کشمکش‌های سیاسی که بسیاری از صاحب‌نظران منشا‌ آن را اقدامات دولت احمدی‌نژاد می‌خوانند، این سال‌ها به اوج خود رسیده است. جناح‌های سیاسی که به نظر هیچ کدام توجهی به مردم ندارند و تنها قدرت‌نمایی در برابر رقیب را دستور کار خود قرار داده‌اند. در همین راستا بعد از شکست ۲۹ اردیبهشت و موفقیت حسن روحانی در برابر رقبایش، هجمه‌ها به وی، سرعت و تراکم بیشتری پیدا کرد. این روند بیش از اینکه بتواند عقده‌های سیاسی جریا‌ن‌های مختلف را سرکوب کند، سبب آشفتگی اذهان عمومی می شود. آشفتگی که بی شک در آینده ای نه‌چندان دور، ضربه سنگینی به کشور وارد خواهد کرد. برای مثال می‌توان به درگیری‌ها بر سر قراردادهای مختلف و فعالیت‌های اقتصادی جریان‌های سیاسی چه در قالب دولت و چه در چارچوب نهادها و سازمان‌های حاکمیتی اشاره کرد. ماجرایی که سال‌هاست تنها مردم را نسبت به حاکمیت بی‌اعتماد می‌کند و باعث می‌شود تا مردم تصور کنند که مسئولان تنها به دنبال جذب سرمایه‌های کشور برای نهاد یا سازمان خود هستند و منافع ملی در قاموس آن‌‌ها تعریف نشده‌است. سرنخ این اقدامات، به رسانه‌ها و جریان‌هایی بازمی‌گردد که در ابتدای دولت و همزمان با تلاش‌های روحانی برای شکستن حصر ایران، سعی کردند تا سرخوردگی‌های شکست‌ خود را از طریق ایراد وارد کردن به قراردادهای دولت التیام بخشند.

تولیدابهام و دلهره

قراردادها یا توافق‌هایی مانند برجام، FATF، IPCو در همین اواخر همکاری با توتال از این قبیل بهانه‌ها بود که برخی با استفاده از آن تلاش داشتند تا کابینه و به ویژه روحانی را از این طریق زیر ضرب قرار داده تا نگاه مردم را نسبت به دولت خدشه دار کنند. جریان تخریبگر با بهانه‌هایی مانند ضد منافع ملی بودن، حراج بیت‌المال، از بین‌بردن دارایی‌های کشور، وادادگی و هزاران اتهام و تهمت دیگر به سمتی می‌رفتند که چوبی لای چرخ حرکت دولت بگذارند ولی از آ‌ن‌جایی که روحانی از سیاست‌مدارانی است که سال‌هاست در دل ومتن همین جریان زیست‌داشته و با راهبردها و تکنیک‌های آن‌ها آشنایی کامل دارد، هربار این جریان را شکست‌داده است.

سم جاویدان

اما مسموم‌کردن فضا توسط این جریان‌ها به حدی است که بعد از پایان سم‌پاشی نیز همچنان هوا برای افکار عمومی آلوده می‌ماند و آن‌ها تصور دارند که دولت و نظام با قراردادهایی که می‌بندند،تمام دارایی کشور را برای سال‌ها بدون هیچ دستاوردی تقدیم دشمنان و اجانب می‌کنند.

این روند که تنها برای تسویه‌حساب‌های سیاسی پیگیری می‌شود، تا سال‌ها عاملی برای دلهره عمومی جامعه شده و مردم را به نظام بی‌اعتماد می‌کند.

نقطه تاریک شهرداری

اما در طرف مقابل نیز همین ماجرا به شکلی دیگر رقم می‌خورد.برای مثال در آن سوی سیاست‌زدگی جریان‌های سیاسی، قراردادهایی که شهرداری برای پیشبرد اهداف خود تنظیم و ثبت می‌کند نیز زیر سوال می رود. البته بی شک تفاوت‌هایی میان قراردادهای رسمی و بین‌المللی دولت با رویدادهایی که در پایان دوره مدیریت شهری قالیباف در شهرداری صورت می‌گیرد، وجود دارد ولی اینکه بدون توضیحات تکمیلی برخی مسئولان تنها به ارائه اخبار ناقص در رابطه با یک موضوع بپردازند، نکوهیده است و درست نیست.

