ایران به دنبال کشف طلای خاکستری

به گزارش پایگاه خبری “ججین”  ، در جهان بیش از ۸۰ درصد پساب های تولیدی توسط جامعه بدون تصفیه و استفاده مجدد به اکوسیستم برمی گردند. در حال حاضر اکثر شهرهای کشورهای در حال توسعه از زیرساخت و منابع مناسبی برای مدیریت پساب‌ها با روشی موثر و پایدار برخوردار نیستند. فرصت های بهره برداری از پساب ها به عنوان یک منبع، بسیار زیاد است. پساب های مدیریت شده سالم، منبعی مقرون به صرفه و پایدار آب و انرژی، مواد مغذی و سایر مواد بازیافتنی است. هزینه‌های مدیریت پساب تا حد زیادی به واسطه منافع آن در زمینه سلامت انسان ها، توسعه اقتصادی و پایداری زیست محیطی و نیز ایجاد فرصت های شغلی جدید و ایجاد مشاغل سبز بیشتر، سنگین تر می‌شود.

آب باید در هر یک از بخش های چرخه آب (از برداشت، پیش تصفیه، توزیع، مصرف، جمع آوری و پس تصفیه) به منظور استفاده از پساب تصفیه شده و برگشت نهایی آن به محیط زیست، آماده شدن برای برداشت آب و شروع مجدد چرخه آب، به دقت مدیریت شود. اگر چه مدیریت پساب ها به طور جدی مورد غفلت قرار گرفته اما پساب ها  نیز به طور برجسته به عنوان یک منبع مقرون به صرفه و پایدار آب، انرژی، مواد مغذی و سایر مواد بازیافتنی مورد غفلت قرار گرفته اند. بنابراین باید به پساب­ها به عنوان یک منبع به جای یک بار دور انداخته شده، نگاه شود.

در همین راستا ایران سعی دارد با توسعه استفاده از پساب وضعیت منابع آبی خود را سروسامان دهد؛ تاجایی که طبق گفته های رحیم میدانی – معاون وزیر نیرو – بزرگترین پروژه بازیافت در مشهد مقدس آغاز شده و در حال مطالعه است و برای اینکه از تجربه همه دنیا استفاده کنیم، با همکاری آلمانی ها مطالعات این طرح را پیش می بریم که با آب کشاورزی جایگزین کنیم؛ البته از آنجا که پساب ها همیشه منطبق با زمان آبیاری نیست، بخشی نیز باید به سفره های زیرزمینی تغذیه کنیم.

 وی با بیان اینکه از آنجا که استفاده از پساب برای مصرف کشاورزی استانداردهای خود را دارد و ما استانداردهای ملی در این زمینه نداریم، استانداردهای نحوه استفاده از پساب در کشورهای آلمان، آمریکا و اسپانیا را اخذ کردیم و ممکن است این استانداردها را به استاندارد ملی تبدیل کنیم، اظهار کرد:این پروژه قادر است سالانه ۱۰۰ میلیون متر مکعب توان بازیافت پساب را در این شهر داشته باشیم؛ این طرح در حال مطالعه است و پس از اتمام فاز مطالعاتی، وارد فاز اجرایی می شود.                                              

تا سال ۲۰۳۰ انتظار می رود تقاضای جهانی برای آب تا ۵۰% رشد داشته باشد که اکثر این تقاضاها هم در شهرها خواهد بود. بنابراین به رویکردهای جدید جمع آوری پسابها و مدیریت آنها نیاز خواهیم داشت. در واقع پساب های مجدد استفاده شده ممکن است به حل سایر چالش ها از جمله تولید غذا و توسعه صنعتی کمک کند.