استعداد خیره‌کننده پسر فلسطینی؛ رَپ روی آوار

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از خبرگزاری مهر، «قدرتی که در قلم خود هنگام نوشتن دارم، غیرقابل توقف است. میکروفون تنها راه فرار ممکن است». این را «عبدالرحمن الشانتی» خواننده نوجوان فلسطینی که نام هنری خود را «MC Abdul» گذاشته است می‌گوید. عبدالرحمن که ۱۵ سال بیشتر ندارد خواننده کم سن و سال سبک رپ و اهل غزه است. مخاطبان این خواننده نوجوان درباره زندگی او صفاتی مانند «بدون ترس»، «بدون حد و مرز» و… را به کار برده‌اند؛ چرا که تلاش می‌کند با صدای هنرش، صدای مظلومیت مردم فلسطین باشد.

دوران کودکی هر فرد احتمالاً مهمترین مرحله زندگی اوست، چرا که باعث شکل‌گیری شخصیت فرد می‌شود و نقش تعیین کننده‌ای در آینده هر شخص دارد. شاید به همین دلیل است که بزرگسالان و والدین معمولاً به فکر آینده فرزند خود هستند و همیشه سعی می‌کنند کودکی خوبی را برای فرزندانشان به وجود آورند و اجازه ندهند اتفاقی ناگوار برای کودکشان بیفتد تا مبادا بعدها خودش را به شکل یک معضل بزرگ‌تر نشان دهد, اما اگر کودکی در میانه جنگ به دنیا بیاید چه اتفاقی می‌افتد؟ چه احساسی دارد اگر هر لحظه از زندگی‌ات با خیال مرگی زودهنگام همراه باشد، با ترس مداوم از دست دادن خانه و خانواده‌ات… «ام سی عبدل» چنین کودکی را گذرانده است.

او در سال ۲۰۰۸ در دل جنگ غزه متولد شد. مادر او سال ۲۰۰۷ برای درمان خونریزی در دوران بارداری باید تحت عمل جراحی قرار می‌گرفت، اما عبدل می‌گوید مادرش به دلیل محاصره غزه توسط مصر نتوانسته جراحی کند و اینگونه مظلومیت او پیش از به دنیا آمدنش آغاز شده است.

عبدالرحمن که به واسطه «امینم» رپر معروف و شناخته‌شده آمریکایی با خوانندگی در سبک رپ و هیپ هاپ آشنا شده و امینم را خواننده محبوب خود می‌دانست؛ درباره شروع خوانندگی‌اش می‌گوید: «من خوانندگی را از نه سالگی شروع کردم.» او که در شرایط جنگی و بمباران هوایی بزرگ شده است، وقتی می‌خواهد از الهام‌گیری حرف بزند اشاره به آهنگی به نام «Not afraid» می‌کند که معنی فارسی اسم این آهنگ «نترسیده» یا «کسی که نمی‌ترسد» است. در واقع عبدالرحمن خیلی زود با انتخاب محتوای مورد علاقه خود دهن‌کجی بزرگی به تمام آن شرایط سخت و بمباران‌ها کرد و مثل بسیاری دیگر از کودکان فلسطینی طعنه زد که نترسیدن را از همان روزهای آغاز زندگی آموخته است.

این خواننده نوجوان مرحله به مرحله جلوتر رفتن و پیشرفت کردنش در خوانندگی را این گونه توضیح می‌دهد: ««مرحله اول، کاور کردن (بازخوانی) آهنگ‌های معروف که در یک دوره طلایی منتشر و معروف شدند. مرحله دوم، زمانی بود که برخی از آهنگ‌های خواننده‌های مورد علاقه‌ام را گوش می‌کردم و با توجه به موسیقی متن شروع به نوشتن می‌کردم و مرحله سوم اینجاست که من هستم! منی که آثار خودم و اولین موسیقی‌های تلفیقی‌ام را می‌سازم.»

