در دعای روز بیست و ششم ماه مبارک رمضان آمده است: «این روایت کنایه از این است که انسان عیب‌های بزرگ خود را نمی‌بیند؛ اما عیب کوچک مردم را می‌بیند. این حدیث از معصوم (ع) است که خوش به حال کسی که عیب خودش را می‌بیند و به عیب کس دیگری کاری ندارد.»
در شرح دعای روز بیست و پنجم ماه مبارک رمضان آمده است: «در دوره آخرالزمان قلب مومن آب می‌شود؛ زیرا گناه را می‌بیند و استطاعات تغییر وضع را ندارد.»
استاد حوزه علمیه حضرت عبدالعظیم (ع) در تشریح دعای روز بیست وسوم ماه مبارک، ظلم و بخل را از موانع استجابت دعا برشمرد و گفت: همه عیوب و گناهان از قلب نشات می‌گیرد و تمام گناهان به دلیل آلودگی‌های قلبی انسان است.
در دعای روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان آمده است: «اگر در مصیبت‌ها و نداری‌ها از خدا گله نکنیم و تسلیم خدا باشیم، یعنی اینکه ما از خدای راضی هستیم و خدا هم از ما رضایت دارد. اما خیلی سخت است که انسان ذره‌ای گله از خدا نداشته باشد. روایت داریم از امام نهم (ع) که فرمود: مومن باید سه خصلت داشته باشد؛ اول توفیق داشته باشد، دوم خودش را موعظه کند و سوم اینکه نصیحت دیگران را قبول کند. »
در دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان آمده است: «همان‌طور که دکتر صلاح مریض را هر چه باشد، می‌داند، خدای تبارک و تعالی هم هر چه صلاح ما باشد را می‌دهد. به یکی کمتر و به یکی بیشتر می‌دهد و ما نباید اعتراضی کنیم. اگر این روحیه را پیدا کردیم که هر چه خدا به ما دهد به همان راضی باشیم، خدا هم از ما راضی می‌شود؛ اما اگر در دلمان شکایت داشته باشیم که خدا به ما کم داده، به این معنی است که خدا هم از ما راضی نیست.
در شرح دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان آمده است: منظور از اینکه می‌گوییم خدایا درهای بهشت را بر روی من بگشای این است که خداوند ما را از گناهانی که در طول عمر خویش انجام داده‌ایم پاک سازد و حسنات و کارهای نیک ما را افزون سازد.