در هیمن راستا غلامرضا انصاری، عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران با اشاره به قرارداد شهرداری تهران با قرارگاه امام رضا (ع) در خصوص مدیریت ۲۳ مرکز بهاران به عنوان مراکز توانمندسازی جمعی از مددجویان مرتبط با آسیب‌های اجتماعی گفت:« من پیش از این نیز در خصوص ماهیت قرارگاه امام رضا (ع) به شهرداری تهران تذکر داده و از آن‌ها خواستم مشخص کنند که هویت قرارگاه امام رضا (ع) چیست؟ آیا عمومی، خصوصی، NGO یا شرکت سهامی خاص است که از سال گذشته تاکنون، شهرداری پاسخی در این زمینه نداده است». وی با بیان اینکه شهرداری پیش از این نیز در امر کمک کردن به مناطق جنگی و ارائه‌ خدمات به زائرین اربعین، از این قرارگاه کمک خواسته بود، اظهار کرد:« حال با قیمت نامعلوم و ترک تشریفات، مدیریت ۲۳ مرکز بهاران به مدت سه سال به این قرارگاه سپرده شده است».عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران افزود: « شهرداری در زمینه‌ کمک به زائرین اربعین نیز که از قرارگاه امام رضا (ع) کمک گرفته بود، از طریق معاونت امور مناطق، شهرداران مناطق را موظف کرده بود که به حساب قرارگاه پول واریز کنند و حتی سهمیه‌ای نیز برای هر منطقه در نظر گرفته بود».انصاری با بیان اینکه ما این دستور را مکتوب نداریم، اما اطلاع پیدا کردیم که چنین اتفاقی افتاده است، اظهار کرد:« متاسفانه این قرارگاه در اختیار نزدیکان قالیباف است و این شایبه را چند برابر می‌کند». وی با بیان اینکه در گذشته تنها فعالیت این قرارگاه، در حوزه پوشش آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی بود، ادامه داد:« اما حال با واگذاری مدیریت ۲۳ مرکز بهاران، این قرارگاه در امور اجرایی وارد شده و لازم است براساس وعده‌ای که قالیباف داده بود از اجرای این قراردادی که منعقد شده جلوگیری شود وگرنه با سرکار آمدن شورای پنجم، آن‌ها به این موضوع رسیدگی می‌کنند که نقطه تاریکی در عملکرد شهرداری تهران خواهد بود».

قرارگاه مبهم

گذشته از اینکه دلیل واگذاری مدیریت ۲۳ مرکز بهاران به این قرارگاه با چه رویکرد و دلیلی انجام شده است اما اظهارات انصاری نیز چندان بی دلیل نیست. زیرا زمانی که برای اطلاع از مشخصات و بنیان این قرارگاه حتی به اینترنت مراجعه می‌کنیم ، اطلاعاتی مبهم و جزیی پیدا می شود. حتی در تارنمای این قرارگاه نیز اطلاعاتی از آن برای مخاطب وجود ندارد و به نوعی این رسانه ازکارافتاده است. البته نکته جالبی که در این سایت وجود دارد، پیوندهایی است که در آن وجود دارد و یکی از این سه پیوند موجود، سایت شخصی محمدباقرقالیباف است!

رییس آواز خوان قرارگاه!

اما رییس این قرارگاه فردی به نام غلامرضا قاسمیان، مدیر حوزه علمیه مشکات است. بیشترین اطلاعاتی که از وی در فضای‌مجازی به دست می‌آید، مربوط به آوازخوانی اوست! قاسمیان که برای انتخابات شورای شهر نیز کاندیدا شده بود، در یکی از ویدیو‌های معروف خود، همزمان با آوازخوانی خود میان مردم و طلبه‌ها خاطراتی از آوازخوانی در کنار رهبرمعظم‌انقلاب و آیت‌ا…‌جوادی آملی سخن می‌گوید. وی مدعی است در یکی از روضه‌های خصوصی رهبری نظام، شروع به آواز خواندن می‌کند و در ادامه حضرت‌آیت‌ا…‌خامنه‌ای خطاب به وی می‌فرمایند:« ماشاا… صدا…!» او در ادامه مدعی می‌شود که سپس از بیت‌رهبری تماس گرفته و به وی می‌گویند که رهبری فرمودند این‌بار که آمد بگویید آوازش را بیشتر بخواند! او همچنین در یکی از آوازخوانی‌هایش که در سایت آپارات آپلود شده می‌گوید در دماوند، در محضر آیت‌ا… جوادی آملی بوده است و در آخر، ایشان با توجه به آوازخوانی او گفتند: «کجا بودی تا حالا!»

