ایرانگردی / چابهار
چابهاربهشتی از ناشناخته‌ها
به گزارش پایگاه خبری “ججین” ، چابهار مهم است؛ نه فقط چون یکی از پررونق‌ترین مناطق آزاد ایران به‌حساب می‌آید، نه فقط چون تنها بندر اقیانوسی کشور است، نه فقط چون یکی از بهترین مناظر دنیا را دارد… چابهار مهم است چون بهشتی از ناشناخته‌هاست که هر گردشگری را شیفته زیبایی‌هایش می‌کند و یکی از مقصدهای گردشگری محبوب در جنوب ایران است.
آغاز فصل پاییز و سرما موج مسافران و گردشگران را به مناطق جنوب کشور خواهد برد. این مناطق با در اختیار داشتن جاذبه‌های متفاوت گردشگری با روی باز پذیرای گردشگران داخلی و خارجی هستند. «بندر چابهار» یکی از مناطقی است که جاذبه‌های بکر گردشگری متفاوتی را در خود جای داده و گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می‌کند. حال برای آشنایی بیشتر با این منطقه، همراه هم سفری کوتاه به آن خواهیم داشت تا بتوانیم بخشی از زیبایی‌های این منطقه را معرفی کنیم.
بندر چابهار لقب هندوستان ایران را از آن خود کرده است. همین موضوع می‌تواند برای بسیاری از گردشگران جذاب بوده و آنها را به فکر سفر به این منطقه بیندازد.
از سوی دیگر گردش در هوای معتدل بهاری چابهار در روزهای پاییز و زمستان می‌تواند بر جذابیت این سفر بیفزاید. بدون شک نخستین گزینه شما برای استفاده از جذابیت‌های این منطقه، دیدن غروب خورشید در کنار ساحل است که آرامشی غیرقابل وصف ایجاد می‌کند. اما کمی آن‌سوتر از این بندر، منطقه‌ای وجود دارد که شما را به یاد فیلم‌های تخیلی درباره مریخ می‌اندازد. کوههای بدبوم یا مریخی از دیدنی‌های حیرت‌انگیز چابهار محسوب می‌شوند که به موازات ساحل، از منطقه کچو تا نزدیکی خلیج گواتر کشیده شده‌اند.
چابهار تنها بندر ایرانی است که در ساحل اقیانوس قرار دارد و چون تحت‌تاثیر بادهای اقیانوسی است، هوای آن در تمام فصل‌ها دلپذیر است. سردترین بندر ایران در تابستان و گرم‌ترین آن در زمستان است. علت این امر، وزیدن بادهای قطب جنوب روی اقیانوس هند به طرف سواحل هند و پاکستان است. در زمستان جهت باد برعکس می‌شود و بادهای خشکی از طرف شمال به طرف جنوب می‌وزد. چابهار تقریبا هوایی مشابه سواحل هند دارد؛ البته میزان بارندگی‌های موسمی در چابهار بسیار کمتر از سواحل هند است.
با توجه به اینکه این شهر در تمام طول سال، آب و هوای مطبوعی دارد، همیشه می‌توانید برای سفر به چابهار برنامه‌ریزی کنید.
کرده است.این کوه‌ها از منحصربه فردترین کوههای ایران است و منظره اعجاب‌برانگیز و چشم‌نواز آنها از جمله معروف‌ترین جاذبه‌های شهرستان چابهار در جنوب سیستان و بلوچستان محسوب می‌شود، اما به‌دلیل معرفی‌نشدن کافی، کمتر مورد بازدید عموم قرار گرفته است.
کوههای مریخی، مناظری از کوههای کره ماه را برای انسان تداعی می‌کند و جنس رسوبی آنها، همچنین فرسایش خاص کوه‌ها موجب ایجاد شیارها و تراش‌های زیبایی شده است که گویی نقاشی ماهر، آنها را به تصویر کشیده است. این کوه‌ها چاک چاک هستند و اشکالی نامانوس و فاقد پوشش گیاهی دارند. به‌خاطر همین غیرعادی بودنشان، در سال‌های اخیر و در میان گردشگران، به «کوههای مریخی» شهرت یافته‌اند و جزء نمونه‌های بدبوم (بدلند) و پدیده بوم‌شناختی ویژه‌ای است.
این کوه‌ها از دیدنی‌های حیرت‌انگیز چابهار به موازات ساحل از منطقه کچو تا نزدیکی خلیج گواتر کشیده شده و یکی از پدیده‌های زمین‌شناسی این منطقه است.
رویش گونه‌های بلوط و گزنه در آب، صحنه فوق‌العاده زیبایی خلق کرده که نمونه آن در ایران کمتر دیده می‌شود. علاوه بر این در این منطقه پنبه‌های وحشی می‌روید که مردم منطقه از آن تشک و بالشت تهیه می‌کنند.
