ممکن است کسی ترجمه قرآن را بفهمد، اما رمز و راز و پیام اصلی قرآن به برکت روایات حل می‌شود و همان‌ها به صورت نهج‌البلاغه درآمده و این فرمایشات حضرت امیر تقریباً تفسیر قرآن کریم است.

امیرالمؤمنین(ع) در روایتی سه راهکار را در زمینه اصلاح نفس،‌ سامان‌بخشی به امور دنیوی و اصلاح رابطه با مردم معرفی کرد.

امام علی (ع) در حکمت ۱۳۷ نهج البلاغه به راه افزایش رزق و روزى می پردازد.

امام علی (علیه السلام) فرمودند: عَلَیْکُمْ بِطَاعَهِ مَنْ لاَ تُعْذَرُونَ بِجَهَالَتِهِ.لازم است از کسى اطاعت کنید که از نشناختن او معذور نیستید.

امام علی(ع) رابطه ناگسستنی بین حکمت نظری و سیاسـت عملی برقرارمی کند وهـدف از زندگی کوتاه دنیـوی را مقدمه و آزمایشگاهی برای زندگی پایدار اخروی می نامد، برهمین اساس علاوه بر پاسخگویی به مردم ،دادگاه عدل الهی را محکمه ای می داند که زمامدار باید درمقابل آن پاسخگوی گفتار، رفتاروکردارخویش باشد.

امام علی(ع) در یکی از خطبه‌های خویش به برخی فلسفه‌های بعثت انبیای الهی به ویژه پیامبر(ص)‌ اشاره دارند.

نویسنده کتاب «زمانه ما و نهج البلاغه» گفت: عمده نهج البلاغه مربوط به دوران حکومت امیرالمومنین(ع) است و سخنان امامی است که در یک چالش عینی و انضمامی با مسائل درگیر شده و سخن می گوید.

امام علی (ع) فرمودند: کینه و بدخواهى دیگران را از سینه خود درو کن تا بدخواهى به تو از سینه دیگران ریشه کن شود.