“ارتش اجاره‌ای”، مجری طرح محرمانه بلک واتر برای سرنگون کردن مادورو

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از ایسنا، این منابع خبری به رویترز گفتند، در چند ماه گذشته اریک پرینس که پرچمدار اصلی شرکتهای امنیتی-نظامی خصوصی در آمریکا بوده، به دنبال جذب سرمایه‌گذاری و پشتیبانی سیاسی برای اجرای چنین عملیاتی از سوی حامیان با نفوذ دونالد ترامپ و برخی ثروتمندان ونزوئلایی ساکن خارج از این کشور بوده است.

به گفته دو منبع آگاه، پرینس طی نشستهایی خصوصی در آمریکا و اروپا، طرحی را تهیه دیده که به موجب آن ۵۰۰۰ نیروی مزدور را در اختیار خوآن گوآیدو رهبر مخالفان دولت ونزوئلا و رئیس جمهور خودخوانده این مخالفان قرار می‌دهد.

یک منبع خبری گفت: اریک پرینس تا همین اواسط آوریل مشغول برگزاری چنین نشستهایی بوده است.

با این حال به نوشته رویترز، گرت مارکوییس، سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید از اظهارنظر درباره این که پرینس چنین طرحی را به دولت پیشنهاد داده خودداری کرد.

یک منبع آگاه به نظرات دولت آمریکا نیز گفت: کاخ سفید از چنین طرحی پشتیبانی نخواهد کرد.

در عین حال ادوارد رودریگز، سخنگوی گوآیدو گفت: مقامهای مخالف دولت ونزوئلا با اریک پرینس بحثی درباره انجام عملیات‌های امنیتی نداشته اند. دولت نیکولاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا نیز به درخواست برای اظهارنظر درباره چنین گزارشی پاسخ نداد.

برخی کارشناسان امنیتی آمریکا و ونزوئلا نیز در پاسخ به درخواست رویترز برای اظهارنظر، آن را یک طرح بالقوه خطرناک و همچنین یک طرح به لحاظ سیاسی انجام ناپذیر، خواندند زیرا از نظر آنها می‌تواند یک جنگ داخلی در ونزوئلا به راه بیندازد.

یک چهره ونزوئلایی ساکن تبعید که نزدیک به مخالفان است نیز به زعم خود اظهار نظر کرد که استفاده از مقاطعه‌کاران خصوصی نظامی در زمان سقوط دولت مادورو برای تأمین امنیت دولت جدید در دوران بعد از آن می‌تواند مؤثر باشد.

مارک کوهن، سخنگوی پرینس ماه جاری میلادی گفت: اریک پرینس طرحی برای اجرای یک عملیات در ونزوئلا ندارد.

لیتال لشم، مدیر حوزه روابط با سرمایه‌گذاران در شرکت خصوصی اریک پرینس موسوم به گروه “فرانتیر ریسورس” گفت: پرینس علاقمند به عملیات‌های امنیتی حوزه ونزوئلا است.

او بدون توضیح بیشتر اظهار کرد: او قطعاً برای ونزوئلا راه حلی دارد همان طور که برای بسیاری از دیگر جاها راه حلی دارد.

دو منبع آگاه دیگر گفتند که طرح پرینس در ابتدا با عملیات‌های اطلاعاتی آغاز شده و بعداً با استقرار ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سرباز مزدور از جانب کلمبیا و دیگر کشورهای آمریکایی لاتین به منظور اجرای عملیات‌های رزم وایجاد ثبات ادامه می‌یابد.