“زمین‌هایی که ۱۱سال پیش به آنها فروختند، حالا تبدیل به دریاچه و پاساژ و بلوار شده است. با چادرهای مسافرتی آمده‌اند و می‌گویند هفته‌ها و ماه‌ها این‌جا خواهند نشست تا کسی پیدا شود و صدای اعتراض‌شان را بشنود. زمین‌هایی که قرار بود زیربنای سرپناه برای ۲۰۰ نفر باشد، حالا به ۳هزار و ۳۰۰ نفر فروخته شده است و هنوز بایر و بکر است. از سرنوشت هیأت‌مدیره اولیه که زمین‌ها را با عنوان تعاونی مسکن کارکنان شهرداری منطقه ۱۸ به آنها فروخته‌اند، خبری نیست و هیأت‌مدیره جدید می‌گوید که تعاونی را با صندوق خالی تحویل گرفته است.”
