آیا بهائیت اقلیت دینی به شمار می‌آیند؟

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، حجت‌الاسلام داود مهدوی‌زادگان عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی یادداشتی در کانال شخصی‌اش درباره اقلیت دینی و بهائیت نوشته است:

اسلام آخرین دین وحیانی و قرآن کریم آخرین کتاب وحی الله تعالی است که توسط آخرین پیامبر، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله بر بنی آدم نازل شده است: “مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ

رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ ۗ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا” [سوره اﻷحزاب : ۴۰]. همانا دین مقبول نزد پروردگار عالم، اسلام است: ” إِنَّ الدِّینَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ “ِ [سوره آل عمران : ۱۹] و خداوند سبحان به

صراحت بیان فرموده است که من برای شما فقط راضی به دین اسلام شدم: ” الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا ” [سوره المائده : ۳]. و هر کس که جویای دینی،

غیر اسلام باشد، از او پذیرفته نیست و او در آخرت از خسارت پیشه گان خواهد بود: ” وَمَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلَامِ دِینًا فَلَنْ یُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَهِ مِنَ الْخَاسِرِینَ ” [سوره آل عمران : ۸۵].

اهل ذمه آن دسته از اهل کتاب هستند که حکومت اسلامی عهده دار حفظ جان و مال و ناموس آنان است و شامل پیروان یهود و نصارا می شود.

پیروان زرتشتی حسب فرمایش معصومین علیهم السلام ملحق به اهل ذمه شده‌اند. بنابراین، اقلیت دینی شناخته شده در دین اسلام، این سه دیانت است.

چنان که در قانون اساسی جمهوری اسلامی، پیروان این سه دین یکتاپرست به عنوان اقلیت دینی به رسمیت شناخته شده است.

بنابراین، فرق ضاله اساساً دین نیستند تا پیروان آن جزو اقلیت دینی محسوب شوند. از جمله این فرق، بهائیت است که فرقه ای ساختگی و مورد حمایت استعمار و صهیونیسم است.

حسینعلی بهامازندرانی ( متوفی ۱۳۰۹ ق ) بدعت‌گزار این فرقه دعوی نسخ اسلام و شریعت اسلامی را کرد و بعد خود را من یظهره الله، فعال ما یشاء خواند و آن گاه که در عکا محبوس بود خود را

خدای محبوس می خواند ” لا اله الا انا المسجون الفرید “.

ادبیات کتب ضاله وی تقلیدی از ادبیات قرآن کریم و کلام معصومین علیهم السلام و اهل عرفان است. این سبک از نگارش در جذب مخاطبان نا آگاه تاثیر گذار بوده است .

مانند جملات زیر:اصغوا کلمه التی کانت من سما القرب منزولا ( به سخنی که از آسمان قرب فرود آمده گوش دهید )

کانوا بجناحین العز فی هوا الصبر مطیورا ( به دو بال عزت در هوا شکیبایی پریده اند ).

حسینعلی مازندرانی در کتاب « اقدس » نوشته است: ” من یقرئ آیه من آیاتی لخیر له من ان یقرئ کتب الاولین و الاخرین ” ( هر کس یک آیه از آیات مرا بخواند، برای او بهتر است از آن که همه کتاب های گذشتگان و آیندگان را بخواند ).

وی در همان کتاب، احکام بدعت آمیز زیادی را صادر کرده است. مثلاً درباره زنا کاران به طور مطلق نوشته است: ” قد حکم الله لکل زان و زانیه دیه مسلمه الی بیت العدل و هی تسعه مثاقیل من الذهب ” ( خدا درباره هر زناکار مرد و زناکار زنی حکم نموده که جریمه ای به بیت المال بپردازد، و آن ۹ مثقال طلا است “. با این حکم راه زناکاری را به روی ثروتمندان هوسباز می گشاید زیرا جز جریمه مالی هیچ کیفری را بر آنان مقرر نمی دارد.

درباره برخورد حسینعلی بها با مخالفین خود گفته شده که به سبک حسن صباح، آنان را قلع و قمع می کرده است. خواهر وی، عزیه خانم، از مخالفان جدی او بود و کتابی با عنوان تنبیه النایمین در رد برادر نوشته است. در این کتاب چنین آمده است :

” با آن ادعای حسینی کردن، اشرار شمر کردار را به دور خود جمع نمودند.از هر نفسی که غیر از رضای خاطر ایشان نفسی برآمد قطع کردند. از هر سری که جز تولای ایشان صدایی برآمد، کوبیدند و از هر حلقی که غیر از خضوع به ایشان حرفی بیرون آمد، بریدند و در هر دلی که در او، سوای محبت ایشان بود، شکافتند “.

به هر روی، بهائیت فرقه ضاله و اهل بدعت است و دین نیست تا بحثی از اقلیت دینی بودن آن پیش آید.

منابع:

طباطبایی حسینی مصطفی، ماجرای باب و بهائ، ۱۳۷۹، انتشارات روزنه
تاریخ باب و بهائ، ترجمه فرید گلپایگانی حسن، انتشارات فرخی
نجفی سید محمد باقر، بهائیان، ۱۳۵۷، انتشارات طهوری