این روزها فضای بیمارستان امام خمینی(ره) سراسر ناله و بیقراری پدران و مادرانی است که یک روز صبح فرزندان دلبندشان را صحیح و سالم راهی دانشگاه آزاد کردند، اما چیزی نگذشت که جسمهای بیجان و نیمه جان آنها را از دل میلهها و آهنهای پیچیده شده و خمیده “اتوبوس مرگ” پیدا کردند و حالا در کنار تخت نظارهگر جسمهای آغشته به خون فرزندانشان، رفت و آمدها و وعدههای مکرر مسئولانی را مشاهده میکنند که شاید اگر پیش از این اندکی به مشکلات دانشگاهها توجه میکردند امروز شاید شاهد چنین اتفاقات تلخی نبودیم.