او سبک رپ را انتخاب کرد؛ چرا که در فرهنگ موسیقی جهان، رپ یک سبک اعتراضی است و ابزاری برای مقابله با شرایط و مطرح کردن چالش‌های زندگی است. عبدالرحمن نوجوان درون خودش قدرتی برای نوشتن و اعتراض کردن حس می‌کند و می‌گوید: «قدرتی که در قلم خود هنگام نوشتن دارم، غیرقابل توقف است. میکروفون تنها راه فرار ممکن است.»

فریاد بر دیوار

کودکان، رویاهای متفاوتی دارند و در رویاپردازی سقف و محدودیتی ندارند. عجیب نیست که از کودکی بشنوید می‌خواهم فضانورد شوم یا می‌خواهم رئیس‌جمهور شوم؛ اما برای بچه‌هایی مثل عبدالرحمن، ادامه زندگی یک رؤیا است که هر وقت ابر خیالی آینده بالای سرشان شکل می‌گیرد صدای انفجار و بمباران آن ابر را می‌ترکاند. اما عبدل از رؤیای زندگی کردن فراتر رفته و آرزو دارد به یک خواانده معروف تبدیل شد، هرچند این خیال دست نیافتنی و بسیار دور از دسترس باشد. برای عبدالرحمن که در میدان جنگ زندگی می‌کند و با غم و اندوه‌های بی‌اندازه مواجه است این میزان از قوی و نترس بودن کار آسانی نیست؛ برای هیچ‌یک از بچه‌های فلسطین و غزه آسان نیست؛ مثل مانند برادر کوچک عبدل که به دلیل صدای بمباران‌ها گرفتار استرس پس از سانحه شده و تکلم عادی و روان خود را از دست داده است.

عبدل کسی بود که علاوه آسیب‌های روحی اطرافیان و خودش با تمام شرایط بد، قوی و نترس رویایش را دنبال کرد و آن را به نزدیک‌ترین نقطه به واقعیت رساند. او هزاران شانس و رقیب دیگر را شکست داد و توسط مجله نشر موسیقی آمریکایی به نام «امپایر رکوردز» حمایت شد، همین جا بود که بالاخره توانست نظرها را به سمت خود جذب کند و از این فرصت استفاده کرد تا تریبونی برای فریاد کشیدن مظلومیت خودش، برادرش، کودکان فلسطینی و همه مردمش باشد.

آهنگ‌های او از سال ۲۰۲۲ تا کنون میلیون‌ها بازدید داشته است؛ آهنگ‌هایی که در آنها گوشه‌ای از زندگی در غزه به اشتراک گذاشته شده و درباره آنها شعر خوانده است. به عنوان مثال تک آهنگ او را به نام «فریاد بر دیوار» اثری است که در آن عبدل خشمش را در قالب کلمات با صلابت و تأثیرگذار به زبان می‌آورد. او در بخشی از متن این آهنگ می‌گوید: «این چهارمین جنگ در دوازده سال عمر من است. بی‌حس شدم، هرچند هیچ‌وقت نترسیدم. شجاع هستم هرچند شاید این خانه قبر من باشد. من آزادی مردم را می‌خواهم؛ اینجا دو میلیون آدم زندانی هستند. انگار با دیوار فریاد می‌زنم، هیچ چیز عوض نمی‌شود؛ زندگی زیر یوغ اشغالگر چیزی جز این نیست!»

این آهنگ عبدل که فقط در «یوتیوب» بیش از دو میلیون بازدید داشته به صورت قابل توجهی نظر کاربران فضای مجازی را به خود جلب کرده؛ به ویژه در هفته‌های اخیر که اخبار غزه چشم جهان را به خود خیره کرده است.

عبدل این فیلم اجرای آهنگ را در مقابل مدرسه ویرانه خود در غزه، درباره «آزادی فلسطین» خواند و اینطور به عنوان یک نوجوان از وطن و هموطنان خود دفاع کرد و شاید بخش قابل توجه‌ای از محبوبیت عبدل با انتشار همین موزیک اتفاق افتاد. این آهنگ توسط تعداد زیادی از فعالان و منتقدان شبکه‌های اجتماعی مورد تحسین قرار گرفته و از نظر روان بودن و تأثیرگذار بودن بی‌نظیر شناخته شده است.

