“عبث صادق هدایت؛ عبث فعال است چون آدمی که این همه کار خلق کرده، میخواسته به شرایط اعتراض کند.” این را محمدعلی سجادی میگوید. فیلمسازی که برای اولین بار با متنی درباره هدایت و بوف کور وارد عرصه تئاتر شده. سجادی هدایت را در کنار نیما با افسانهاش، دو آدم کلیدی و مهم ادبیات معاصر میخواند و معتقد است اگر هدایت جامعه را سیاه میانگارد بازتاب این جامعه است؛ همان صراحت و تلخی کلامی که باعث شده مخالفانش او را مروج بیاعتقادی و ناامیدی و درد و رنج و عذاب بدانند و همواره در پی ممنوعیت او و آثارش باشند.
“متاسفانه برخی برنامههای رسانه ملی، آنچنان همه خط قرمزهای ارزشی و باورهای دینی و انسانی ایرانی (که قرار بوده رسانه ملی مروج آنها باشد) را زیر پا له میکنند که حتی لیبرالترین افراد و بیدر و پیکرترین رسانههای غربی را هم به حیرت و شگفتی وا میدارد که چطور چنین ساختارشکنی عجیب و غریبی در تلویزیون جمهوری اسلامی ممکن است!”