از خدمت برای خدا تا قراردادهای مبهم

حجت‌الاسلام غلامرضا قاسمیان، تحصیل‌کرده دانشگاه شریف است. او مدعی است:« پس از انقلاب حتی بسیج مستضعفین به یک نهاد رسمی تبدیل شد و شکل و روش اداری به خود گرفت. به همین دلیل احساس مشارکت ابتدای انقلاب در مردم کمرنگ شد و کاهش یافت». به نوشته رسانه‌های مختلف، غلامرضا قاسمیان مدعی است که احساس مشارکت مردمی زمانی که وجود داشته باشد، مشکلات به بهترین شکل ممکن توسط خود مردم حل می‌شود. او آسیب‌های اجتماعی را حتی در بسیاری از مواقع ارجح بر سیاست می‌داند. به خدمات اجتماعی، از منظر دینی نگاه می‌کند و می‌گوید که ائمه سفارش کرده‌اند که با کار در این عرصه‌ها، آن‌ها را در جامعه محبوب‌تر کنیم.

ثبت‌نام بدون عبا و عمامه

قاسمیان که همواره با لباس‌روحانیت فعالیت می‌کند، در انتخابات ۲۹ اردیبهشت بدون عبا و عمامه برای ثبت‌نام به وزارت‌کشور آمد و در لیست خدمت مهدی‌چمران قرار گرفت ولی مانند رفقایش از راهیابی به شورای پنجم‌ باز ماند.

طلبه‌ای مخالف روحانی

از نوع بیان و رویکرد قاسمیان مشخص است که با حسن‌روحانی مخالف است. او در یکی از برنامه‌های ثریا مدعی می‌شود: « اگر مردم در انتخاب‌ها دقت نکنند افرادی مثل ابوموسی اشعری روی کار می‌آیند،صلح حدیبیه کجا، مذاکرات امروز ما و ۱+۵ کجا؟ اشرافی‌گری و دنیاطلبی مسئولان موجب ضعف آن‌ها مقابل دشمن می‌شود!».

علاقه به موسیقی

اما برای اطلاع از دیگر جزییات در رابطه با این فرد که شهرداری قراردادهایی را به تازگی با وی بسته است، به گزارش خبرگزاری تسنیم استناد می‌کنیم. این خبرگزاری در مطلبی در تاریخ ۴خرداد۹۵ برای تمجید از این فرد می‌نویسد:« نام او در سال‌‌های اخیر زبانزد محافل مذهبی شده است. علاوه بر شیوه تبلیغ و ارتباطی خاص او، یک ویژگی حاشیه‌ای اما جالب، مجالس او را تبدیل به یکی از پرطرفدارترین مجالس مذهبی کرده است. شیوه مدیحه سرایی او که به شیوه آوازخوانی اصیل ایرانی در دستگاه‌های موسیقی شباهت دارد و با اشعار حافظ روایت می‌شود، آغاز و پایان مجالس او را تبدیل به غافل‌گیری‌های جذاب کرده است».

آقایان جهادی پاسخگو باشند

حال چه شده که به گفته انصاری، قراردادهای مختلفی را به قرارگاه تحت اداره این فرد که از دنیاپرستی به دور است واگذار می‌کنند، مشخص نیست!اما اقدامات مبهمی که در شهرداری تهران صورت گرفته در راستای فعالیت‌های حاشیه‌ساز دیگر این سازمان است. مانند ماجرای املاک نجومی که هیچ پاسخی در این زمینه داده نشد و تنها با بازداشت‌ و دستگیری یک روزنامه‌نگار ساده و تحدید چند رسانه، در ظاهر به بایگانی رفت یا ماجرای قرارداد واگذاری بلند مدت تبلیغات مترو که بعد از رسانه‌ای شدن لغوشد! این مسائل، گذشته از آنکه افکار عمومی را با آشفتگی مواجه می‌کند، سبب می‌شود که اعتماد مردم نسبت به نظام و دستگاه‌های مختلف از بین برود. امیدواریم در آینده‌ای نزدیک، شخص محمدباقرقالیباف یا آقای قاسمیان که در این زمینه نام او به میان آمده است، در رابطه با این قرارداده‌ها توضیحاتی را ارائه کنند و نگذارند ابهاماتی که در این میان وجود دارد، ذهن مردم را آلوده کند و با توجه به اینکه آن‌ها خود را مدیران جهادی و از سینه‌چاکان جهاد می‌دانند، جایگاه اقدامات به اصطلاح جهادی‌شان زیر سوال برود.