آغاز سال جدید آمازیغی و آداب و رسوم مردم الجزایر در این روز

به گزارش پایگاه خبری “ججین“، آمازیغ به معنای «مرد آزاده» است. آمازیغ ها در شمال آفریقا بویژه در الجزایر، مغرب، لیبی و همچنین نیجر، مالی ، موریتانی، مصر و تونس زندگی می کنند. آمار دقیقی در خصوص شمار آمازیغ ها در دست نیست، اما تارنمای «هسپرس» مغرب شمار آن ها را حدود ۲۵ میلیون نفر می داند.
آمازیغ ها قبایل و لهجه های متنوعی دارند و وضعیت آن ها در کشورهای مختلف شمال آفریقا متفاوت است. «عبدالعزیز بوتفلیقه » رئیس جمهوری الجزایر سال گذشته برای نخستین بار موافقت کرد، روز دوازدهم ژانویه که آمازیغ ها به آن روز «ینایر» می گویند، تعطیل رسمی باشد. ینایر از دو کلمه «ینا» به معنای ابتدا و« یر» به معنای ماه تشکیل شده و در زبان آمازیغی به معنای روز اول ماه است.
بوتفلیقه در این خصوص گفت، این اقدام در جهت حفظ هویت اسلامی، عربی و آمازیغی الجزایر صورت گرفته و هدف از آن تقویت یکپارچگی و ثبات در کشور است .
گفته می شود، روز آغاز سال آمازیغی همان روزی است که «شاشناق» شاه آمازیغ ها بر «رامسیس دوم» فرعون مصر پیروز شد .
خبرگزاری رسمی الجزایر اخبار خود را در کنار زبان های عربی، فرانسه و انگلیسی ، به زبان آمازیغی نیز منتشر می کند.
یکی از مسئولان بخش فنی خبرگزاری الجزایر در گفت و گو با ایرنا گفت: زبان آمازیغی از نظر هویتی برای مردم الجزایر اهمیت زیادی دارد و با اینکه شمار زیادی ازمردم کشور مسلط به این زبان نیستند، اما این خبرگزاری در راستای تقویت این زبان، اخبار خود را به زبان آمازیغی با سه رسم الخط عربی ، لاتین و آمازیغی منتشر می کند.
آداب و رسوم قبایل آمازیغی به مناسبت آغاز سال جدید شباهت زیادی به عید نوروز در ایران دارد. خدیجه که خود آمازیغ و از منطقه قبائل در الجزایر است، در خصوص آداب و رسوم مردم در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت، شب عید اعضای خانواده در خانه پدربزرگ ها و مادربزرگ ها جمع می شوند. زنان غذاهای محلی و از جمله «کسکسی» می پزند و برای این شب شیرینی و آجیل نیز تهیه می کنند. آن ها اعتقاد دارند تنوع غذا در این شب باعث می شود در طول سال نیز رزق و روزی آن ها بیشتر شود.
وی در خصوص آداب و رسوم دیگر آمازیغ ها افزود: در این شب برای همه اعضای خانواده آرزوی طول عمر و خیر و برکت می شود و خانواده ها معمولا بر سر خردسالترین فرزند خانواده شیرینی و آجیل و شکر می ریزند، سر کودکان یک ساله را می تراشند و زیباترین لباس ها را بر تن آن ها می کنند ، زنان و کودکان بر دست خود حنا می گذارند و خانواده ها برای همسایگان غذا و شیرینی می فرستند.
یکی دیگر از رسوم آمازیغ ها در این روز قربانی کردن است. «محمد امین » یکی از آمازیغ های الجزایری در این خصوص گفت، خانواده های آمازیغ با توجه به توان مالیشان معمولا در این روز اقدام به قربانی گوسفند یا خروس می کنند، در برخی روستاها برای مردان یک خروس و برای زنان یک مرغ و برای زنان باردار یک مرغ و خروس قربانی می کنند و اعتقاد دارند قربانی کردن باعث می شود افراد از بیماری و چشم حسود در امان باشند.
آمازیغ ها برای خود پرچمی هم دارند که از سه رنگ زرد، سبز و آبی تشکیل شده و در وسط آن حرف «ز » با رسم الخط آمازیغی نقش بسته است.
گفته می شود «عباس بن فرناس» ستاره شناس و مخترع آمازیغ که در «اندلس» زندگی می کرد، از جمله نخستین کسانی بود که در پی اختراعی برای پرواز انسان بود اما تجربه او با شکست مواجه شد و او جانش را در این راه از دست داد.
طی سال های گذشته برخی آمازیغ ها در کشورهای مختلف خواستار اتحاد با هم و تشکیل یک کشور آمازیغی خالص شده اند که البته توفیقی در این کار به دست نیاورده اند.