آیا «شوخی‌های غیراخلاقی» تنها راه خنداندن مردم است؟/ نادیده گرفتن تجربه موفق «اخراجی‌ها» توسط کمدی‌سازان ایرانی

حتی با فرض آن که استفاده از شوخی‌های جنسی تبدیل به امری رایج در صحبت‌های روزانه و غیررسمی مردم شده است؛ ولی این یک اصل بدیهی و «همه فهم» است که هر موضوعی را نمی‌توان در هر جایی مطرح کرد همچنان که حضرت حافظ در یکی از غزلیات خود می‌فرمایند: «هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد»

کد خبر : 23378
تاریخ انتشار : یکشنبه 8 مرداد 1396 - 12:00

 

به گزارش پایگاه خبری “ججین” به نقل از فردانیوز، فیلم سینمایی «اکسیدان» جدیدترین ساخته حامد محمدی فرزند منوچهر محمدی تهیه‌کننده شناخته شده سینماست. فیلمی کمدی که اکران آن در سینماها با اعتراض ۱۷ تن از نمایندگان مجلس و بسیاری از چهره‌های فرهنگی روبرو شد.

این فیلم که روایتگر قصه تلاش‌های جوانی عاشق‌پیشه برای گرفتن ویزا و خروج از کشور برای رسیدن به نامزدش است؛ علاوه بر آن که در بسیاری از موارد از خط قرمزهای عرفی جامعه عبور کرده؛ در بخش‌هایی نیز با ورود شخصیت اصلی قصه به فضای کلیسا شوخی‌هایی را با دین مسیحیت انجام داده که باعث ناراحتی و گلایه بسیاری از هموطنان عزیز مسیحی شد.
حالا اما حامد محمدی به همراه امیرجعفری یکی از دو بازیگر اصلی این فیلم با روزنامه اعتماد گفت‌وگو کردند و مسائل تازه‌ای را در ارتباط با این فیلم و نظرات خودشان درباب سینما، سیاست و جامعه مطرح کرده‌اند.
فیلم سینمایی اکسیدان
اما نکته جالب توجه در ارتباط با این گفت‌وگو برخی از اشارات و کنایه‌های محمدی، کارگردان اکسیدان به جریانات سیاسی و گروه‌های مخالف اثرش است. این آقازاده سینمایی که خود با حمایت همه جانبه پدرش وارد سینما شده است در بخشی از این گفت‌وگو با به کار بردن چند باره عبارت «دلواپسان»، به موضوع سختی‌های ساخت آثار کمدی در کشورمان پرداخته است و البته به بهانه این موضوع به این اشاره کرده که لازمه ساخت آثار کمدی پرداختن به مسائل اروتیک و سیاسی است!
محمدی در این زمینه گفت: «چرا در دنیا، در ایران یک فیلم کمدی نشان دهید که سراغ مسائل سیاسی و اجتماعی و اقتصادی نرفته باشد. اصلا بیایید کمدی‌های خوب را نام ببریم. «مارمولک»، «لیلی با من است»، «مومیایی سه»، «اجاره نشین‌ها» و… در کدام‌یک از این فیلم‌ها شوخی‌های اروتیک وجود ندارد؟ اصلا لازمه کمدی در همه دنیا این گونه شوخی‌هاست. هنر کمدی‌ساز این است که تا اندازه‌ای به مسائل جامعه ورود پیدا کند و باقی ماجرا را به مخاطب بسپارد. آنهایی که از ساخت فیلم‌های کمدی ناراضی‌اند، وقتی می‌خواهند برای هم جک بفرستند و بخندند، با چه موضوعاتی شوخی می‌کنند؟! واقعا دوست دارم بدانم آقایان معترض به فیلم‌های کمدی در خانه و فضای شخصی‌شان، به چه چیزهایی می‌خندند؟! خب بگویند ما هم یاد بگیریم. آنهایی که معتقدند فیلم‌هایی چون «اکسیدان» مصداق بارز ولنگاری فرهنگی است، بد نیست به ما بگویند و یاد بدهند چطور می‌خندند.»
وی همچنین در ادامه با گلایه از اینکه چرا شوخی با سیاسیون فقط برای عده‌ای مجاز است و افرادی همچون او حق شوخی با سیاسیون را ندارند، اظهار کرد: «این نمی‌شود که عده‌ای به رییس دولت اصلاحات بخندند و توهین کنند و آن وقت در مقابل فیلم‌های کمدی بایستند و سینه سپر کنند. راستش را بخواهید فهم این ماجرا برای من فیلمساز و دوستان هنرمند سخت است. اینکه ما باید با چه کسانی و در چه فضایی شوخی کنیم، کار را سخت می‌کند.»
به نظر می‌رسد در ارتباط با اظهارات تازه ایشان چند نکته قابل تامل وجود داشته باشد:
۱. آقای محمدی در حالی در این مصاحبه لازمه ساخت کمدی را ورود به مسائل اروتیک معرفی کرده است و برای اثبات حرف خود از فیلم‌هایی همچون «مارمولک» و «مومیایی ۳» مثال آورده است که در تاریخ سینمای ایران فیلم‌های کمدی همچون «اخراجی‌ها» نیز تولید شده‌اند که بدون ورود به چنین موضوعاتی توانسته‌اند طیف گسترده‌ای از مخاطبان را به خود جذب کنند و اتفاقا جز پرمخاطب‌ترین و ماندگارترین آثار سینمای ایران شوند.
۲. محمدی در ادامه با ذکر این عبارت که «واقعا دوست دارم بدانم آقایان معترض به فیلم‌های کمدی در خانه و فضای شخصی‌شان، به چه چیزهایی می‌خندند؟!» صراحتا به این اشاره کرده که شوخی‌های جنسی تبدیل به امری رایج در گفت‌وگوهای میان همه اقشار مردم شده است. حتی با فرض صحت این ادعا سوال اصلی این است که مگر هر شوخی که در گفت‌وگوهای غیررسمی مردم بیان می‌شود، قابلیت تکرار در یک اثر فرهنگی را دارد؟ شاید آن آقایانی که جناب محمدی به آن‌ها اعتراض کرده نیز در شوخی‌های خصوصی و جمع‌های خودمانی خود بسیاری از این شوخی‌ها را مطرح کنند؛ ولی این یک اصل بدیهی و «همه فهم» است که هر موضوعی را نمی‌توان در هر جایی مطرح کرد همچنان که حضرت حافظ در یکی از غزلیات خود می‌فرمایند: «هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد»
۳. نکته سوم این مصاحبه در ارتباط با ادعای محمدی درباره عدم امکان شوخی با سیاسیون برای افرادی همچون او و گلایه وی از تمسخر رئیس دولت اصلاحات توسط گروهی دیگر است. هر چند که تمسخر هیچ فردی مورد تایید دین نگارنده این متن نیست و حرکت‌های صورت گرفته در این زمینه را هیچگاه تایید نمی‌کند، ولی ایکاش آقای محمدی به خودشان زحمت یک جستجوی ساده در اینترنت را می‌دادند تا ببیند یاران و هواداران رئیس دولت اصلاحات (که ایشان سنگشان را به سینه می‌زنند) تا امروز چند بار در فیلم‌ها و مجلات، روزنامه‌ها و سایر رسانه‌هایی که در اختیار دارند؛ جناح مقابل خود را به سخره گرفتند و برای دیگران «سُم کشیدند» و خود را افرادی مقید به اخلاق معرفی کردند!

 


https://telegram.me/jajinnews
بیشتر بخوانید:
https://jajin.ir
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.