گونه خاص «نوکتیلوکا میلیاروس» در اثر همین جزر و مدها در منطقه خلیج گواتر به‌وجود می‌آید و ماه‌های بهمن، اسفند و فروردین بیشترین تولید را دارند. پلانکتون‌های گیاهی باعث ایجاد فرآیندهای مختلف از جمله رنگ صورتی تالاب لیپار، همچنین فرآیند «رد تاید» یا «کشند قرمز» از جمله فرآیندهای بیولوژیکی در محیط‌های آبی می‌شود. این فرآیند ردتاید نقش بزرگ و تاثیرگذاری در زنجیره غذایی موجودات این تالاب و تولید انرژی در اکوسیستم آبی این منطقه دارد.
بخش‌های موزه
طبقه همکف: این قسمت شامل اتاق‌های مربوط به آثار کشف شده در چابهار و استان است که به سه قسمت تاریخی دوران پیش از تاریخ، دوران تاریخی و معاصر تقسیم شده و در هر قسمت آثار مربوطه در ویترین‌هایی در معرض نمایش بازدیدکنندگان قرار گرفته‌اند.
دوران پیش از تاریخ: این قسمت شامل سفال‌های منقوش، پیاله، خمره، کوزه دسته‌دار، لیوان آجری، دیگ مفرغی و کاسه مرمری است.
دوران تاریخی: شامل سفال‌های منقوش، پیاله آجری، لیوان آجری، قیف، سکه‌های مربوط به دوران ساسانی و پوشش بام سفالی مربوط به ۱۸۶۵ میلادی است.
دوران معاصر: شامل تاج سردر ساختمان قدیم فرمانداری، گوشواره، سنجاق‌سر، تعویذ، چوری، قیف منقوش، مجسمه حیوان، لیوان دسته‌دار منقوش(سفال کلپورگان) و… است.
علاوه بر این، تابلوهایی مربوط به گیاهان دریایی، پرندگان آبزی و کنار آبزی، دو کفه‌ای‌ها، کوسه‌ماهی‌ها، لاک‌پشت‌ها، نهنگ‌ها و سپر ماهیان خلیج‌فارس و دریای عمان در سالن طبقه همکف برای استفاده مراجعان قرار گرفته شده است.
طبقه اول: این قسمت شامل بخش مردم‌شناسی و کتابخانه است.در بخش مردم‌شناسی، ماکت‌هایی از زن و مرد بلوچ؛ مراسم عروسی، کشاورز، صیاد، سوزن‌دوز و آهنگر بلوچ قرار داده شده است. همچنین در این قسمت، زن بلوچ در حال پختن نان صحنه‌سازی شده است.
علاوه بر موارد فوق سکه، سامان، رومیزی، سبدهای جمع‌آوری خرما که نشان‌دهنده گوشه‌ای از فرهنگ مردم این خطه از ایران است به نمایش گذاشته شده است.
ابعاد مسجد ۵/۷۳ در ۴۲ متر و در امتداد شرقی و غربی قرارگرفته و شامل دو شبستان تابستانی و زمستانی است. ستون‌های آن تاحدودی شبیه ستون‌های مسجد تاریخانه دامغان است.
از ویژگی‌های این بنا علاوه بر نوع طاقچه‌های تزئینی و مقرنس‌های ویژه، وجود چله خانه‌ای برای معتکفان و عابدان در زیرزمین است.
غارهای بان مسیتی، مجموعه غارهایی در ۵کیلومتری شمال باختری روستای تیس در دامنه کوه شهبازبند (در نزدیکی چابهار) است. یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی در کنار هم قرار دارند. غار اول طبیعی و به شکل نیم‌دایره که با استفاده از روش تراشکاری درون غار و دهانه آن توسعه پیدا کرده است. یک آرامگاه کوچک از گچ به‌صورت دو سطح افقی که روی یکدیگر قرار دارند و فاقد آثاری مانند سنگ‌نبشته، خط و لوحه در عمق یک متر از سطح غار دیده می‌شود که در گرد آن، یک فضای کوچک وجود دارد.
یکی از دیدنی‌های حیرت‌انگیز شهرستان چابهار، کوههای گل‌افشان آن است که مهم‌ترین آنها در نقطه‌ای نزدیک به کنارک به نام بندر تنگ قراردارد. کوه گل‌افشان بندر تنگ با ارتفاع تقریبی ۱۰۰ متر و قطر قاعده کمی بیش از ۱۰۰متر در فاصله حدود ۱۰۰کیلومتری شهرستان چابهار قرار دارد. بالارفتن از کوه، اگر فصل بارندگی نباشد، تقریبا راحت است. در بالاترین نقطه کوه، چاله‌ای به قطر کمتر از یک متر و به عمق حدود نیم‌متر وجود دارد که با گِل پوشیده شده است. در فواصل زمانی حدود یک دقیقه، مقداری گِل با صدای خاصی شبیه به ترکیدن یک حباب، از چاله خارج و به اطراف پراکنده می‌شود. در کنار این کوه، دو کوه کم‌ارتفاع دیگر وجود دارد که به نظر می‌رسد زمانی آنها نیز گل‌افشان بوده‌اند.