«خودکار و شمشیر» نام اثر دیگری از عبدل است که باعث حیرت مخاطبان و منتقدان شده است؛ آهنگی که در آن به حق تحصیل همه کوکان اشاره می‌کند که به واسطه جنگ در فلسطین از دست رفته است. آنها این آهنگ را قوی‌تر از آهنگ «فریاد بر دیوار» می‌دانند و ساختن چنین اثری توسط یک خواننده نوجوان را باورنکردنی می‌دانند و از آن به عنوان اعجاز استعداد عبدل یاد می‌کنند. این منتقدان با تماشای محل فیلمبرداری آهنگ‌های عبدل به شدت متأثر شده و اعلام کرده‌اند که تماشای این آثار باعث شده با ماجرای فلسطین و غزه آشنا شوند و اطلاعات حقیقی‌تری درباره آن بدانند.

آخرین اثر او به نام «بگذار باران ببارد» حدود سه هفته پیش منتشر شد که در آن عبدل درباره نسل کشی در غزه حرف می‌زند و با استقبال زیادی مواجه شده است. تعدادی از منتقدان با اشاره به سن کم عبدل یادآوری می‌کنند که یک نوجوان در این سن و سال به اعتماد به نفس و توانمندی بسیار زیادی نیاز دارد تا بتواند اینطور اثرگذار و الهام بخش متن آهنگ بنویسد، آن را بخواند و مقابل دوربین نیز آن را اجرا کند.

یک یوتیوبر به نام «کوجاک» که آهنگ‌های جدید را نقد می‌کند می‌گوید: «من وقتی ۱۵ ساله بودم هیچج اعتماد به نفسی نداشتم اما وقتی عبدل را می‌بینم چیز متفاوتی در او حس می‌کنم. این گونه است که گویا آنها متفاوت از دیگران رشد می‌کنند و بزرگ می‌شوند.» او همچنین یادآوری می‌کند که عبدل انگلیسی را خیلی خوب و روان حرف می‌زند و از میزان تسلط او بر تلفظ صحیح کلمات به شدت متعجب می‌شود.

این یک صحنه هالیوودی نیست

یکی از کاربران خطاب به این خواننده نوجوان نوشته است: «من صادقانه می‌گویم که هرگز آهنگ رپی تا این حد واقعی نشنیده‌ام. من این را هر روز برای حمایت از شما، برای غزه و برای مردم فلسطین پخش خواهم کرد و فقط بدانید که بر خلاف حکومت‌های جهانی، مردم جهان با شما هستند و اگر شما نمی‌توانید خود را آزاد کنید، تا زمانی که شما آزاد نشوید، ما راهپیمایی، اعتراض و تحریم صهیونیست‌ها خواهیم کرد.»

یک کاربر آمریکایی هم با بیان احساسات خود زمان دیدن ویدئو نوشته بود: «این به معنای واقعی کلمه باعث شد اشک بریزم… فقط این را بدانید که بسیاری از ما آمریکایی‌ها در کنار شما هستند. امیدوارم این پسر و همه مردم فلسطین زنده بمانند تا آرامش و خوشبختی را در خود بیابند. فلسطین آزاد!»

کاربر دیگری نیز با اشاره به اینکه این صحنه‌ها زندگی واقعی مردم غزه است نوشت: «این صحنه هالیوود نیست، این زندگی واقعی است که واقعیت هر روز آنهاست.»

ام سی عبدل اکنون سنین نوجوانی خود را پشت سر می‌گذارد اما با چیزهایی که تا کنون به دست آورده از رؤیای بسیاری مردم فراتر رفته به شکلی که شاید در مخیله خیلی‌ها نگنجد که چگونه یک پسر ۱۵ ساله توانسته تا این اندازه توانا باشد. او در مسیر رویایش شجاع، نترس و قدرتمند بوده و این مسیر را ادامه می‌دهد. عبدل در نگاه مردم خودش و مردم آزادی‌خواه جهان یک قهرمان فلسطینی است و هنوز راه طولانی در پیش دارد اما نکته مهم این است که او هدفی دارد که از سن و سال خودش خیلی بزرگ‌تر است؛ رساندن صدای مظلومیت فلسطین به مردم دنیا.