«یک دستگاه بدقواره سیاه رنگ متصل به دسته خلبانی روبهروی یک تلویزیون سیاه و سفید ۱۴ اینچ» این رویای ناتمام بسیاری از کودکان دهه ۶۰ بود. بازیهای رایانهای دو دهه گذشته محدود میشد به همین دستگاه که گل سر سبد بازیهایش هم هواپیمای کنسول آتاری بود. تنوع بازیها آنقدر کم بود که همین بازی، ساعتهای بسیاری از نوجوانی این نسل را پر میکرد.