رودخانه باهوکلات یکی از پرآب‌ترین رودخانه‌های استان سیستان و بلوچستان و عامل اصلی حیات و زندگی در جنوب استان است. این رودخانه به‌ویژه به‌دلیل زیستگاه تمساح ایرانی اهمیت توریستی فراوان دارد. این رودخانه آب‌های مناطق وسیعی از صفحات جنوبی شهرستان ایرانشهر (بخش‌های سرباز، بمپور و راسک) و شهرستان چابهار (بخش‌های دشتیاری قصر قند) را جمع‌آوری کرده و به دریای عمان سرازیر می‌کند.
از مناطق دیدنی چابهار می‌توان از مسجد تیس نام برد؛ مسجد جامع تیس که از لحاظ معماری مانند مساجد کشورهای پاکستان و هندوستان است، مانند اکثر مساجد اهل تسنن یک مناره دارد. صحن این مسجد هر زائری را ولو برای اولین بار، به یاد تابلوهای پر از رنگ زیبا می‌اندازد. مناره و گنبدهایی که با رنگ‌های سبز و قرمز زیباتر شده‌اند و درهایی که با شیشه‌کاری‌های منظم و نامنظم رنگارنگ، جلوه‌ای چشم‌نواز به مسجد داده‌اند و مردمانی سفیدپوش و بلوچ‌زبان که دوستانه، زائران را با لبخند نگاه می‌کنند.
در منتهی‌الیه جنوب‌شرقی ایران، در آخرین نقطه مرزی شهرستان چابهار، بندری کوچک و قدیمی اما زرخیز به نام «گواتر» قرار گرفته است. گواتر، چون گوهر بهشتی در ساحل دریای عمان می‌درخشد. گواتر به‌خاطر قرارگرفتن در مجاورت جنگل‌های حرا یکی از مناطق حفاظت‌شده محیط‌زیست است.
در چابهار هم مثل بسیاری از شهرهای دیگر ایران، خوراکی‌ها و غذاهای محلی مختلفی وجود دارد. با توجه به قرارگرفتن این منطقه در نزدیکی دریا و به‌خاطر نوع آب و هوا، تعجبی ندارد که در تهیه خوراکی‌ها و غذاهای محلی این منطقه، از خرما و ماهی به‌وفور استفاده می‌شود. مثلا خوراک خرما یکی از مهم‌ترین خوراکی‌های چابهار است و کنک نام نوعی حلواست که با خرما تهیه می‌شود.
این درخت از جاذبه‌های گردشگری این دو شهر به‌شمار می‌آید. اصل این گیاه از هندشرقی و دارای برگ‌های پهن است و شاخه‌های آن به پایین سرازیر می‌شود و در لای شن‌ها ریشه می‌دواند.
دو اتاق کوچک در اندازه‌های ۳×۲ متر به‌منظور دیده‌بانی روی یک گوشواره زمین مانند دو طبقه واقع شده‌اند و بلندترین قسمت دژ و برج روی همین گوشواره است و بر اطراف اشراف دارد. در گوشه‌های شرقی و غربی در مرکز حیاط دژ، آثاری از سکوهای بلند که از سنگ تراشیده شده، آشکار است و بخش‌هایی که باقی مانده‌اند نشان‌دهنده محلی برای اجتماع، عبادت یا نشستن اهل دژ در یک مجلس بوده است. سنگ‌های به‌کار رفته در بناها غیرآهکی هستند که از جاهای دیگری به اینجا آورده شده‌اند، زیرا جنس خود تپه آهکی و سیلیسی است. این بنا با توجه به آثار باقی مانده مشابه بناهای دوره اشکانی است و نام پیروز ساسانی این احتمال را افزون‌تر می‌کند.
این اثر بر فراز یک تپه در وسط دره تیس واقع است. ارتفاع تپه از ارتفاع دورشته کوه اطراف تپه بیشتر نیست. بلندى این محل تقریباً ۵/۱ تا
2 برابر ارتفاعات اطراف دره در محل روستاى تیس است. تپه از تخته سنگ‌هایى از جنس رسوبى و آهکى تشکیل شده است. آثارى از زراعت و آبادانى در اطراف تپه «پیروزگت» دیده مىشود. راه ورود به تپه سخت و پرخطر است. در قسمت پایین تپه و در اطراف آن، آثارى از دیوارهاى سنگى بزرگ و قلوه‌سنگ و ساروج با قدمت خیلى زیاد دیده مىشود. قسمتهاى متفرقى از دیوارها باقى هستند. ضخامت دیوار ۵/۲ تا ۴ متر و ارتفاع آن در بعضى نقاط به ۱۲متر هم مىرسد. بین دیوارهاى اصلى اطراف تپه، دیوارهایى با ضخامت کمتر و به موازات دیوار اصلى دیده مىشود که از یکدیگر ۸ متر فاصله و ۲۰۰ متر طول دارند.
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