اهل‌‌بیت (ع) حضرت فاطمه (س) را چگونه توصیف کردند؟

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری تسنیم، اگر کسی از ما دربارۀ حضرت فاطمه زهرا (س) سؤال کند و ما نیز بخواهیم به معرفی ایشان بپردازیم، معمولاً چنین پاسخ می‌دهیم که آن حضرت دختر نبّی مکرم اسلام (ص)، همسر امیر‏المؤمنین (ع) و مادر امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) هستند، اما تعریفی که ما از حضرت فاطمه(س) داریم بسیار متفاوت و غیر قابل مقایسه با تعریفی است که خود اهل‌بیت (علیهم‌السلام) از حضرت فاطمه (س) دارند.

امام صادق (ع) دربارۀ علت نامیده شدن حضرت فاطمه(س) به «زهرا» می‌فرماید: «لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَهَا مِنْ‏ نُورِ عَظَمَتِهِ‏، فَلَمَّا أَشْرَقَتْ أَضَاءَتِ السَّمَوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِنُورِهَا، وَ غَشِیَتْ أَبْصَارَ الْمَلَائِکَهِ، وَ خَرَّتِ الْمَلَائِکَهُ لِلَّهِ سَاجِدِینَ، وَ قَالُوا: إِلَهَنَا وَ سَیِّدَنَا، مَا هَذَا النُّورُ؟ فَأَوْحَى اللَّهُ إِلَیْهِمْ؛ هَذَا نُورٌ مِنْ نُورِی‏؛ زیرا خداوند او را از نور عظمت خودش آفرید و هنگامى که نور وجود فاطمه (س) درخشید، آسمان‌ها و زمین به نورش روشن شده و دیدگان فرشتگان از شدت نورش بسته شد و تمام ملائکه حقّ تبارک و تعالى را سجده و عرض کردند: اله و معبود ما! سرور و مولاى ما! این نور چه خصوصیتى دارد که اینقدر تابان و روشن است؟ خداوند متعال به آنها فرمود: این نور از نور من است». (بحارالأنوار، ج۴۳، ح۱۶).

این سؤال از امام حسن عسکری (ع) نیز پرسیده شد و حضرت در پاسخ به پرسشی مبنی بر علت نامیده شدن آن حضرت به «زهرا» فرمود: «کَانَ‏ وَجْهُهَا یَزْهَرُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع مِنْ أَوَّلِ النَّهَارِ کَالشَّمْسِ الضَّاحِیَهِ وَ عِنْدَ الزَّوَالَ کَالْقَمَرِ الْمُنِیرِ وَ عِنْدَ غُرُوبِ الشَّمْسِ کَالْکَوْکَبِ الدُّرِّی‏؛ زیرا چهره او براى امیرالمؤمنین(ع) در اول روز مانند آفتاب روشن و به هنگام زوال مانند ماه درخشان و به هنگام غروب آفتاب مانند ستاره مى‏‌درخشید».

“ارجعی” اثری از مجموعه «آسمان حسین» عبدالحمید قدیریان

امام صادق (ع) در حدیثی دیگر فرمود: «فَاطِمَهُ کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ بَیْنَ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْیَا؛ فاطمه علیهاالسلام اختری تابناک در میان زنان دنیاست». (کافی، ج ۱، ص ۱۹۵). آن حضرت در ذیل آیۀ ۳۵ سورۀ نور می‌فرماید: «اللَّهُ‏ نُورُ السَّماواتِ‏ وَ الْأَرْضِ‏ مَثَلُ‏ نُورِهِ‏ کَمِشْکاهٍ فَاطِمَهَ ع‏ فِیها مِصْباحٌ‏ الْحَسَنُ‏ الْمِصْباحُ‏ فِی‏ زُجاجَهٍ الْحُسَیْنُ‏ الزُّجاجَهُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ‏ دُرِّیٌ‏ فَاطِمَهُ کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ بَیْنَ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْیَا»، «مشکات» فاطمه (س)،‏ «فِیها مِصْباحٌ» امام حسن (ع)،‏ «الْمِصْباحُ» امام حسین (ع) «و‏ فِی زُجاجَهٍ الزُّجاجَهُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌ»‏، فاطمه زهرا (س) است که بین زنان دنیا چون ستاره‏اى درخشان است‏.

بیاییم به یک نکته مهم توجه کنیم:

وقتی اهل‌بیت (علیهم‌السلام) حضرت فاطمه(س) را اینگونه معرفی می‌کنند، چرا ما به عنوان محبان و شیعیان آن بزرگواران چنین رفتاری نداشته باشیم؟ چرا تا وقتی نام ایشان را می‌شنویم، نوری عظیم، وسیع و حجیم را در آسمان‌ها متصوّر نشویم؟ ایشان نوری عظیم هستند که هجده سال در قالب جسم مادی به دنیا آمدند، اما اینکه تا نامی از حضرت فاطمه (س) می‌شنویم، فقط یک زندگی خانم هجده ساله برایمان متصوّر شود، امری پسندیده نیست و حتی این چیزی نیست که اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به آن تأکید داشته باشند، بلکه تأکید آنان بر بُعد نورانی آن حضرت (س) است.