درباره فیلم جدید کارگردان مشهور «پارک ژوراسیک» گفت. فیلم خط داستان به نسبت جذابی دارد؛ هنری تلاش می کند نقشه ای طراحی کند تا دوست و همسایه خود را از دست پدرش نجات دهد، او نقشه اش را به دقت یادداشت می کند و برای تمام مراحل برنامه ریزی کرده است. همه چیز فیلم معمولی و عادی است، از انتخاب «نائومی واتس» به عنوان مادر هنری تا حضور کمیک نویس مطرح، «گِرگ هورویتز» در مقام نویسنده. نتیجه اما مانند تماشای تصادف یک هواپیما با قطار در حال حرکتی است که با خودرویی برخورد کرده است که همزمان از روی یک موتورسیکلت عبور کرده است! شترگاوپلنگِ «کتاب هنری» از «راتن تومیتو» ۲۲درصد دریافت کرده است و از «آی ام دی بی» نمره ضعیف ۵.۷.